Σήμερα γίνονται αισθητές οι δυσμενείς επιπτώσεις από τις ανατροπές των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, όχι μόνο από τους κομμουνιστές, αλλά και από τους εργαζόμενους άλλων κομμάτων. Εμείς διδαχτήκαμε κάτι σημαντικό: Οτι και μετά την κατάκτηση του σοσιαλισμού δεν είναι εξασφαλισμένη η ανοδική πορεία του, αλλά καραδοκούν τέλματα και πισωγυρίσματα ακόμη.

Το Κόμμα βγήκε από την κρίση πιο ώριμο και πιο έτοιμο να δράσει αποφασιστικά. Στο διάστημα που πέρασε ανέπτυξε αξιόλογη δράση με καθαρές και προωθημένες θέσεις, που καθημερινά δικαιώνονται στη ζωή. Με τη βοήθεια του ΚΚΕ διαλύονται οι αυταπάτες των εργαζομένων, που συνειδητοποιούν ότι τα προβλήματά τους είναι γέννημα του ίδιου καπιταλιστικού συστήματος.

Το κεφάλαιο στις μέρες μας εξαπέλυσε βάρβαρη επίθεση, με σκοπό να πάρει πίσω όσα περισσότερα δικαιώματα και κατακτήσεις παραχώρησαν τα προηγούμενα χρόνια στους εργαζόμενους με τους σκληρούς αγώνες τους. Υπονομεύεται η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας, εξαιτίας των πολιτικών υποτέλειας, προς τους κατ' όνομα συμμάχους μας, και λιτότητας των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, στο εσωτερικό. Διακυβεύεται ακόμη και η εθνική κυριαρχία και ασφάλειά της. Η θέση μας για την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι σήμερα ισχυρότερη και πιο κατανοητή από τους εργαζόμενους.

Μέσα στο δυσμενές αυτό πλαίσιο, εθνικό και διεθνές, για τους εργαζόμενους προβάλλει η επιτακτική ανάγκη να αφυπνιστεί ο λαϊκός παράγοντας και τα αισθήματα αντίστασής του. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα. Ολοι όσοι υποφέρουν από την εκμεταλλευτική και βάναυση συμπεριφορά της ολιγαρχίας του πλούτου προσβλέπουν με ελπίδα στην ευεργετική και γι' αυτούς δράση του ΚΚΕ, κατανοούν όλο και πιο πολύ τις θέσεις του σε πολλά σημαντικά ζητήματα.

Η πρότασή μας για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού - Δημοκρατικού Μετώπου είναι πολύ σημαντική, χρειάζεται δε επιμονή και μεθοδική δράση για την υλοποίησή του.

Το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ αποτελεί καλή ευκαιρία, όπου θα επεξεργαστούμε ένα πρόγραμμα δράσης, το οποίο θα περιέχει:

1. Αξιόπιστη και επιστημονική ανάλυση και περιγραφή της σημερινής κατάστασης στον κόσμο και στη χώρα μας.

2. Τη θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού ως βάση της ιδεολογίας και πολιτικής του Κόμματος.

3. Ενα σαφές όραμα της σοσιαλιστικής κοινωνίας, που θα εμπνέει τους εργαζόμενους.

4. Σαφείς και επεξεργασμένες θέσεις, καθώς και πολιτική, που να κατευθύνουν τη δράση μας αταλάντευτα στην κατάκτηση του σοσιαλισμού. Συγχρόνως είναι ανάγκη και το Καταστατικό, που θα ψηφίσουμε, να υπηρετεί κατά τον καλύτερο τρόπο την υλοποίηση του Προγράμματος και να διασφαλίζει την εσωκομματική δημοκρατία.

Στην εποχή μας αργά, αλλά σταθερά οι νεοφιλελεύθερες απόψεις για ελεύθερη αγορά, ιδιωτικοποιήσεις και ατομοκρατία αποκαλύπτουν το αντιανθρώπινο πρόσωπό τους. Είναι βέβαιο ότι οι σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές ιδέες σύντομα θα ξαναβρούν την ελκτική τους δύναμη. Αυτές δεν έχουν ανάγκη από ανανέωση και εκσυγχρονισμό, αλλά απαιτείται η υλοποίησή τους.

Το πεδίο της διαφωτιστικής δουλιάς θεωρούμε ότι είναι από τα βασικότερα στη διαπάλη μας με την αστική τάξη και είναι απαραίτητο το Κόμμα μας να δώσει βάση στην ενίσχυση των οργάνων του τομέα διαφώτισης, στη μελέτη και επεξεργασία εξειδικευμένων θέσεων και πολιτικής, στον ιδεολογικό και θεωρητικό εξοπλισμό μελών και στελεχών, τέλος, στην ενίσχυση των δικών μας μέσων ενημέρωσης, δηλαδή του "Ριζοσπάστη", της ΚΟΜΕΠ, του ραδιοφωνικού σταθμού "902 Αριστερά στα FM" για πανελλαδική εμβέλεια και τη δημιουργία του τηλεοπτικού σταθμού "902".

Τέλος, μεγάλη προσοχή πρέπει να δοθεί στην πολιτική ανάδειξης στελεχών, αφού είναι κρίσιμο ζήτημα για την ομαλή και επαναστατική πορεία του ΚΚΕ.

Το 15ο Συνέδριο, με τα θέματα που διαπραγματεύεται, αποκτά τη δική του μεγάλη σημασία στη σύγχρονη ιστορία του Κόμματος.

Σαν μέλος της ΚΕ τάχτηκα υπέρ των τριών Σχεδίων. Σήμερα δηλώνω ότι είμαι υπέρ και της Εισήγησης της ΚΕ προς το Συνέδριό μας.

Η προσυνεδριακή δουλιά στην περιοχή Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης ήταν μια θετική προσπάθεια, κύρια ιδεολογικοπολιτικού χαρακτήρα. Οι ΚΟ της περιοχής βγαίνουν με ενισχυμένη την ιδεολογική και πολιτική τους ενότητα.

Ταυτόχρονα με την προσυνεδριακή δουλιά, είχαμε ένα νέο πολιτικό άνοιγμα και διάφορες πρωτοβουλίες, ιδίως αυτές που αφορούν τη μειονότητα που βρίσκουν ευρύτερη απήχηση.

Στα χρόνια που πέρασαν από το 14ο Συνέδριο η Ανατολική Μακεδονία - Θράκη όχι μόνο συνεχίζει να βρίσκεται σε καθυστέρηση, αλλά η κατάσταση για τους εργαζόμενους χειροτερεύει. Στο ίδιο διάστημα η περιοχή μας συγκεντρώνει το έντονο ενδιαφέρον του ιμπεριαλισμού, των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου γενικότερα. Υπάρχουν μεγάλα οικονομικά και άλλα συμφέροντα γι' αυτούς.

Η όξυνση των προβλημάτων, η εμφάνιση νέων και η δράση του μαζικού κινήματος, και κυρίως του ΚΚΕ, ωθούν σε παραπέρα κατανόηση των αιτιών και υπευθύνων (καπιταλισμός, ιμπεριαλισμός, ΕΕ, πολιτικές κομμάτων που στηρίζουν τις επιλογές του ιμπεριαλισμού).

Τα βήματα που έγιναν δείχνουν ότι έχουμε δυνατότητες. Ανάπτυξη αγώνων εργαζομένων, αρχαιρεσίες σε ορισμένους χώρους, η απήχηση ορισμένων πολιτικών πρωτοβουλιών δείχνει τις δυνατότητες, αλλά και την ορθότητα της πολιτικής και τακτικής μας.

Οι προτάσεις που έχουμε για την ανάπτυξη της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης και για τα βασικά και κρίσιμα ζητήματα της μειονότητας αποτελούν βάση για ανάπτυξη αγώνων, δημιουργία μετώπων πάλης, για τη συγκρότηση Α-Α-Δ Μετώπου στο λαό της περιοχής.

Οριστικές λύσεις στα πιο πάνω προβλήματα θα δοθούν μόνο στα πλαίσια του σοσιαλισμού. Από εδώ και η αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Προσωπικά διαπιστώνω ότι η προσυνεδριακή δουλιά έγινε μέσα σ' ένα καλό ιδεολογικό και πολιτικό κλίμα που πρέπει να διατηρηθεί και να ενισχυθεί ιδίως μετά το Συνέδριο.

Σ' ό,τι αφορά το Α-Α-Δ Μέτωπο σωστά τονίζεται από την Εισήγηση ότι οι πολιτικές συμμαχίες σήμερα είναι ανέφικτες. Σήμερα είναι μονόδρομος η προώθηση του μετώπου στο κοινωνικό επίπεδο για να ωριμάσουν οι προϋποθέσεις για πολιτικές συμμαχίες αργότερα. Μια τέτοια πορεία εξαρτάται από την αποφασιστική ολόπλευρη βελτίωση του Κόμματος και τον πρωτοπόρο ρόλο του Κόμματος στα πλαίσια του μετώπου.

Σύντροφοι και Συντρόφισσες,

Η αρνητική διεθνής εμπειρία από τις μετωπικές κυβερνήσεις, στις οποίες συμμετέχουν τα ΚΚ, δεν πρέπει να οδηγεί στην εκ προοιμίου απόρριψη μιας τέτοιας κυβέρνησης. Το ότι σήμερα μπαίνει ως ενδεχόμενο μέσα στην Εισήγηση της ΚΕ, που μπορεί να πραγματοποιηθεί κάτω από όρους και προϋποθέσεις, είναι πολύ σωστό.

Στο θέμα της επιτυχίας της επανάστασης σε μια χώρα ή σε ομάδα χώρων με παρόμοιο μοντέλο ανάπτυξης, πρέπει να σημειώσω τα εξής: ότι σ' αυτή την περίπτωση θα επιδράσουν θετικά η παραπέρα ενίσχυση του σοσιαλισμού στις υπάρχουσες σοσιαλιστικές χώρες, η παλινόρθωση του σοσιαλισμού στην πρώην ΣΕ και τις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Για να έχουμε καλύτερες συνθήκες επιτυχίας της επανάστασης και οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη χώρα μας, πρέπει να έχουμε προοδευτικές εξελίξεις και σε γειτονικές χώρες (π. χ. Βαλκάνια). Εκεί πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Ταυτόχρονα με τοεσωτερικό μέτωπο, θέλουμε ένα ισχυρό Α-Α-Δ Μέτωπο (χωρών, λαών, πολιτικών δυνάμεων).

Αβραμόπουλος Κώστας ΚΟ Θεσσαλονίκης

Αγαπητοί σύντροφοι, συμφωνών με την εκτίμηση ότι η πολιτική που ακολούθησε το Κόμμα μας από το 14ο Συνέδριο μέχρι σήμερα, είναι μια πολιτική που κινείται σε αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, μια πολιτική που αντιπαλεύει την ντόπια και ξένη ολιγαρχία τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και βεβαίως τα κόμματα που εκφράζουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Θα ήθελα, όμως, να σημειώσω ότι ο στόχος αυτής της πολιτικής που ήταν και είναι η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, η αλλαγή του συσχετισμού ελάχιστα προχώρησε.

Αυτό που στα κείμενά μας με σαφήνεια διατυπώνεται ότι δηλαδή ολοκληρωμένη ταξική πάλη, είναι η πολιτική ιδεολογική πάλη, η πάλη για την εξουσία, είναι η πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στο σύνολο της αστικής τάξης και στο κράτος της, προχώρησε πολύ αδύνατα.

Συνήθως εξαντλούμε τη δράση μας σε συνδικαλιστικό επίπεδο, και αδύνατα προωθούμε τη δουλιά μας στα άλλα δύο (ιδεολογικό και πολιτικό). Αυτό το διαπιστώνει κανείς ζώντας τη λειτουργία και δράση των κλαδικών ΚΟΒ. Αδύνατη είναι ακόμα και η καμπανιακή πολιτική δουλιά. Λείπει η σχεδιασμένη και μόνιμη παρουσία της ΚΟΒ στο χώρο της.

Αναπτύσσουμε πολιτική - ιδεολογική δραστηριότητα στους χώρους δουλιάς κυρίως τις προεκλογικές περιόδους, ή όταν παίρνονται πρωτοβουλίες από τα πάνω (π.χ. Δεκαήμερη πανελλαδική πολιτική εξόρμηση Σεπτέμβρης 1995). Οι βασικές αιτίες της αδύνατης πολιτικής - ιδεολογικής παρουσίας σε εργοστάσια και επιχειρήσεις έχουν να κάνουν κυρίως με το ότι:

α. Το ζήτημα δεν είναι στην καθημερινή προσοχή των ΚΟΒ και των οργάνων που φέρνουν την κύρια και καθοριστική ευθύνη.

β. Το αδύνατο δέσιμο της συνδικαλιστικής και της πολιτικής δουλιάς, αλλά και λόγω λαθεμένων αντιλήψεων, που υποστηρίζουν πως η πολιτική παρουσία της ΚΟΒ στο χώρο δουλιάς αντιστρατεύεται τη συνδικαλιστική μας επιρροή.

Τα Συνδικάτα χωρίς αμφιβολία είναι οι πιο μαζικές οργανώσεις της εργατικής τάξης. Ωστόσο όσο σημαντική και αν είναι η μάχη των Συνδικάτων, αυτά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την κομματική οργάνωση και την ανεξάρτητη πολιτική - ιδεολογική δουλιά στους εργαζόμενους.

Οι δυσκολίες της κομματικής δουλιάς στις επιχειρήσεις και τα εργοστάσια ήταν και είναι πολλές και μεγάλες:

- Η αντίσταση των καπιταλιστών για να μη γίνεται πολιτική - ιδεολογική δουλιά στις επιχειρήσεις τους χρησιμοποιώντας ως όπλο τους την πρόσληψη, την εξέλιξη, την απόλυση.

- Στις συνθήκες κρίσης οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους που έχουν δουλιά και στους ανέργους.

- Το κλείσιμο των εργοστασίων και επιχειρήσεων, καθώς και η μείωση θέσεων εργασίας λόγω της αυτοματοποίησης και της εντατικοποίησης κουμπώνουν τους εργαζόμενους.

- Η διεύρυνση της εργατικής τάξης με την ανάπτυξη της νέας τεχνολογίας, η αύξηση της αριθμητικής δύναμης των επιστημόνων και διανοούμενων που περνούν στην εργατική τάξη, βάζουν εμάς τους κομμουνιστές μπροστά σε νέες δυσκολίες. Πολύ πιο δύσκολα από ό,τι οι χειρώνακτες εργάτες μπορούν να κατανοήσουν την ιστορική τους αποστολή και την αναγκαιότητα να αγωνιστούν για την κοινωνική επανάσταση.

Οι διαπιστώσεις αυτές σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μας απογοητεύουν και δε μας απογοητεύουν. Μέσα από τη δύσκολη καθημερινή δουλιά μπορούμε και πρέπει να προχωρήσουμε, επιδιώκοντας την ανύψωση του επιπέδου συνειδητότητας, της μαχητικής ικανότητας της εργατικής τάξης και μέσα από την πάλη για τα άμεσα συμφέροντα να συνειδητοποιούν και να αγωνίζονται για τα γενικά συμφέροντα και την προοπτική της εξουσίας.

Γνωρίζοντας ότι η υλοποίηση αυτού του καθήκοντος περνάει μέσα από τη γνώση, από το περιεχόμενο των αγώνων, από την καθημερινή προσοχή των ΚΟΒ και των οργάνων, ώστε οι προσωπικές συζητήσεις, οι περιοδείες και οι συγκεντρώσεις, όπου αυτές μπορούν να πραγματοποιηθούν να βρίσκονται στο κέντρο της προσοχής των κομματικών μελών, των φίλων και οπαδών, δεσμευόμαστε ότι από την επόμενη κιόλας μέρα, με όπλο τα ντοκουμέντα που θα καταλήξουμε, θα κάνουμε ως Εργατοϋπαλληλική Αχτίδα της ΚΟΘ ό,τι είναι δυνατόν, ώστε να φτάσουμε στο επόμενο Συνέδριο έχοντας κάνει ένα βήμα μπροστά σε αυτή την κατεύθυνση.

Δύο ζητήματα θεωρώ σαν ασφαλιστικές δικλίδες για να αποφεύγονται ή να ξεπερνιούνται στη γέννησή τους δεξιές ή αριστερές αναθεωρητικές παρεκκλίσεις.

Α. Το ανέβασμα του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου του συνόλου των κομματικών μελών: Οι παρόντες, σαν η πλειοψηφία του στελεχικού δυναμικού πρέπει να καταλάβουμε ότι χωρίς γνώση των βασικών αρχών της θεωρίας μας, διαρκή μελέτη των σύγχρονων προβλημάτων δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε, να κατανοήσουμε, να προβλέψουμε την κατεύθυνση των φαινομένων που συντελούνται σε όλους τους τομείς της κοινωνικοοικονομικής ζωής.

Ας αναρωτηθούμε σε πόσες ΚΟΒ έγιναν έστω τα μαθήματα που έστειλε η Κεντρική Ιδεολογική Επιτροπή, πόσες φορές γκρινιάξαμε ότι μας φορτώνουν το πρόγραμμα, δικαιολογηθήκαμε ότι οι συνοικιακές αχτίδες μπορούν να τα κάνουν ενώ η εργατική έχει άλλο φόρτο.

Με την πείρα μιας Αχτίδας που στη Θεσσαλονίκη τουλάχιστον ήταν πρωτοπόρα σε αυτόν τον τομέα, θέλω να πω ότι οι όποιες οργανωτικές αδυναμίες δεν μπορούν να θεωρούνται δικαιολογία, π. χ. να στήσουμε ιδεολογικές επιτροπές, στην πορεία κι όσο κατακτάμε τη γνώση θα αποκτούμε την επάρκεια σε τοπικό ή αχτιδικό επίπεδο. Με ευθύνη όλων μας να αξιοποιήσουμε τις δυνάμεις που τώρα διαθέτουμε. Από την ΚΕ έχω απαίτηση να αντιμετωπίσει το πώς οι αποφάσεις της θα φτάνουν και θα συζητιούνται με όλα τα μέλη του Κόμματος.

Β. Εξίσου αναγκαία θεωρώ τη σωστή λειτουργία από την ΚΕ ως την ΚΟΒ:

Η πορεία οργανωτικής ανασυγκρότησης εκτιμήθηκε, στην έκθεση δράσης, πιο δύσκολη από ό,τι την περιμέναμε. Στην ΚΟΘ ένιωσα κάτι να αλλάζει εδώ κι ένα μόνο χρόνο και καταμερίζω την ευθύνη τόσο στο Νομαρχιακό όσο και στο Πολιτικό Γραφείο.

Θα αναφερθώ σε παρατηρήσεις σχετικές με τη δουλιά του Νομαρχιακού οργάνου, τη βελτίωση της οποίας θεωρώ κλειδί για το ανέβασμα της κομματικής λειτουργίας συνολικά. Εντοπίζω.

- Τη λειψή ιδεολογικοπολιτική ενημέρωση των Αχτιδικών οργάνων

- Την έλλειψη προγραμματισμού σε επίπεδο πόλης όσον αφορά την παρέμβαση στο κίνημα

- Δε δινόταν βοήθεια στη συγκεκριμενοποίηση των καθηκόντων προς τις αχτίδες

- Διαπιστώνονταν φόβοι στη διατύπωση μιας καινούριας σκέψης

- Δυσκολία στην αποδοχή κριτικής σε άτομα ή αποφάσεις, την έγκαιρη παραδοχή των λαθών και την αντιμετώπισή τους.

Δεν ήταν ο φόρτος δουλιάς των ανώτερων στελεχών που δυσκόλευε τη σωστότερη λειτουργία. Κύριες αιτίες θεωρώ:

- Το ότι ενώ η οργανωτική ανασυγκρότηση πήγαζε από τη βάση, τη συλλογική πείρα (αν διαβάζατε τις παρατηρήσεις κομματικών μελών της Αχτίδας μου θα βλέπατε αυτά που συζητιόνταν στα πάνελ σώματα) το σύνολο των κομματικών μελών δεν έχει πάρει ακόμα μέρος σε αυτή την προσπάθεια, ούτε καν τα συμπεράσματα των πάνελ σωμάτων έχουν συζητηθεί.

- Η έλλειψη αυτής της αμφίδρομης σχέσης με την κομματική βάση δε βοήθησε τα ενδιάμεσα κυρίως όργανα να αντιληφθούν όλη αυτή την πορεία της ανασυγκρότησης όχι σαν μια ακόμα απόφαση για υλοποίηση αλλά σαν το νέο πνεύμα που πρέπει να διαπεράσει όλη τη λειτουργία του Κόμματος.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, αισθάνομαι περήφανη που παίρνω μέρος στο 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Οχι γιατί η κατάσταση μέσα στο Κόμμα είναι αυτή που εγώ θα ήθελα από άποψη λειτουργίας αλλά γιατί, η ίδια η ζωή βεβαιώνει καθημερινά ότι μόνο σε μια σοσιαλιστική κοινωνία θα αρχίσουν να λύνονται προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού τα προβλήματα που μας δυσκολεύουν τώρα πια και τα όνειρα, γιατί ο αγώνας καθενός ξεχωριστά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ενωμένη αντίδραση, γιατί αυτός ο ίδιος ο αγώνας είναι που δικαιώνει, που ολοκληρώνει την ανθρώπινη υπόστασή μας.

Απ' αυτά αντλώ τη δύναμη εγώ για την αντιμετώπιση των προσωπικών δυσκολιών και την επιμονή για τη βελτίωση συνολικά της λειτουργίας του Κόμματος ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική η παρέμβασή μας στην ελληνική κοινωνία.

Α. Πάνω από τέσσερις μήνες είχαμε έναν πλούσιο προσυνεδριακό διάλογο - εσωκομματικό και δημόσιο - που παρόμοιο δεν έχει να επιδείξει άλλο κόμμα.

Β. Στο θέμα των συμμαχιών, των συνεργασιών, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι: Σε κάθε περίπτωση το κρίσιμο ζήτημα είναι η ενότητα της εργατικής τάξης και ότι η δύναμή της πολλαπλασιάζεται και από την κοινότητα των συμφερόντων της με τα ζωτικά συμφέροντα άλλων στρωμάτων.

Γ. Σ' ένα σημαντικότατο ζήτημα δεν υπάρχει καμιά αναφορά στα κείμενα του 15ου Συνεδρίου. Είναι το ζήτημα της θρησκείας. Είναι ο ρόλος της θρησκείας τόσο σήμερα, όσο και στη σοσιαλιστική κοινωνία. Θα πρέπει, σύντροφοι, να μας απασχολήσει στα σοβαρά το φαινόμενο της θρησκείας στο φως της ταξικής πάλης. Το συγκεκριμένο φαινόμενο ως μέρος του εποικοδομήματος είχε πάντα τη σημασία του. Οπως όμως συμβαίνει μ' όλα τα φαινόμενα, ανάλογα δηλαδή με τις συγκεκριμένες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες που επικρατούν ν' αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, το ίδιο συμβαίνει και με τη θρησκεία σήμερα.

Σήμερα δηλαδή στην εποχή της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, όπου έχουμε παραπέρα αντιδραστικοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, ο καπιταλισμός αξιοποιεί, εκτός των άλλων, και τη θρησκεία για τον αποπροσανατολισμό και την αποχαύνωση των μαζών.

Ιδιαίτερο ρόλο καλείται να παίξει η θρησκεία στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Στις χώρες αυτές παρατηρούμε τη θρησκεία όχι μόνο να παίζει τον "παραδοσιακό" ρόλο της για ταξική ειρήνη, αλλά ανοιχτά και απροκάλυπτα να ασχολείται με την πολιτική. Πρόσφατη η είδηση. Ο Αλέξιος στη Ρωσία κάλεσε τους πιστούς να υποστηρίξουν τον Γιέλτσιν. Κάλεσε τους πιστούς σε αντικομμουνιστικό μέτωπο! Ακόμα, άλλο παράδειγμα όπου η θρησκεία καλείται να παίξει ειδικό ρόλο είναι η πρώην Γιουγκοσλαβία. Εκεί, και όχι μόνο, παρέχεται η συγκάλυψη των αιτιών, των αντιθέσεων της σφαγής ανάμεσα σε εθνότητες και λαούς, της συγκεκριμένης σφαγής μεταξύ Βοσνίας - Ερζεγοβίνης. Η θρησκεία συγκαλύπτει ή αν θέλετε ο ιμπεριαλισμός αξιοποιεί, χρησιμοποιεί τη θρησκεία για να καλύψει τα πραγματικά αίτια του πολέμου, για να καλύψει τις ευθύνες του, για να καλύψει την πολιτική του "διαίρει και βασίλευε". Ετσι με τη βοήθεια της θρησκείας, μια σύγκρουση που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, παρουσιάζεται σαν μια θρησκευτική διαμάχη, σαν ένας πόλεμος μεταξύ χριστιανών και ισλαμιστών.

Σωστά στο Σχέδιο Προγράμματος αναφέρεται: "Εθνικοποιείται η μεγάλη καπιταλιστική γαιοκτησία, η γαιοκτησία μοναστηριών, εκκλησιών κλπ.". Αυτό είναι ένα μέτρο. Σίγουρα κανείς δε θα υποστήριζε ότι χρειάζονται μέτρα διοικητικά για ν' αντιμετωπιστεί το ζήτημα της θρησκείας. Σίγουρα αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα είχαμε αντίθετα αποτελέσματα. Ομως; Από το σημείο αυτό έως το να μη γίνεται αναφορά, να μη δίνεται η ανάλογη σημασία, να μην εξηγούμε το ρόλο της θρησκείας στην ταξική πάλη πιστεύω ότι είναι λάθος.

Ολο και πιο φανερός γίνεται ο ρόλος της θρησκείας και σήμερα στη χώρα μας. Είναι ένα όπλο στα χέρια της άρχουσας τάξης που το αξιοποιεί ανά πάσα στιγμή, για να κατευνάσει, να παραπληροφορήσει τον ελληνικό λαό, να του δώσει ψεύτικα οράματα και ελπίδες. Η ελληνική άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί εκφραστές της έχουν ανάγκη τη θρησκεία, για να "εξαγνίζονται" στα μάτια του κόσμου. Φυσικά μερικές φορές γινόμαστε μάρτυρες καταστάσεων, γεγονότων που προκαλούν τον περίγελο του κόσμου π. χ. περιφορά Αγίας Ζώνης σε σπίτια αρχηγών κομμάτων, ιδιωτικών καναλιών... και φυσικά όλα αυτά με το... αζημίωτο. Κλείνοντας, σύντροφοι, το ζήτημα αυτό, προτείνω ότι έστω και μια μικρή αναφορά θα πρέπει να γίνει στις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου. Αυτό θα μας βοηθήσει να έχουμε ανοιχτό το ζήτημα του ρόλου της θρησκείας. Ετσι θα έχουν νόημα, αλλά και θα βρίσκουν απήχηση και εφαρμογή κατακτήσεις, όπως ο πολιτικός γάμος. Ετσι θα προστατευτούμε από έναν ιδιότυπο, ιδιόμορφο ρεφορμισμό που συναντά κανείς στην καθημερινή ζωή και που σίγουρα είναι "φυσιολογικό" σαν φαινόμενο. Αν όμως το φαινόμενο αυτό αντί να χαρακτηρίζει μικρό αριθμό συντρόφων, με την πάροδο του χρόνου χαρακτηρίσει τη συντριπτική πλειοψηφία, τότε σίγουρα θα συναντήσουμε προβλήματα. Απλά δηλαδή. Δεν μπορεί να συνυπάρχουν μαρξιστική - λενινιστική κοσμοθεωρία και ταυτόχρονα θρησκευτική ερμηνεία των γεγονότων. Είναι λοιπόν ένα πεδίο ιδεολογικής - φιλοσοφικής πάλης, που δεν πρέπει να το αφήσουμε στα... αζήτητα.

Η πρόταση του ΚΚΕ προβάλλει σαν η μόνη ελπιδοφόρα για τον εργαζόμενο λαό σήμερα. Φυσικά δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Χρειάζεται καθημερινή, συστηματική δουλιά από το Κόμμα, συνειδητοποίηση αυτής της αναγκαιότητας από τις ίδιες της ριζοσπαστικές λαϊκές δυνάμεις που υπάρχουν μέσα στην ελληνική κοινωνία. Είναι ρεαλιστικές αυτές οι δυνατότητες συσπείρωσης, υπάρχουν αυτές οι δυνάμεις. Δεν αναφερόμαστε στα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Δεν υπάρχουν τέτοια πολιτικά κόμματα στη χώρα μας για συμμαχίες και συνεργασίες.

Η πρόταση του ΚΚΕ δεν απευθύνεται στις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της Πολιτικής Ανοιξης, του ΣΥΝ, του ΔΙΚΚΗ, των πολιτικών ομάδων οι οποίες δρουν σαν εφεδρείες του συστήματος, σαν αντι-ΚΚΕ σχήματα και αναχώματα.

"Συμμαχίες", που σημαίνουν πολιτικές συνεργασίες και συναλλαγές κορυφών, με αυτές τις πολιτικές δυνάμεις δεν είναι δυνατόν να γίνουν. Οχι μόνο για το λόγο ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις σύγκλισης πάνω σε βασικές θέσεις με κανένα από αυτά τα κόμματα, αλλά και γιατί θα επρόκειτο ξεκάθαρα για αντιλαϊκές συναλλαγές, για συνεργασίες χωρίς αρχές, κόντρα στο λαϊκό συμφέρον.

Πραγματική διέξοδος είναι μόνο η λαϊκή Συσπείρωση, το λαϊκό Μέτωπο. Και δεν εννοούμε απλά το κοινωνικό μέτωπο, δηλαδή την κατάκτηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την εργαζόμενη αγροτιά και τα άλλα μικροαστικά στρώματα των πόλεων. Εννοούμε το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο. Μέσα στην κοινωνία δρουν εργάτες, αγρότες, επαγγελματίες, επιστήμονες, που είναι πολιτικά πρόσωπα. Ανήκουν ή ψηφίζουν κάποια κόμματα, είναι εκλεγμένοι συνδικαλιστές. Δεν μπορεί κανείς στα σοβαρά να ισχυριστεί ότι τα βασικά αγροτικά στελέχη στις κινητοποιήσεις των αγροτών ή της ΣΕΑ των συνταξιούχων είναι κάποιοι απλά αγρότες στο επάγγελμα ή συνταξιούχοι και όχι πολιτικά πρόσωπα που ηγούνται του αγώνα, που είναι ψηφοφόροι, μέλη και κάποιοι ακόμη και στελέχη τόσο του δικού μας Κόμματος, όσο και του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, ή άλλοι ανένταχτοι και άλλοι.

Υπάρχουν δυνάμεις, απλοί εργαζόμενοι στη βάση όλων των άλλων κομμάτων που θέλουν να αντιπαλέψουν τη σημερινή κατάσταση, που προσεγγίζουν θέσεις του ΚΚΕ.

Δεν υπάρχει αγώνας τα τελευταία χρόνια που να ήμασταν μόνοι μας, να τον κάναμε μόνοι μας, "απομονωμένοι", όπως γράφουν διάφοροι δημοσιογράφοι και πείθονται απ' αυτούς ορισμένοι σύντροφοί μας.

Το ότι για παράδειγμα δε συμμετείχε και δε ήθελαν και οι ίδιοι οι αγρότες να συμμετάσχει η νόθα και ξεπουλημένη ΓΕΣΑΣΕ της ΠΑΣΟΚικής πλειοψηφίας στις αγροτικές κινητοποιήσεις, μήπως σημαίνει ότι και όλοι οι αγρότες της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Πελοποννήσου, που αγωνίζονται και φτιάχνουν Επιτροπές Αγώνα, ήταν όλοι στελέχη του ΚΚΕ; Δεν ήταν και ΠΑΣΟΚτζήδες και νεοδημοκράτες;

Συσπείρωση αυτών των λαϊκών δυνάμεων δε γίνεται από κινήσεις κορυφών.

Με κινήσεις κορυφών θα υπονομευόταν η ίδια η συσπειρωτική πολιτική του Κόμματος. Θα είχαμε αντίθετα αποτελέσματα χειραγώγησης του ριζοσπαστικού πόλου, ενσωμάτωσης στις λογικές του δήθεν εφικτού, δηλαδή του ανέφικτου για τα λαϊκά συμφέροντα, ιδιαίτερα σήμερα, λόγω του δυσμενούς συσχετισμού δυνάμεων και των αδυναμιών του ίδιου του Κόμματος. Οι τέτοιες κινήσεις κορυφών σήμερα θα λειτουργούσαν πραγματικά σαν "ρουφήχτρα" της προσπάθειας για αντίσταση, για ανάκαμψη του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Διανύουμε εποχή ολομέτωπης επίθεσης της αστικής ιδεολογίας στα ιδανικά μας, στην κομμουνιστική μας κοσμοθεωρία.

Προσπαθούν με ιδεολογήματα να αποδείξουν τη δήθεν φυσιολογική αιωνιότητα του καπιταλισμού, όπως: "Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να καταρρεύσει, αποτελεί φυσική κατάσταση της κοινωνίας". Δαπανούν αμύθητα χρηματικά ποσά για το σκοπό αυτό.

Σε αυτή την αντικομμουνιστική καταιγίδα, απαντούμε επιστημονικά και τεκμηριωμένα, με τα ντοκουμέντα του 15ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Από το 14ο Συνέδριο, περάσαμε έναν τραχύ δρόμο. Είμαστε πιο έμπειροι. Μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα. Πρέπει να προχωρήσουμε πιο δυναμικά και αποφασιστικά, με βάση τις αποφάσεις που θα πάρει το Συνέδριο. Μας περιμένουν δύσκολες μέρες και ραγδαίες εξελίξεις. Ωριμάζουν αγώνες και θα έχουμε κοινωνικές εκρήξεις. Πρέπει έγκαιρα να συλλαμβάνουμε τις αλλαγές που συντελούνται. Οι πολυεθνικές εταιρίες, που αποτελούν την κυρίαρχη μορφή οργάνωσης του κεφαλαίου στα πλαίσια του ΚΜΚ, διεξάγουν πρωτόγνωρη και συντονισμένη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων. Πάνω από 50 πολυεθνικές εταιρίες και 10 χιλιάδες σύγχρονα ΜΜΕ στρατεύτηκαν στην υπηρεσία του γερασμένου συστήματος. Η εξάπλωση των πολυεθνικών στον κόσμο και με τις θυγατρικές φέρνουν δυσκολίες στην κοινή πάλη της εργατικής τάξης και στο συντονισμό του αγώνα των συνδικάτων. Η παγκόσμια εργατική τάξη, που εφταπλασίασε τη δύναμή της στον 20ό αιώνα, πρέπει ενωμένα να αντισταθεί στο κεφάλαιο.

Εντονη είναι η παρουσία των πολυεθνικών μονοπωλίων στη χώρα μας, κυρίως με τη δημιουργία θυγατρικών. Ολες οι ντόπιες εταιρίες και τράπεζες έχουν διασυνδέσεις με τις πολυεθνικές. Στη χώρα μας κυριαρχούν 50 όμιλοι της χρηματιστικής ολιγαρχίας, που διαθέτουν μεγάλη οικονομική δύναμη και ασκούν επίδραση στην εξουσία και στις πολιτικές εξελίξεις. Εχουν στα χέρια τους τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας μας συρρικνώνεται. Το εξωτερικό χρέος πλησιάζει τα 40 δισ. δολάρια. Στο όνομα της ΟΝΕ, πουλιέται ο δημόσιος τομέας της οικονομίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Θεοποιείται η αγορά. Ολα πουλιούνται και αγοράζονται. Εμπορεύονται οι ανθρώπινες αξίες, το ιδεώδες του αθλητισμού μετατράπηκε σε κερδοσκοπικό μονοπώλιο. Μια βιομηχανία παραγωγής τζόγου κινείται. Η διαφθορά πολλαπλασιάζεται, τα σκάνδαλα οργιάζουν.

Το ΚΚΕ, με τα ντοκουμέντα του 15ου Συνεδρίου, καθορίζει τη στρατηγική και πολιτική του. Εχουμε χρέος να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις, ώστε οι θέσεις μας να γίνουν κτήμα στην εργατική τάξη, στην εργαζόμενη αγροτιά, στα λαϊκά στρώματα.

Πρέπει να κάνουμε τολμηρό κομμουνιστικό άνοιγμα στους εργαζόμενους. Πρέπει να ανεβάσουμε το ιδεολογικό και μορφωτικό επίπεδο. Η προσοχή μας να στραφεί κυρίως προς την εργατική τάξη, η οποία αριθμεί πάνω από δυο εκατομμύρια και είναι η κύρια παραγωγική δύναμη. Στις γραμμές της έγιναν μεγάλες αλλαγές. Μεγάλος αριθμός της εργάζεται στις μικρές επιχειρήσεις. Ο κατακερματισμός αυτός δυσκολεύει την οργάνωση και τους συντονισμένους αγώνες. Παρά τις αλλαγές που έγιναν στην εργατική τάξη, αυτή είναι η ηγετική δύναμη στην επαναστατική διαδικασία για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Βασικές προϋποθέσεις στον αγώνα αυτό είναι η αύξηση των δυνάμεων της πρωτοπορίας, του ΚΚΕ, που σύντομα θα κλείσει 80 χρόνια. Να διδασκόμαστε από την πλούσια ιστορία του και δημιουργικά να αξιοποιούμε την πείρα του στους ταξικούς μας αγώνες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Καταθέτοντας τις σκέψεις μου σ' αυτή την κορυφαία στιγμή του Κόμματος, το 15ο Συνέδριο, θέλω να πω τη θέση μου για δυο ζητήματα.

1. Δε θεωρώ σωστό να αμφισβητούνται ακόμη και ως όροι, ζητήματα που έχουν να κάνουν με βασικέ αρχές της θεωρίας μας, όπως αυτό της δικτατορίας του προλεταριάτου. Δικαιολογημένα τέτοια συζήτηση προκαλεί ανησυχία στις γραμμές μας. Μόνιμο καθήκον πρέπει να είναι η υπεράσπιση και αποκατάσταση των αρχών και της θεωρίας μας.

2. Σήμερα δεν μπορούμε να συζητάμε για τη στάση μας απέναντι στις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις παρά για να επαναβεβαιώσουμε ότι δεν υπάρχει πεδίο συνεργασίας μαζί τους. Ο λαός καταλαβαίνει τη συμφωνία τους στην αντιλαϊκή πολιτική. Ολο και περισσότερο ακούμε την άποψη "όλοι το ίδιο είναι". Εμείς πρέπει να πείθουμε ότι το κόμμα και η πολιτική του δεν είναι το ίδιο, να κερδίζουμε διαφοροποιήσεις και συνειδήσεις. Να μας απασχολήσει το πώς θα φτάσει στο λαό η πολιτική μας, πειστικά και ολοκληρωμένα και με όλο το κομματικό δυναμικό στη μάχη.

Συμφώνησα και συμφωνώ με τα ντοκουμέντα της ΚΕ. Το άμεσο πολιτικό καθήκον του Κόμματος, το α-α-δ Μέτωπο, είναι σήμερα δρόμος απαραίτητος για να οδηγήσουμε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα της πάλης για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης, την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού και να παλέψουν γι' αυτόν.

Σήμερα πρέπει να μας απασχολήσει η συσπείρωση γυναικών, η συμμετοχή τους στο γυναικείο κίνημα και την ταξική πάλη.

Η αστική τάξη αναπτύσσει συνεχώς το ιδεολογικό της οπλοστάσιο αλλά και την επίθεσή της στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των γυναικών. Με την πολιτική που ακολουθείται στη χώρα μας, οι γυναίκες οδηγούνται μαζικά στην ανεργία ή ζουν με το φόβο της απόλυσης, τινάζονται στον αέρα εργασιακά δικαιώματα και η όποια κοινωνική πολιτική, κοντά στα ρουσφέτια έρχονται τα ΕΟΚικά σεμινάρια, οι "θεσμοί" αξιοποιούνται για να εγκλωβίσουν το γυναικείο κίνημα, να το μετατρέψουν σε κανάλι της κυβερνητικής πολιτικής.

Πού να στρέψουμε την προσοχή μας.

1. Στον προσανατολισμό ΝΕ και ΚΟΒ στην οργάνωση της πάλης για τα προβλήματα των γυναικών και την πολιτική διαφωτιστική δουλιά.

2. Να πρωτοστατήσουν οι κομμουνίστριες στη λειτουργία ή συγκρότηση συλλόγων και ομάδων γυναικών, στην ενασχόληση με τα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα, στο άνοιγμα στις πολλές γυναίκες.

3. Να έρθουμε σε επαφή με τη γυναίκα της υπαίθρου. Οι γυναικείοι πολιτιστικοί σύλλογοι σχεδόν σε κάθε χωριό έχουν ζωντάνια, δράση και ασχολούνται με τα σοβαρά προβλήματα των γυναικών, όπως ανάπτυξη, ανεργία, δικαιώματα, πολιτισμός κλπ.

Στην περιοχή μας να μελετήσουμε τα ιδιαίτερα προβλήματα των γυναικών της Μειονότητας και των Ελληνοποντίων.

4. Με προσοχή να δούμε τα ζητήματα ανάδειξης και βοήθειας των συντροφισσών. Αυτά δεν τα λύνουν οι ποσοστώσεις που και πρόσθετα προβλήματα δημιουργούν. Η δουλιά στο γυναικείο κίνημα πρέπει να πάρει τη θέση που της ανήκει στα ιδεολογικοπολιτικά και οργανωτικά καθήκοντα του Κόμματος.

Είναι σωστό ότι ο στόχος της ανάπτυξης της α/α πάλης του λαϊκού κινήματος, εδώ και χρόνια, καταγράφεται στα Ντοκουμέντα του Κόμματος, αποτέλεσε γραμμή υλοποίησης μέσα στην κοινωνία. Στα πλαίσια αυτά και η ΚΝΕ καθόρισε στο 6ο Συνέδριό της το στόχο για τον αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό που επιδιώκουμε να έχει το νεολαιίστικο κίνημα. Στην κατεύθυνση αυτή και παρ' όλες τις δυσκολίες μετά την ανασυγκρότηση, με μια σχετικά μικρή και άπειρη οργάνωση ανοίχτηκαν τέτοιοι δρόμοι:

- Η σταθερή και επίμονη αντίκρουση του εθνικισμού, η ανάδειξη του πραγματικού ενόχου και των αιτιών για τον πόλεμο στα Βαλκάνια, που δεν είναι άλλος από τον ιμπεριαλισμό, που με τη "νέα τάξη πραγμάτων" προχωρά σε νέο μοίρασμα αγορών, άρα κι εδαφών.

- Στους χώρους της παιδείας οργανώθηκε η αντίσταση στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης, οικοδόμησης ενός εκπαιδευτικού συστήματος, που θα δίνει περιορισμένες γνώσεις μιας χρήσης σε μια διά βίου κατάρτιση των νέων ανθρώπων.

- Η προσπάθεια αντίστασης στις εντολές της "Λευκής Βίβλου", που ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις, οικοδομούν στις συνειδήσεις των νέων το μοντέλο του πειθήνιου, ευέλικτου χωρίς απαιτήσεις ή δικαιώματα εργαζόμενου.

Οσο η χώρα προσαρμόζεται όλο και πιο οργανικά στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τόσο θα οξύνονται τα προβλήματα των νέων, άρα θα δημιουργείται το έδαφος για να αναπτύσσεται, να δυναμώνει το νεολαιίστικο κίνημα, να συμβάλλει ουσιαστικά στην οικοδόμηση του Α- Α- Δ Μετώπου. Η δημιουργία των όρων ή των προϋποθέσεων για το Α-Α-Δ μέτωπο είναι άμεσο πολιτικό καθήκον. Με αυτή την έννοια:

- Αμεσα να δημιουργήσουμε νεανική, πλατιά, πολύμορφη κίνηση ειρήνης, να συγκροτήσουμε τη "Νεανική Δράση Ειρήνης" σε κάθε πόλη ή νομό.

- Να οικοδομήσουμε το μέτωπο παιδείας με κοινές δραστηριότητες μαθητών - γονιών - καθηγητών και της ΤΑ.

- Να διαμορφώσουμε πολιτιστικό - μορφωτικό ρεύμα στις γραμμές της ΚΝΕ, σε κάθε νεολαιίστικο μαζικό φορέα.

Σωστά στην Εκθεση Δράσης εντοπίζεται ο αδύνατος προσανατολισμός των ΚΟ στη νεολαία, στη βοήθεια της ΚΝΕ:

- Τι άλλο εκτός από υποτίμηση από τα κομματικά στελέχη και όργανα εκφράζει η μη ύπαρξη οργάνωσης της ΚΝΕ σε ολόκληρους νομούς ή πόλεις ή μεγάλα χωριά;

- Οπου υπάρχουν οργανώσεις της ΚΝΕ, δε λείπει η τυπικότητα στην παρακολούθηση και βοήθεια στον προσανατολισμό στο κίνημα, στη μαζική ανάπτυξη, την αφομοίωση των νέων μελών.

Ενας από τους κρίκους που εξασφαλίζουν την ιδεολογική - πολιτική καθοδήγηση της ΚΝΕ από το Κόμμα είναι τα κομματικά μέλη που είναι στην ΚΝΕ και ιδιαίτερα τα στελέχη. Χρειάζεται να υπάρχει έλεγχος και βοήθεια σε αυτά τα στελέχη από τα αντίστοιχα κομματικά όργανα. Για να παίζουν σωστά το ρόλο τους στη διαπαιδαγώγηση των κνίτικων μελών, στην προετοιμασία περισσότερων σήμερα κνίτικων μελών να γίνουν αύριο μέλη του Κόμματος.

Ολοι παραδεχόμαστε ότι η ανασυγκρότηση της ΚΝΕ δε θα γινόταν χωρίς την καθοριστική συμβολή των κομματικών οργανώσεων. Είναι πεποίθησή μου ότι με τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου, την πρακτική καθημερινή εφαρμογή τους στη ζωή, θα ανοίξουμε μέτωπο στις αδυναμίες, θα αποτελέσει βασικό προσανατολισμό του Κόμματος η καλύτερη ολόπλευρη βοήθεια στην ΚΝΕ.

1. Τα κείμενα της ΚΕ κινούνται στη σωστή κατεύθυνση κι εξοπλίζουν το Κόμμα έτσι ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στην αποστολή του, δηλαδή να μπει επικεφαλής της εργατικής τάξης με στόχο την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος. Να γίνει το στήριγμα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια.

2. Στην κομματική μας δύναμη και σε μια σειρά αγωνιστές, που βρίσκονται στα όρια της επιρροής του ΚΚΕ, ενισχύεται η πεποίθηση ότι είμαστε στο σωστό δρόμο, αυξάνει η εμπιστοσύνη στο Κόμμα. Οχι μόνο αντέξαμε την ώρα της κρίσης αλλά και συνεχίζουμε να σαλπίζουμε τη λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση.

3. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε ούτε τις αδυναμίες που παρουσίασε η προσυνεδριακή συζήτηση, ούτε τις λαθεμένες απόψεις που εκφράστηκαν, στο βαθμό που αυτές οι απόψεις αντανακλούν την επίδραση της επίθεσης που μας γίνεται.

4. Δώσαμε με επιτυχία τη μάχη της ανασυγκρότησης, όμως δεν αποκαταστήσαμε ακόμα τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του Κόμματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις υποχωρούσαμε απέναντι σε αρνητικά φαινόμενα.

5. Εξω από τη γραμμή μας (πέντε κόμματα - δύο πολιτικές) δεν υπάρχει ελπίδα ανασύνταξης του λαϊκού κινήματος, ισχυροποίηση του ΚΚΕ, μέτωπο Α - Α - Δ και σοσιαλιστική προοπτική. Μόνο έτσι μπορούμε να διαλύουμε αυταπάτες για το ρόλο των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων, να αποσπάμε κόσμο από την επιρροή τους, να βάζουμε εμπόδια στα κεντροαριστερά σενάρια και τα... "ελαιόδενδρα" (εγχώρια και ξένα). Η πολιτική μας γραμμή είναι πλατιά - όχι "στενή" - γιατί απευθύνεται στους φτωχούς κι όσους υποφέρουν (κι αυτοί είναι οι πολλοί). Ενώ οι αντίπαλοί μας διάλεξαν την παρέα των πολυεθνικών και των Βρυξελλών.

6. Συμφωνώ με τις αναπροσαρμογές που γίνονται στο Πρόγραμμά μας (κατάργηση σταδίων) και με το δρόμο του μετώπου. Ενσωματώνονται τα πορίσματα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τις ανατροπές. Ο προσυνεδριακός διάλογος βοήθησε να τεθούν με μεγαλύτερη σαφήνεια τα ζητήματα που σχετίζονται με την κυβέρνηση του μετώπου.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Αν αναλογιστούμε σε ποια κατάσταση ήταν το Κόμμα στο 14ο Συνέδριο και δούμε τη σημερινή κατάσταση, σίγουρα έχουμε κάνει σοβαρά βήματα. Μακριά από μας η αυτοϊκανοποίηση. Η Εκθεση Δράσης της ΚΕ, εκτιμώντας αυτοκριτικά τη δράση του Κόμματος και της ΚΕ, αναδεικνύει τις παραλείψεις, τις αδυναμίες, τα προβλήματα. Ομως δεν πρέπει να χάσουμε το κύριο, ότι το Κόμμα μπήκε σε πορεία ανάκαμψης.

Τονίζω αυτές τις εκτιμήσεις, σύντροφοι, γιατί είναι βαθιά πεποίθησή μου ότι η πολιτική και οι θέσεις του Κόμματος επιβεβαιώθηκαν στη ζωή, αυτό είναι ένα το κρατούμενο για τη διαμόρφωση των αποφάσεων του Συνεδρίου.

Εχει σήμερα το ΚΚΕ δύναμη να ξεκινήσει μια νέα έφοδο προς τα εμπρός, σταθερά ανοδική; Ναι. Η τελευταία τετραετία, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, δείχνει το δρόμο. Δε θα γίνουν θαύματα σε μια τετραετία. Δεν είμαστε ουτοπιστές, όμως μπορεί να κάνουμε ένα σημαντικό βήμα για το δυνάμωμα του Κόμματος σε όλα τα μέτωπα, ιδεολογικό, πολιτικό, οργανωτικό. Να διευρύνουμε και να βαθύνουμε τους δεσμούς μας με το λαό.

Το κλειδί για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, για να ξεπερνιούνται τα προβλήματα, είναι ο σταθερός και ανυποχώρητος προσανατολισμός στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και η οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου. Είναι το ιδεολογικοπολιτικό ατσάλωμα όλων των κομμουνιστών στις σύγχρονες συνθήκες και απαιτήσεις της πάλης. Δεν είναι υποτίμηση της οργανωτικής δουλιάς κάθε άλλο. Χωρίς οργάνωση, σχεδιασμένη δουλιά, χωρίς έλεγχο είναι αδύνατον να υπάρχουν αποτελέσματα. Σύντροφοι, τα σπέρματα του μετώπου διαμορφώνονται και αναπτύσσονται μέσα από επιμέρους πολλαπλές συσπειρώσεις και μέτωπα πάλης με αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακούς στόχους ανάλογα με τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις κάθε χώρου.

Αυτό που ήδη γίνεται από αρκετές οργανώσεις σε εργασιακούς χώρους και σε κλάδους, από κομματικές ομάδες στο κίνημα ειρήνης, για αγωνιστική συσπείρωση με βάση το αγωνιστικό πλαίσιο, στις αγροτικές κινητοποιήσεις, στους συνταξιούχους, σε ορισμένους δήμους και νομούς, όπου εργατικές οργανώσεις, αλλά και λαϊκοί φορείς οργανώνουν κοινούς αγώνες μέσα από συντονιστικές επιτροπές, κόντρα και ενάντια στη θέληση και τις ηγεσίες των άλλων πολιτικών δυνάμεων, πρέπει να γενικευτεί. Να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά, να αγκαλιάσει τα πιο οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, να υπάρχει συνέχεια, να βαθαίνει στο περιεχόμενο και τις μορφές πάλης.

Το κύριο και η δύναμη του μετώπου - σωστά επισημαίνουν οι Θέσεις - βρίσκεται στην οργάνωση των εργαζομένων μέσα από τους αγώνες, που στον ένα ή τον άλλο βαθμό θέτουν αντιμονοπωλιακούς, αντιιμπεριαλιστικούς στόχους, που οι αγώνες αυτοί προετοιμάζουν πολύμορφα την εργατική τάξη και τους συμμάχους της για την κατάκτηση της εξουσίας. Το Κόμμα γι' αυτόν τον αγώνα όχι μόνο δεν κρύβει τους σκοπούς του, αλλά κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να κατανοείται το κύριο, ότι τα προβλήματα που μαστίζουν το λαό θα βρουν λύση μόνο στο σοσιαλισμό.

Είμαι πεισμένος για την αντοχή, τις δυνατότητες και την προοπτική του Κόμματος. Εκτιμώ πως βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο και συμφωνώ με τα κείμενα που θέτει η ΚΕ στο Συνέδριο. Η πολιτική που χαράξαμε στο 14ο Συνέδριο, όπως υλοποιήθηκε και αναπτύχθηκε από την ΚΕ, αποδείχτηκε σωστή. Η επιχειρηματολογημένη επιμονή μας σ' αυτή, η σταθερότητά μας, αποτελούν υποθήκες στη συνείδηση του λαού, που ζει τα προβλήματα και δεν πιστεύω πως θα πάει χαμένη.

• Εχουμε υποχρέωση να προφυλάξουμε τον κόσμο από τον αποπροσανατολισμό και τις αυταπάτες του σημερινού πολιτικού σκηνικού. Αυτό διασφαλίζει η σαφής τοποθέτησή μας απέναντι στις ηγεσίες και τους μηχανισμούς των άλλων κομμάτων, που φυσικά δεν περιορίζει τη δυνατότητά μας να αγωνιστούμε με τον πολύ κόσμο για αυτά που πράγματι τον απασχολούν. Αυτή η τακτική συναντάει πολλές δυσκολίες, που μεγαλώνουν από τη στάση των ΜΜΕ. Είναι όμως αναγκαία αφού εκφράζει την αλήθεια.
• Η θέση μας για την ΕΕ και η επιδίωξη για την οικοδόμηση του Δημοκρατικού - Αντιμονοπωλιακού - Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι προϋποθέσεις για την αγωνιστική συνεύρεση με πλατύτερο κόσμο, αλλά επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Δε μας περιορίζει τις κινήσεις. Δε μας εμποδίζει να πλησιάζουμε τον κόσμο. Απλά μας υποχρεώνει να δίνουμε προοπτική σε κάθε ενέργειά μας.
• Απόλυτα αναγκαία αυτή την περίοδο είναι:

- Η σταθερή, έντονη και με κάθε ευκαιρία ιδεολογική στήριξη των θέσεων και αποφάσεών μας.

- Επιμονή στο να παλεύει η ΚΟΒ για συγκεκριμένα προβλήματα, που θα δίνουν κάποια αποτελέσματα. Θα υπογραμμίζουν δυνατότητες και θα στηρίζουν την προοπτική.

- Κλίμα σύγκρουσης - μάχης για κάθε τι που δε συμφέρει, που μας βλάπτει. Για εκείνο που χρειαζόμαστε.

- Να πούμε "ναι" στα πρέπει, αλλά με την προϋπόθεση πως για κάθε "πρέπει" είναι απαραίτητο να υπάρχουν πολλά και πειστικά "γιατί".