Μετά το κήρυγμα της αντιλαϊκής επέλασης που σήμανε χτες ο Κ. Σημίτης, ουσιαστικά το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τελείωσε, καθώς παραμένει να λυθεί μια ακόμα εκκρεμότητα: Το ποσοστό που θα λάβει ο πρωθυπουργός στην ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου, καθώς και οι συσχετισμοί της νέας ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, που θα προκύψουν από τις ψηφοφορίες της Κυριακής. Αξίζει να σημειωθεί πως η εκτίμηση ότι το «συνέδριο τελείωσε» δεν ανήκει παρά σε στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού και διατυπωνόταν ως σχόλιο προς την πλευρά Τζοχατζόπουλου, που υποστήριξε ότι «θα απαντήσει» και θα «σηκώσει το γάντι» που της πέταξε ο Κ. Σημίτης... Και κάτι ακόμα, το ουσιαστικότερο για τους εργαζόμενους: Οι ίδιοι στενοί συνεργάτες του Κ. Σημίτη, καλούμενοι να σχολιάσουν το πολιτικό μήνυμα της πρωθυπουργικής ομιλίας, σε ό,τι αφορά την κυβερνητική πολιτική την επαύριο του συνεδρίου, απαντούσαν: «Χλιαρές πολιτικές, τέλος»!

Η παρουσία του Κ. Σημίτη στο βήμα σήμανε, λοιπόν, την επιβεβαίωση όλων των νεοσυντηρητικών εμμονών και προθέσεων που αποτελούν το σήμα κατατεθέν της κυβερνητικής πολιτικής. Πίσω από τις «κορόνες» και το «διθυραμβικό» στιλ, τεχνικές που έχουν προσαρμοστεί ανάλογα λόγω των συνεδριακών αναγκών, ο λόγος του πρωθυπουργού αποτέλεσε μια ευθεία απειλή προς τα λαϊκά στρώματα. Οπως τόνισε:

α) Δεν πρόκειται να υπάρξει καμία αλλαγή πολιτικής.

«Οχι στις αλλαγές που ακυρώνουν και γκρεμίζουν την πολιτική μας, δε διακυβεύουμε ούτε σπιθαμή όσων πετύχαμε με την πολιτική μας, δεν υπάρχει άλλη πολιτική», όπως είπε. Οι όποιες «προσαρμογές», δε, δεν θα αφορούν, όπως ξεκαθάρισε παρά το καλύτερο πέρασμα αυτής της πολιτικής...

β) Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να συγκρουστεί με το λαό.

«Οι αλλαγές πρέπει να γίνουν χωρίς καθυστέρηση». Οποιοι αντιδρούν, ανέφερε, υπερασπίζονται την «κλειστή κοινωνία», την «ιδεολογία του εγκελισμού», τα «συντεχνιακά συμφέροντα», είναι «καθηλωμένοι στο παρελθόν, η πολιτική τους ύπαρξη είναι η «αδράνεια», και κατέληξε: Θα «συγκρουστούμε» μαζί τους για να μη μείνει η κοινωνία στάσιμη, για να «οικοδομήσουμε μια νέα εθνική αυτοπεποίθηση»...

γ) Χωρίς καμία ταλάντευση η χώρα θα προσδεθεί βαθύτερα στις αλυσίδες του ευρω-ατλαντισμού.

«Το ΠΑΣΟΚ δεν παίζει με τη σταθερότητα», πρωταρχικός στόχος η «εδραίωση της ευρωπαϊκής προοπτικής», αφού η ΕΕ είναι «κυματοθραύστης απέναντι στην αβεβαιότητα»(!), «πρέπει να είμαστε παρόντες και να σεβόμαστε τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας»(!), υποστήριξε: Μιλώντας ειδικά για τις μετά τις 11 Σεπτέμβρη εξελίξεις και θέλοντας έτσι να προσδώσει «πατριωτικό»(!) τόνο στην ταύτιση της κυβέρνησης με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, χαρακτήρισε τον πόλεμο σαν «αγώνα κατά της τρομοκρατίας, κατά της αυτοδικίας, της αυθαιρεσίας, της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού», ενώ για το φιλειρηνικό κίνημα εκτόξευσε την κατηγορία της «μεμψιμοιρίας»... Κατά τα λοιπά «ευχήθηκε» τη διαμόρφωση ενός «πολυκεντρικού παγκόσμιου συστήματος», που θα περιλαμβάνει εκτός από τον «κύριο παίκτη στο διεθνές σκηνικό», τις ΗΠΑ, και την ΕΕ, στη Ρωσία και την Κίνα.

Αναγκαίο να σημειωθεί ότι ο πρωθυπουργός, στην προσπάθεια να προσπεράσει όσο γρηγορότερα γινόταν το κεφάλαιο της ομιλίας του που αφορούσε τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, επέλεξε να καταφύγει στη δημιουργία εντυπώσεων. Για το σκοπό αυτό επέλεξε να σηκώσει τους τόνους για το θέμα των ταυτοτήτων, λέγοντας ότι «το θέμα αυτό έχει κλείσει οριστικά». Ουδεμία αναφορά, φυσικά, υπήρξε στον «τρομονόμο», στη Σένγκεν και τα υπόλοιπα «δημοκρατικά κατορθώματα» της κυβέρνησης...

Αξιοσημείωτη είναι η τακτική που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός για να μεταφέρει και από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τη διαβεβαίωση στην ολιγαρχία, ότι παραμένει ο καλύτερος διαχειριστής των συμφερόντων της. «Εμείς» θα προωθήσουμε την πολιτική για το ασφαλιστικό και για τις αποκρατικοποιήσεις, «εμείς» θα αντισταθούμε στην πολιτική των «παροχών» και «εμείς» θα προχωρήσουμε τις «μεταρρυθμίσεις», βροντοφώναξε. Αν δε γίνει αυτό, συμπλήρωσε, τότε θα έρθει η Δεξιά!

Από εκείνο το σημείο ο πρωθυπουργός αφιερώθηκε σε μια ακατάσχετη και προσβλητική για τον κοινό νου «αντιδεξιά» ρητορεία. «Αν δε γίνουν όλα τα παραπάνω - είπε - τότε η Δεξιά θα το εκμεταλλευτεί» και θα έρθει να επιβάλει τις δικές της «βάρβαρες» λύσεις. Αλλά - διακήρυξε - το ΠΑΣΟΚ δε θα γίνει... «ιμάντας» της Δεξιάς και της ΝΔ. Και πώς θα το καταφέρει αυτό; Μα εφαρμόζοντας την πολιτική που στηρίζει και η ΝΔ!

Βασική επιδίωξη του πρωθυπουργού ήταν μέσω της ομιλίας του να στείλει σαφές μήνυμα στους εσωκομματικούς του αντιπάλους: «Ζητώ μια καθαρή εντολή, μια ξεκάθαρη απάντηση σε υπεκφυγές και αρνήσεις που δεν τολμούν να πουν το όνομά τους, ζητώ μια δυνατή εντολή» ήταν η φράση του. Είχε προηγηθεί η ευθεία επίθεσή του κατά της λεγόμενης «εσωκομματικής» αντιπολίτευσης, την οποία κατηγόρησε για «μίζερη εσωστρέφεια ατεκμηρίωτων πολιτικών διαφοροποιήσεων» για «διελκυστίνδα προσωπικών ανταγωνισμών που συγκαλύπτονται με κριτικές αμφιβολίες». Το ΠΑΣΟΚ απεχθάνεται παρόμοια φαινόμενα», πρόσθεσε, καλώντας τους συνέδρους να πάρουν «καθαρή θέση».

Οι αντιδράσεις που προκάλεσε η ομιλία του πρωθυπουργού προήλθαν από την πλευρά Τσοχατζόπουλου. Οπως έλεγαν συνεργάτες του υπουργού Αμυνας, στη σημερινή ομιλία του, ο Α. Τσοχατζόπουλος αν και «δε θίχτηκε προσωπικά» από όσα είπε ο Κ. Σημίτης, εντούτοις «θα απαντήσει»... Η ίδια πλευρά σχολίαζε ότι με το λόγο του ο πρωθυπουργός «δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων», ότι ήταν «διχαστικός και καθόλου ενωτικός» και πως πλέον απαιτούνται να υπάρξουν «διευκρινίσεις» για πολλά από όσα είπε.

Από την άλλη πλευρά, συνεργάτες του Κ. Σημίτη αν και υποστήριζαν ότι «αιφνιδιάστηκαν» και οι ίδιοι καθώς δεν περίμεναν «τόσο σκληρό» τον πρωθυπουργό, κατέληγαν ότι «η ομιλία του ήταν αυτή που έπρεπε»... Παράλληλα, ανταπαντώντας στους «Ακικούς», έλεγαν με εμφανή διάθεση ειρωνείας και υπεροχής, ότι «η όποια απάντηση είναι καλοδεχούμενη», συμπληρώνοντας: «Θα εκτεθούν και αν απαντήσουν και αν δεν απαντήσουν»...

Τέλος, ήδη από χτες, παράλληλα με την επιχείρηση περιορισμού του «λευκού» κατά του Κ. Σημίτη στην ψηφοφορία της Κυριακής, έχουν την τιμητική τους οι «λίστες» και οι «λιστομαχίες» ενόψει των «αντιμαχομένων» για τις θέσεις στη νέα ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, με τους «εκσυγχρονιστές» να επιδιώκουν να εκλέξουν 100-115 μέλη στην 180μελή ΚΕ και με τους «τσοχατζοπουλικούς» να προσανατολίζονται σε μια λίστα με 72 μέλη.