Κριτήριο της ανάπτυξης για τον ελληνικό λαό δεν μπορεί να είναι η πορεία του πληθωρισμού και του ελλείμματος, καθώς και του δημοσίου χρέους, το οποίο παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη. Ούτε οι αριθμητικοί στόχοι του Μάαστριχτ, ούτε η αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), που επικαλείται η κυβέρνηση, (ακόμα και αν δεχτούμε τα νούμερά της ως αληθινά), δείχνουν ανάπτυξη, από την οποία θα ωφεληθεί ο λαός και η χώρα μας και όχι μια χούφτα εργολάβοι, βιομήχανοι, προμηθευτές, επιχειρηματίες και "αεριτζήδες". Το πρώτο πράγμα που έχει σημασία είναι ποιας πολιτικής αποτελούν μέρος αυτοί οι στόχοι, και κυρίως ποια κυβέρνηση, ποια πολιτική εξουσία καλείται να υλοποιήσει, εκτός των άλλων, και τέτοιους στόχους. Αποτελεί πολιτικάντικο τέχνασμα το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι έτσι και αλλιώς, οι στόχοι αυτοί πρέπει να αποτελούν στόχους του ελληνικού λαού, και ότι ακόμα και αν είμαστε εκτός ΕΕ θα έπρεπε να τους έχουμε με τον ίδιο τρόπο που τους θέτει η Κοινότητα.Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα,παίρνοντας το λόγο την Κυριακή το απόγευμα, κατά την τελευταία μέρα συζήτησης του Γενικού Κρατικού Προϋπολογισμού, στην Ολομέλεια της Βουλής. Παραθέτουμε στη συνέχεια το πλήρες κείμενο της ομιλίας της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

"Ο προϋπολογισμός που φέρατε για ψήφιση στη Βουλή είναι ο χειρότερος της μεταπολίτευσης", σημείωσε στην αρχή της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα. "Είναιπλασματικός ως προς τα μεγέθη και κάλπικος ως προ το λεγόμενο αναπτυξιακό και κοινωνικό του χαρακτήρα. Οι υπουργοί της κυβέρνησης προτίμησαν να μιλούν με αριθμούς και ποσοστά, αφού πια το μέγεθος "άνθρωπος" και πιο ειδικά ο εργαζόμενος της πόλης και της υπαίθρου αποτελεί για την κυβέρνηση παθητικό και κόστος.

Στον κρατικό προϋπολογισμό σας δεν υπολογίζονται, βεβαίως, αριθμητικά οι επιπτώσεις της ανεργίας, των πτωχεύσεων, της πείνας και της φτώχειας, της υποβάθμισης της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Το διπλό τραγικό δυστύχημα των τελευταίων ημερών, οι νεκροί από τις πλημμύρες και οι αδικαιολόγητες υλικές καταστροφές που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια (όχι λόγω των καιρικών συνθηκών όπως συνήθως λέγεται), αλλά λόγω του απάνθρωπου περιβάλλοντος, που έχει διαμορφώσει η πολιτική συσσώρευσης κεφαλαίων και κερδών χτυπά τη μεγάλη καμπάνα ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ για το λαό. Αποτελεί τραγική ειρωνεία, σε μια περίοδο που η επιστήμη κάνει απίστευτα άλματα, οι άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους, γιατί η υποδομή της χώρας είναι σε κακή κατάσταση και απαρχαιωμένη. Είναι σε κακή κατάσταση και απαρχαιωμένη μόνο και μόνο γιατί έχει χρηματικό κόστος, γιατί υπερισχύει η διαμάχη της μίζας. Αποτελεί τραγική ειρωνεία, στην εποχή μας άνθρωποι να βασανίζονται από νέες ασθένειες και εξαιτίας της τεράστιας νοθείας τροφίμων, της παραγωγής των μεταλλαγμένων προϊόντων, μόνο, και πάλι, μόνο για να υπηρετηθούν τα καπιταλιστικά κέρδη. Το κυνήγι της καπιταλιστικής παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας δεν έχει μόνο οικονομικές επιπτώσεις στη ζωή των εργαζομένων. Είναι η αιτία της αύξησης ασθενειών και θανάτων, είναι η αιτία της πρόκλησης δυστυχημάτων που κατά κανόνα θύματά τους είναι άνθρωποι που ζουν σε λαϊκές και υποβαθμισμένες περιοχές, που δεν έχουν δρόμους διαφυγής και δυνατότητα εναλλακτικών λύσεων.

Με την ευκαιρία ρωτάμε. Σ' αυτήν την κυβέρνηση δεν υπάρχει ούτε η τυπική ευαισθησία να παρθούν παραδειγματικά μέτρα για τους υπουργούς που έχουν ευθύνη με βάση τον καταμερισμό αρμοδιοτήτων; Βεβαίως, τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που έχει δίκαια χαρακτηριστεί κυβέρνηση των αγροτοδικείων";

"Εδώ τα πράγματα βοούν", δήλωσε η ομιλήτρια.

- "Είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη στα τροχαία και εργατικά ατυχήματα, αλλά δεν υπάρχει ούτε πολιτική πρόληψης, αλλά ούτε και αποκατάστασης. Ολα εγκαταλείπονται στον ιδιωτικό τομέα. Την ίδια στιγμή οι παραπληγικοί και κινητικά ανάπηροι, θύματα τέτοιων ατυχημάτων ή που έπαθαν κάποια βλάβη από ένα εγκεφαλικό, ενώ με βάση την επιστήμη μπορούν ν' ανακτήσουν μια σειρά δεξιότητες και ικανότητες, ή μένουν χωρίς αποκατάσταση ή ξετινάζονται οικονομικά, είτε για κάποιες φυσικοθεραπείες στη χώρα μας, είτε για να μεταβούν σε κάποιο κέντρο του εξωτερικού. Εδώ μιλάμε για θεραπείες μακρόχρονες, που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν και τα 70 εκατ. δρχ. το τρίμηνο ή και το εξάμηνο. Βεβαίως, ούτε κουβέντα για τους ανθρώπους με βαριές κινητικές αναπηρίες για κάποια βοήθεια, που μένουν μόνοι τους στο σπίτι λόγω της κατάστασής τους.

- Οι Σχολές Τυφλών Αθήνας και Θεσσαλονίκης δε διαθέτουν κονδύλια για ν' ανανεώσουν την υλικοτεχνική τους υποδομή. Οι τυφλοί μαθητές δεν μπορούν να έχουν τη στοιχειώδη ειδική γραφομηχανή. Οι Σχολές Τυφλών Τηλεφωνητών έχουν μείνει κλειστές εδώ και ενάμιση χρόνο και συζητιέται πώς τελικά θα λειτουργήσουν. Οργανισμοί απαρχαιωμένοι, μακριά από τις σημερινές ανάγκες. Η παραγωγή βιβλίου για τυφλούς στη γραφή braill είναι σε υποτυπώδη επίπεδα, εξαντλούμενη στα σχολικά βιβλία. Η Σχολή Θεσσαλονίκης κυριολεκτικά παραπαίει από τις τεράστιες ελλείψεις σε εποπτικά μέσα και προσωπικό. Τα ειδικά τεχνικά μέσα, που είναι αναγκαία για την εκπαίδευση, την επαγγελματική τους αποκατάσταση, αλλά και για την καθημερινή τους ζωή, είναι απλησίαστα λόγω του υψηλού κόστους. Εδώ μιλάμε για ειδικές γραφομηχανές, υπολογιστές, ειδικά εξαρτήματα για τη χρήση από τους τυφλούς υπολογιστώνκλπ.

- Οι παραπληγικοί και κινητικά ανάπηροι, που είναι το μεγαλύτερο κομμάτι των ΑΜΕΑ, φτάνουν στο 5% του πληθυσμού της χώρας μας. Τα αναγκαία τεχνικά μέσα είναι πανάκριβα, οι πόλεις απροσπέλαστες, τα δημόσια Κέντρα Αποκατάστασης ελάχιστα. Υπάρχουν ολόκληρες περιφέρειες χωρίς κανένα τέτοιο Κέντρο, όπως είναι η Βόρεια Ελλάδα, η Ηπειρος, η Πελοπόννησος και η Κρήτη. Οι δαπάνες για τη δημιουργία τέτοιων Κέντρων, καθώς και τη λειτουργία τους είναι από ανεπαρκείς έως ανύπαρκτες.

- Τα παιδιά με νοητική υστέρηση, αυτισμό και πολλαπλές αναπηρίες υπολογίζονται γύρω στις 300.000, μαζί με τους ενήλικες, και είναι οι πιο βαριές περιπτώσεις. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν από μόνοι τους να διεκδικήσουν λύσεις στα προβλήματά τους. Η κατάσταση εδώ είναι τραγική. Τα δημόσια Ιδρύματα ελάχιστα, και αυτά με τεράστια προβλήματα σε προσωπικό και υποδομή, ενώ η λειτουργία τους είναι ασυλικού τύπου. Τοποθετούνται παιδιά εκπαιδεύσιμα στα ίδια Ιδρύματα, ακόμα και στους ίδιους θαλάμους μαζί με μη εκπαιδεύσιμα. Παιδιά με νοητική υστέρηση, μαζί με παιδιά που απλώς έχουν μια κινητική αναπηρία. Το προσωπικό ελάχιστο, μια νοσηλεύτρια για 25 παιδιά με βαριές αναπηρίες τη νύχτα και χωρίς την παρουσία γιατρού κατά τις νυχτερινές ώρες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της λιτότητας για το μεγαλύτερο Οργανισμό Πρόνοιας. Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών των κατηγοριών αυτών είναι κλεισμένα στα σπίτια τους ή σε Ιδρύματα φιλανθρωπικού τύπου, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν λειτουργίες ασυλικού τύπου.

- Τεράστια είναι τα προβλήματα των οικογενειών αυτής της κατηγορίας. Γίνεται φανερό ότι με ένα επίδομα των 40.000 δρχ. το μήνα δεν καλύπτονται οι τεράστιες ανάγκες που συνεπάγονται τα προβλήματα αυτής της κατηγορίας. Για αποκατάσταση των εκπαιδεύσιμων παιδιών, στο βαθμό που πέρασαν από ένα τέτοιο Κέντρο, ούτε κουβέντα, ενώ στις ελάχιστες περιπτώσεις που γίνεται παρεμβαίνει ο παράγων ρουσφέτι. Τα περισσότερα Ιδρύματα ανακυκλώνουν τα παιδιά στα διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα, επειδή δεν έχουν πού να πάνε. Η ιδιωτικοποίηση εδώ έχει περάσει σε μεγαλύτερο βαθμό στα περισσότερα Κέντρα και οι γονείς καλούνται να πληρώνουν όλο και περισσότερα από αυτά που καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία".

"Το ΚΚΕ", κατέληξε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, "υπογραμμίζει ότι, καταψηφίζοντας το Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό του 1998, στην ουσία καταψηφίζει την κυβέρνηση και ολόκληρη την πολιτική της, που τίποτα καλό δε φέρνει στην πατρίδα μας, στο λαό και τη νεολαία. Το θέμα είναι η αγανάκτηση και δυσαρέσκεια του ελληνικού λαού να μετατραπεί σε συστηματικό πολιτικό αγώνα. Σ' αυτό το έδαφος υπάρχει ελπίδα να έχουν μια ορισμένη αποτελεσματικότητα και οι συνδικαλιστικοί μαζικοί αγώνες".

"Οπως αναφέρεται και στη σελ. 124 της Εισηγητικής Εκθεσης του ΓΚΠ 1998", επισήμανε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, "το μεγαλύτερο μέρος (67%) των πιστώσεων δεσμεύεται για τη χρηματοδότηση των έργων που είναι ενταγμένα στα ευρωπαϊκά προγράμματα και, βέβαια, αυτά τα έργα συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την υλοποίηση των Διευρωπαϊκών Δικτύων. Τα Διευρωπαϊκά Δίκτυα κατά τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Σαντέρ, συντελούν στην "ελεύθερη κίνηση αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων". Κατά συνέπεια, το μεγαλύτερο ποσοστό των κονδυλίων του ΠΔΕ διατίθεται για την εξυπηρέτηση των στόχων της ενιαίας αγοράς, που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τους πραγματικούς αναπτυξιακούς στόχους της χώρας.

Ενα άλλο στοιχείο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι μέρος του ΠΔΕ, μέσω των ως άνω αναφερομένων νόμων περί κινήτρων, διατίθεται για τη χρηματοδότηση επενδύσεων ελληνικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, εντασσόμενο στη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, όχι μόνο στο χώρο των Βαλκανίων, αλλά και στον ευρύτερο χώρο της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ύψος των επιχορηγήσεων που διατέθηκαν για τη στήριξη επενδύσεων στην Αλβανία, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν. 1892/90. Δεν είμαστε αντίθετοι στη βαλκανική συνεργασία. Το θέμα είναι ποιον ωφελεί, για ποιο σκοπό γίνεται. Ο αλβανικός λαός θα επωφεληθεί με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο επωφελήθηκε ο ελληνικός λαός από την ξένη βοήθεια που χρόνια και χρόνια μας δίνουν, πάντα για "το καλό μας"".

"Στις σημερινές συνθήκες εξάπλωσης των ναρκωτικών στις μικρότερες ηλικίες η πολιτική της κυβέρνησης γίνεται επικίνδυνη", τόνισε η ομιλήτρια. "Τα δύο τελευταία χρόνια η κυβέρνηση άλλαξε τη γενικότερη φιλοσοφία της για το πρόβλημα των ναρκωτικών και τον τρόπο αντιμετώπισής του.

Πρώτο

Στο όνομα της πρόληψης ακολουθεί μια πολιτική παραγκωνισμού και υπόσκαψης - κυριολεκτούμε στο σημείο αυτό - της σοβαρής προσπάθειας που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια από το ΚΕΘΕΑ και το "18 Ανω" για τη θεραπεία και απεξάρτηση. Το κυβερνητικό παιδί, ο ΟΚΑΝΑ, ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΛΗΨΗΣ, αλλά πολιτική ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ, αφού με το μόνο που ασχολείται βασικά είναι το περίφημο πρόγραμμα της μεθαδόνης, ως υποκατάστατου και όχι - έστω - ως μιας δοκιμαστικής μεθόδου αποθεραπείας.

Δεύτερο

Οι εξελίξεις δείχνουν και μας πείθουν ότι η κυβέρνηση, φοβούμενη την κοινωνική και πολιτική αφύπνιση που προκαλεί η σωστή ενημέρωση και η σωστή προσπάθεια απεξάρτησης, επιχειρεί να μετατρέψει τον ΟΚΑΝΑ σε ένα μονοπώλιο ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ, που θα επιβάλλει παντού και ιδιαίτερα στους νέους τη δική της αντίληψη, που - κατά τη γνώμη μας - συνοψίζεται στην άποψη ότι "πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα ναρκωτικά", δηλαδή να ζούμε με υποκατάστατα, μόνιμα και αιώνια εξαρτημένοι.

Οι συχνές τοποθετήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ και κυρίως του πρώην υπουργού Παιδείας και υφυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου υπέρ του χασίς και της σπιτικής του καλλιέργειας δείχνουν ότι αυτή η αντίληψη δεν είναι προσωπική, αλλά χρησιμοποιείται για την εξοικείωση της κοινής γνώμης, ιδιαίτερα της νεολαίας, ώστε να γίνει - όπως ευελπιστούν - πλειοψηφούσα γνώμη αύριο. Ετσι η κυβέρνηση θα μπορέσει χωρίς κόστος να κάνει και επίσημη δική της θέση τις απόψεις του κ. Παπανδρέου, που συνεπικουρείται από βουλευτές και της ΝΔ αλλά και του Συνασπισμού.

Τρίτο

Ρωτάμε, με ποιο δικαίωμα η κυβέρνηση πριμοδοτεί σκανδαλωδώς τον ΟΚΑΝΑ και διάφορα άλλα ψυχιατρικά προγράμματα, που στηρίζουν επιζήμιες απόψεις και προάγουν τα υποκατάστατα;

Ο φετινός προϋπολογισμός είναι ακόμα πιο καθαρός στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Στο ΚΕΘΕΑ δίνεται επιχορήγηση 1,500 δισ. που σε αποπληθωρισμένες τιμές είναι 1,211, ενώ οι ανάγκες του οργανισμού είναι 3,015. Στον ΟΚΑΝΑ 2,800 και σε αποπληθωρισμένες τιμές 2,261.

Η λογική της κυβέρνησης είναι να στηρίξει τη μεθαδόνη που στοιχίζει πολύ λιγότερο από την πολυδάπανη προσπάθεια της απεξάρτησης. Σε τι διαφέρει η σημερινή πολιτική από τις επιλογές που έχουν γίνει πριν 50 χρόνια στις ΗΠΑ; Τότε ανακαλύφθηκε για πρώτη ίσως φορά η έννοια του υποκατάστατου. Η ηρωίνη έτσι ξεκίνησε ως φθηνό υποκατάστατο άλλων ουσιών, που χρησιμοποιούνταν εκείνη την περίοδο. Στη συνέχεια ανακαλύφθηκε η μεθαδόνη ως φθηνό υποκατάστατο της ηρωίνης. Οποιος θέλει ή δε φοβάται μια εξαρτημένη νεολαία, στην υποκατάσταση αναζητεί τη λύση.

Εξάλλου, με τις πρόσφατες εξαγγελίες του υπουργού Υγείας, είναι καθαρό ότι επιμένει στην πολιτική των υποκατάστατων, μεταθέτει την πρόληψη στις πλάτες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (με τη μέθοδο της συγχρηματοδότησης) και υπόσχεται μέτρα πολύ περιορισμένου χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό πως για τη δημιουργία 26 κέντρων πρωτοβάθμιας πρόληψης ανακοινώθηκε ότι θα διατεθεί για ένα διάστημα τριών ετών 1 δισ. δρχ., ενώ η ευθύνη της συντήρησης και της χρηματοδότησης της λειτουργίας τους μετατίθεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η σύγκριση των πραγματικών αναγκών των δύο αυτών φορέων, ΚΕΘΕΑ και ΟΚΑΝΑ, είναι συντριπτική υπέρ του ΚΕΘΕΑ, το οποίο έχει στην ευθύνη του:

- συμβουλευτικά κέντρα ενημέρωσης και εισαγωγής σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας.

- θεραπευτικές κοινότητες

- κέντρα κοινωνικής επανένταξης

- προγράμματα Συμβουλευτικής και Οικογενειακής Υποστήριξης.

- προγράμματα Αυτοβοήθειας και Συμβουλευτικής σε φυλακισμένους χρήστες σε Δικαστικές Φυλακές και σε Σωφρονιστικά Καταστήματα.

- έχει κέντρο Πολλαπλής Παρέμβασης.

- πρόγραμμα Συμβουλευτικής και Θεραπείας.

- κέντρο Δευτερογενούς Πρόληψης.

- βραδινό πρόγραμμα απεξάρτησης για εργαζομένους.

- ξενώνα Εφήβων στην Αττική.

- κινητή Μονάδα, τον ΠΗΓΑΣΟ.

- προγράμματα πρόληψης στην α/βάθμια και β/θμια εκπαίδευση.

- προγράμματα εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης,

και ενώ ετοιμάζεται να δημιουργήσει:

- ανοιχτή Θεραπευτική Κοινότητα για εφήβους στη Θεσσαλονίκη.

- ανοιχτή Θεραπευτική Κοινότητα στο Βόλο.

- ανοιχτό Θεραπευτικό Πρόγραμμα στη Θράκη κλπ.

- επίσης Κέντρο Υποστήριξης Αποφυλακισμένων, Μονάδα αξιολόγησης Παραπομπής.

Το πιο σημαντικό είναι ότι η προσπάθεια αυτή εμπλέκει κοινωνικούς φορείς, τη νεολαία, τους γονείς, σε αντίθεση με τον ΟΚΑΝΑ και την πολιτική του υπουργείου Υγείας, που δίνει εντολές για σύσταση εταιριών στις νομαρχίες, ευκαιρία για θέσεις εργασίας και ρουσφετολογία. Το χειρότερο είναι ότι η αντίληψη της κυβέρνησης είναι να θέσει το όλο πρόβλημα στο κλειστό κύκλωμα των λίγων".

"Οι Παιδικοί Σταθμοί", σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, "μεταφέρονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και ταυτόχρονα μειώνεται η επιχορήγησή τους μέσω του Κρατικού Προϋπολογισμού. Ετσι, ενώ οι Κρατικοί Παιδικοί Σταθμοί, με τα μικρά ποσά που τους διαθέτει το κράτος, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τα λειτουργικά τους έξοδα, στον Προϋπολογισμό προβλέπεται να διατεθούν το 1998 για τις λειτουργικές τους δαπάνες μόλις 300 εκατ. δρχ., δηλαδή όσα και το 1997! Πέρα από το γεγονός ότι το ποσό αυτό αποδείχτηκε ανεπαρκέστατο το 1997, η πρόβλεψη για το 1998 σημαίνει μείωση αν συνυπολογιστεί ο πληθωρισμός. Επίσης, το ίδιο ακριβώς ποσό με το 1997 (570 εκατ. δρχ.) προβλέπεται να διατεθεί το 1998 για την επιχορήγηση σε ιδρύματα προστασίας νηπίων, παιδιών και εφήβων. Κι εδώ δηλαδή ουσιαστικά πρόκειται για μείωση. Μείωση, ακόμα και σε τρέχουσες τιμές, προβλέπεται για την επιχορήγηση στο Ιδρυμα Βρεφονηπιακών Σταθμών Αθηνών (ΙΒΣΑ): ενώ το 1997 είχαν διατεθεί 3,5 δισ. δρχ., το 1998 προβλέπονται μόνο 3,2 δισ. δρχ., δηλαδή μείον 8,6%!

Αυτό οδηγεί στην αναζήτηση "άλλων" πηγών χρηματοδότησης, δηλαδή τους ίδιους τους γονείς, οι οποίοι πληρώνουν τροφεία, πληρώνουν για τη μετακίνηση των παιδιών, για τη θέρμανση των σταθμών κλπ. Στο Ιδρυμα Βρεφονηπιακών Σταθμών Αθήνας (ΙΒΣΑ), τα τροφεία αυξήθηκαν πρόσφατα από 73% μέχρι και 166% και η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών πληρώνει τώρα 28.000 δρχ. το μήνα. Οι επιχορηγήσεις μέσω του Προϋπολογισμού δεν επαρκούν ούτε καν για την κάλυψη των εξόδων μισθοδοσίας των εργαζομένων, ενώ πουθενά δεν υπάρχουν πιστώσεις για την ίδρυση νέων Παιδικών Σταθμών, για τη συντήρηση των υπαρχόντων και μειώνονται τα έξοδα για θέρμανση κατά 17 εκατ. δρχ. Πολλοί Παιδικοί Σταθμοί που ανήκουν στους δήμους έχουν φτάσει τα τροφεία και στις 50.000 δρχ. κι αυτό δείχνει τι πρόκειται να γίνει όταν ολοκληρωθεί η μεταφορά των 1.300 Κρατικών Παιδικών Σταθμών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο Προϋπολογισμός του 1998 δεν προβλέπει ούτε μία δραχμή για επιδόματα σε απροστάτευτους ανηλίκους, ενώ το 1997 διατέθηκαν για το σκοπό αυτό 1,25 δισ. δρχ. Μέτρα δεν παίρνει επίσης για τη μη εκμετάλλευση των παιδιών, μέσα από την παράνομη παιδική εργασία. Χτυπητή είναι η έλλειψη χρηματοδότησης μιας πολιτικής που να αντιμετωπίζει το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, την υπογεννητικότητα".

"Το ΚΚΕ δεν περιορίζεται να προβάλλει το ένα ή το άλλο ύψος αυξήσεων για τους μισθούς, τα μεροκάματα, τις συντάξεις και τα επιδόματα", τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα. "Εμείς συνδυάζουμε τις εισοδηματικές μας προτάσεις με το χρόνο εργασίας και την απόκρουση της εντατικοποίησης της απασχόλησης.

Δηλαδή παλεύουμε και για αυξήσεις και για μείωση του χρόνου απασχόλησης με επίκεντρο το 35ωρο και καλούμε τους εργαζόμενους να μη δέχονται τις μεθόδους και μορφές οργάνωσης της παραγωγικής και γενικότερα εργασιακής διαδικασίας που, στο όνομα της παραγωγικότητας, επιβάλλουν οδυνηρή εντατικοποίηση. Τα συνδικάτα στην Ευρώπη πρόβαλαν με θέρμη το 35ωρο ως μέσο μείωσης της ανεργίας και ταυτόχρονα δέχτηκαν το πάγωμα των αμοιβών. Μια τέτοια θέση όχι μόνο δεν αμβλύνει τη δεινή θέση των εργαζομένων, αντίθετα προσφέρει ευκαιρία στην εργοδοσία και στις κυβερνήσεις να μελετήσουν - εκεί που μπορούν - ένα ψευδεπίγραφο 35ωρο, το οποίο στην πραγματικότητα είναι μορφή μερικής απασχόλησης και μέσο επιμήκυνσης του χρόνου εργασίας. Ορισμένοι θεωρούν ότι το καλό παράδειγμα το δίνει η γαλλική και ιταλική κυβέρνηση, που τάχα κόπτονται για το 35ωρο. Οι σχεδιασμοί και οι προτάσεις των κυβερνήσεων αυτών δεν αφορούν γενικευμένο 35ωρο, αλλά εκεί που συμφέρει τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων και με τον όρο ότι θα δοθούν ειδικά χρηματικά κίνητρα και αποζημιώσεις, ώστε να μη απειληθούν τα υπερκέρδη. Βεβαίως, οι επιδοτήσεις προς τους επιχειρηματίες θα βγουν από τις τσέπες των λαών της Γαλλίας και της Ιταλίας, αν και όποτε εφαρμοστεί το νόθο 35ωρο.

Με βάση την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης το εισόδημα των εργαζομένων στο Δημόσιο θα μειωθεί παραπέρα. Με προβλεπόμενο πληθωρισμό 3,7% θα δοθούν "αυξήσεις" 2,5%. Στην πραγματικότητα ακόμα κι αυτή η "αύξηση" είναι κάτω από το 2%, επειδή υπολογίζεται μόνο στους βασικούς μισθούς και δε συμπεριλαμβάνει και όλα τα επιδόματα, δηλαδή δεν υπολογίζεται στο σύνολο των αποδοχών.

Οι μισθοί των εργαζομένων αντιστοιχούν πραγματικά στους μισθούς του 1982. Ποτέ άλλοτε η εργασία δεν ήταν τόσο φτηνή στη χώρα μας, όσο την τελευταία τριετία. Αποδείχτηκε μύθος ότι η μείωση των μισθών θα κάνει ανταγωνιστική την οικονομία. Πάνω από το 20% του λαού "ζει" κάτω από το όριο φτώχειας. Αυτή την κατάσταση την επιβεβαιώνει όχι μόνο η καθημερινή πραγματικότητα, αλλά και οι επίσημοι (δηλαδή ωραιοποιημένοι, κατασκευασμένοι) αριθμοί ακόμα και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτές τις αλήθειες.

Για να προστατευτεί το εισόδημα των εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, όσο και των συνταξιούχων του ΙΚΑ, του δημοσίου, αλλά και ΝΑΤ, του ΤΕΒΕ, του ΤΣΑ, το ΚΚΕ υποστηρίζοντας πλήρως τα αιτήματά τους, συντάσσεται με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων ώστε:

- Το βασικό μεροκάματο από την 1-1-1998 να είναι 8.000 δρχ. και ο βασικός μισθός 200.000 δρχ. Να εισπράξουν αυξήσεις οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα που να αντισταθμίζουν απώλειες της τάξης του 25%.

- Να ικανοποιηθούν στο ακέραιο οι άμεσες διεκδικήσεις των συνταξιούχων όλων των ταμείων και να υιοθετηθούν οι θέσεις τους για την ενίσχυση των ασφαλιστικών οργανισμών με την επιστροφή κατ' αρχήν των κλεμμένων από το κράτος και την εργοδοσία.

- Καθιέρωση του 35ωρου με νομοθετική ρύθμιση και γενικευμένη εφαρμογή (7 ώρες την ημέρα, 5 μέρες την εβδομάδα) με βελτίωση των αποδοχών και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

- Επιβίωση ανέργων: Να δοθεί επίδομα σε κάθε άνεργο, που θα είναι το 80% του ΗΑΕ, μέχρι να βρει δουλιά. Επιδότηση όλων των νέων που πρωτοβγαίνουν στην αναζήτηση εργασίας και μένουν άνεργοι.

- Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια για τους άντρες και στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και για τους εργαζόμενους στα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα στα 55 χρόνια για τους άντρες και στα 50 χρόνια για τις γυναίκες.

Είναι χαρακτηριστική, λ.χ., η οξύτητα με την οποία εμφανίζεται το πρόβλημα της ανεργίας των γυναικών. Ετσι, ενώ οι γυναίκες που μόλις καιξεπερνούν το 35% του συνολικού εργατικού δυναμικού, αποτελούν το 68,1% των ανέργων και μάλιστα το ποσοστό αυτό ανάμεσα στους ανέργους μακράς διάρκειας φτάνει το 72%! Η εξέλιξη αυτή είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που συρρικνώνει την παραγωγική βάση της χώρας, ολόκληρους κλάδους στους οποίους απασχολούνται οι γυναίκες, όπως η κλωστοϋφαντουργία (όπου το 70% των απασχολουμένων είναι γυναίκες) ή ο ιματισμός (90%). Εξάλλου, αποψιλώνονται οι βιοτεχνίες και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όπου οι γυναίκες έβρισκαν δουλιά. Το ξεκλήρισμα της αγροτιάς έχει τις ανάλογες επιπτώσεις και στο γυναικείο αγροτικό πληθυσμό. Στα πλαίσια αυτά η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και η εφαρμογή των λεγόμενων "ευέλικτων" μορφών εργασίας, οι οποίες επιβάλλουν ουσιαστικά καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα, παίρνουν μαζική μορφή στις γυναίκες. Εχει υπολογιστεί, λ.χ., ότι από τους 500.000 απασχολούμενους με αυτές τις μορφές απασχόλησης το 80% είναι γυναίκες".

"Ειδικά στον τομέα της λεγόμενης "κοινωνικής προστασίας"", τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα, "το ύψος και η κατανομή των σχετικών κονδυλίων αναδεικνύουν το νέο Προϋπολογισμό σε πραγματικό μνημείο κοινωνικής αναλγησίας. Παρά τα διάφορα "μαγειρέματα" σε σχέση με τα κονδύλια που δίνονται στους διάφορους τομείς, δεν μπορεί να κρύψει η κυβέρνηση ότι περικόπτει πολλές από τις "κοινωνικές παροχές" και συνολικά οι όποιες αυξήσεις δεν ανταποκρίνονται στις υπάρχουσες κοινωνικές ανάγκες. Ετσι:

- Στον τομέα της Παιδείας προβλέπεται στασιμότητα των σχετικών κονδυλίων, συντηρώντας έτσι - στην καλύτερη περίπτωση - τη σημερινή μιζέρια, ενώ τα υπάρχοντα σοβαρά προβλήματα υποδομής θα οξυνθούν ακόμα πιο πολύ, αφού οι εκπαιδευτικές επενδυτικές δαπάνες περικόπτονται.

- Στον τομέα της Υγείας περικόπτονται κατά 25% οι δαπάνες για τα λειτουργικά έξοδα των δημοσίων νοσοκομείων, ενώ τα κονδύλια για τις νέες προσλήψεις είναι ελάχιστα μπροστά στις τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό ολόκληρου του δημόσιου υγειονομικού συστήματος. Εξάλλου, στις θεραπευτικές κοινότητες απεξάρτησης από τα ναρκωτικά δίνονται μισά από όσα αυτές ζητούν, ενώ ο μόνος τομέας που φαίνεται να ενισχύεται είναι τα προγράμματα υποκατάστασης (μεθαδόνη).

- Στον τομέα της Πρόνοιας το σύνολο σχεδόν του συστήματος κοινωνικής προστασίας μεταβιβάζεται στην Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, χωρίς ωστόσο να μεταφέρονται και οι αντίστοιχοι πόροι για τη λειτουργία και την ανάπτυξή του.

Η κυβέρνηση, στο όνομα των αναδιαρθρώσεων της δημόσιας διοίκησης, της λεγόμενης αποκέντρωσης, μεταφέρει στις πλάτες της ΤΑ μια σειρά ιδρύματα κοινωνικά και δραστηριότητες, με σαφή στόχο: Να μη πληρώνει το κράτος σχεδόν τίποτε, δηλαδή να μη επιστρέφει ούτε τα ψίχουλα που ως τώρα επέστρεφε με μορφή κοινωνικής παροχής. Το κράτος θα εισπράττει από το λαό, δε θα πληρώνει τίποτε για το λαό. Θα εισπράττει ψίχουλα από την πλουτοκρατία, και θα τη χρυσοπληρώνει αδρά.

Επισημαίνουμε ότι δε γίνεται μεταφορά οργανισμών και δραστηριοτήτων που έχουν τοπικό και περιορισμένο χαρακτήρα, αλλά δραστηριότητες που πρέπει να σχεδιάζονται και να χρηματοδοτούνται σε πανελλαδική κλίμακα. Το αποτέλεσμα θα είναι τραγικό, ορισμένες δραστηριότητες θα κλείσουν, άλλες θα μεταβληθούν σε ιδιωτικές και θα ανεβάσουν το κόστος ζωής των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση στρώνει το δρόμο για να πάρει στη χώρα μας η λεγόμενη φιλανθρωπική δραστηριότητα, με την ταμπέλα της ανθρωπιστικής εθελοντικής προσφοράς, πρωτοφανείς διαστάσεις.Η κυβέρνηση, προκειμένου να μειώσει τη λαϊκή κατακραυγή για τη λιτότητα στον τομέα της πρόνοιας, καταφεύγει σε μεθόδους και μέσα, που, τελικά, μόνο ταπείνωση και όχι πρόνοια θα δώσουν στους αποδέκτες, που στη μεγάλη πλειοψηφία τους ανήκουν στα λαϊκά στρώματα. Ποιος δε γνωρίζει ότι οι διάφοροι επιχειρηματίες φιλάνθρωποι προσφέρουν συσσίτια και φάρμακα ως τη Βοσνία, χρήματα για ασθενείς στο εξωτερικό με το αζημίωτο, αφού, όπως έχει δημοσιευτεί, κερδίζουν φοροαπαλλαγές, εισπράττουν περισσότερα απ' όσο δίνουν.

- Στον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης περικόπτεται η κρατική επιχορήγηση στο ΙΚΑ, στο ΤΕΒΕ, στο ΤΑΕ κλπ., σε ποσοστά από 4% μέχρι 9%, την ώρα που το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αντιμετωπίζει κίνδυνο κατάρρευσης.

- Στον τομέα του Πολιτισμού τα κονδύλια μένουν στάσιμα στο 0,4% των συνολικών δαπανών του Προϋπολογισμού, την ώρα που άλλοι μεγαλόσχημοι ιδιώτες ενισχύονται με πολλούς τρόπους, με εκατοντάδες εκατομμύρια δρχ.

- Στον τομέα του Αθλητισμού,ενώ μεταβιβάζονται στην Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση μια σειρά γυμναστήρια και στάδια, δε μεταφέρονται οι αντίστοιχοι πόροι, κι ενώ οι δαπάνες για το μαζικό και σχολικό αθλητισμό είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες, επιχορηγούνται με δεκάδες δισ. δρχ. οι ανώνυμες αθλητικές εταιρίες είτε από τον ΟΠΑΠ είτε με τις συχνά επαναλαμβανόμενες "ρυθμίσεις" των χρεών τους.

- Στον τομέα της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης χορηγείται μόνο το 2,55% του Προϋπολογισμού, ενώ συνεχίζεται η κλοπή των θεσμοθετημένων πόρων, που το 1998 θα φτάσει τα 178 δισ. δρχ. και συνολικά από το 1990 και μετά τα 2 τρισ. δρχ. (σε σημερινές τιμές). Την ίδια ώρα, μεταβιβάζονται σ' αυτήν πολλές νέες αρμοδιότητες και υπηρεσίες, οι οποίες ή θα αποδιοργανωθούν ή θα χρηματοδοτηθούν από τους κατοίκους που τις χρησιμοποιούν.

- Οι πιστώσεις του Προϋπολογισμού για την προστασία του Περιβάλλοντος είναι ανεπαρκείς έως ανύπαρκτες, ενώ περικόπτεται άγρια η κρατική χρηματοδότηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αν και μεταφέρονται σ' αυτήν το σύνολο σχεδόν του συστήματος Πρόνοιας και μια σειρά άλλες αρμοδιότητες στον ευρύτερο τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών.

Η κυβέρνηση τα καταφέρνει μόνο σε ορισμένους δείκτες που αφορούν την πλουτοκρατία του τόπου και το ξένο κεφάλαιο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ), το 1995 τα καθαρά κέρδη της ελληνικής βιομηχανίας είχαν αυξηθεί κατά 43,24% ("Η Ελληνική Βιομηχανία το 1996", Αθήνα 1997), τη στιγμή που υπήρχε μείωση της απασχόλησης στο δευτερογενή τομέα της οικονομίας κατά 0,9% το 1995/'94, έναντι 0,5 το 1994/'93.

Σύμφωνα, επίσης, με τα στοιχεία της Εκθεσης του διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας, τα κέρδη των εμπορικών επιχειρήσεων για το ίδιο διάστημα είχαν αυξηθεί κατά 39,5% και των τραπεζών κατά 57,9%. Επισημαίνεται, παράλληλα, ότι για το 1996 τα επιχειρηματικά κέρδη θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο. Αλλωστε, στην Εισηγητική Εκθεση του ΓΚΠ 1998 (σελ. 30) αναφέρεται ότι κατά το διάστημα 1995 - 1997 "υπήρξε συνεχής βελτίωση του... επιχειρηματικού κλίματος... και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων"".

"Σε αντίθεση με τα παραπλανητικά επιχειρήματα της κυβέρνησης", επεσήμανε η ομιλήτρια, "που κατασκεύασαν τα μαγειρεία του ΥΠΕΘΟ:

1). Προβλέπονται επιπλέον φορολογικά έσοδα για το 1998 ύψους 1 τρισ. δρχ. περίπου.Οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι θα σηκώσουν πάλι το βάρος και όσον αφορά το σύνολο των φόρων (10 τρισ. δρχ. ) και όσον αφορά τους νέους φόρους (1 τρισ. δραχμές).

2). Η κυβέρνηση παραπλανητικά επικαλείται, σαν μέτρα ελάφρυνσης και αποκατάστασης της αδικίας, την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και αλλαγές στον τρόπο παρακράτησης του φόρου. Ενώ επί πέντε χρόνια ο πληθωρισμός αυξήθηκε πάνω από 50%, η φορολογική κλίμακα δεν έχει τιμαριθμοποιηθεί από το 1993. Ετσι εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι επιβαρύνονται με νέους φόρους, επειδή το εισόδημά τους φορολογείται σε ανώτερη κλίμακα και με υψηλότερους συντελεστές. Η τιμαριθμοποίηση μόνο για 1 έτος της φορολογικής κλίμακας (κατά 5,7%) που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, σημαίνει απλώς αναστολή της "κλοπής" για 1 έτος. Θα συνεχιστεί όμως η "κλοπή" λόγω της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας των άλλων 4 χρόνων (ήδη έχουν χάσει περί τα 175 δισ. δρχ. οι εργαζόμενοι) και λόγω της άρνησης της κυβέρνησης να αυξήσει το αφορολόγητο ποσό (για το 1998 τουλάχιστον) και να τιμαριθμοποιήσει τις διάφορες εκπτώσεις από το φορολογητέο εισόδημα.

3). Οσον αφορά στην "παρακράτηση" ο νέος τρόπος εφαρμογής της μόνο λογιστική αξία έχει και καμία ουσιαστική ελάφρυνση.

Αποδεικνύουμε τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις

1). Η αύξηση των έμμεσων φόρων (που βαρύνουν το ίδιο φτωχούς και πλούσιους) και η αύξηση του φόρου φυσικών προσώπων (κύρια μισθωτών και μικρομεσαίων) θα είναι τριπλάσια από την αύξηση του προβλεπόμενου πληθωρισμού.

2). Η μεγάλη αύξηση των τελών κυκλοφορίας,των τσιγάρων, των αντικειμενικών κριτηρίων και αξιών, των τεκμηρίων διαβίωσης.

3). Το ίδιο γίνεται και με τη δημοτική φορολογία.Ο νόμος για τις αναγκαστικές συνενώσεις που ψηφίστηκε πρόσφατα, σ' αυτή την κατεύθυνση κινείται. Οι ισχυροί και αυτοδύναμοι οικονομικά δήμοι που επιδιώκεται να δημιουργηθούν, στα πλαίσια της πολιτικής που ακολουθείται, θα πέσουν με περισσότερη φοροεισπραχτική μανία πάνω στους δημότες γενικά και στους ΕΒΕ ειδικότερα. Αυτό άλλωστε εξυπηρετείται και με τη ρύθμιση που ψηφίστηκε στον ίδιο νόμο και δίνει για πρώτη φορά τη δυνατότητα στους δήμους να επεκτείνουν το δημοτικό τέλος 2% και σε μία σειρά άλλα επαγγέλματα πέρα από τα επισιτιστικά, αντί να το καταργεί πλήρως.

Είναι ψέμα ότι πρόκειται για τον πρώτο προϋπολογισμό που φορολογεί την πλουτοκρατία.Ολες αυτές οι επιβαρύνσεις είναι ελάχιστες και αποτελούν μόλις το 10% των συνολικών νέων φόρων ύψους 1 τρισ. του προϋπολογισμού και είναι φυσικά "ψίχουλα" σε σύγκριση με τα 10 τρισ. δρχ. που είναι το σύνολο των φορολογικών εσόδων, τα οποία σχεδόν αποκλειστικά τα πληρώνει ο λαός. Εξάλλου οι εταιρίες και τα κεφάλαια που φορολογούνται κάπως, θα μετακυλίσουν το κόστος αυτό στο καταναλωτικό κοινό, παρέχοντας ακριβότερα προϊόντα και υπηρεσίες.

Το αντίθετο γίνεται. Δίνονται νέες δωρεές στο μεγάλο κεφάλαιο:

1). Μέσα από το άδικο φορολογικό σύστημα, με τις νόμιμες φοροαπαλλαγές, αλλά και την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, με την αποφυγή είσπραξης περισσότερων από 1 τρισ. δρχ. βεβαιωθέντων φόρων, κατά κύριο λόγο του μεγάλου κεφαλαίου.

2). Με τις καταπτώσεις εγγυήσεων του Δημοσίου που φτάνουν σε περισσότερααπό μισό τρισ. δρχ. κάθε χρόνο. Ενα μεγάλο μέρος τους αφορούν αφερέγγυους μεγαλοεπιχειρηματίες.

3). Με την καταβολή περισσότερων από 3,5 τρισ. δρχ. που πληρώνονται κύρια στο χρηματιστηριακό και τραπεζικό κεφάλαιο, σαν τόκοι εξυπηρέτησης του εσωτερικού και εξωτερικού δημόσιου χρέους.

4). Με τη χορήγηση εκατοντάδων δισ. δρχ. στο μεγάλο κεφάλαιο με τη μορφή "κινήτρων", επιδοτήσεων και κάθε λογής οικονομικών ενισχύσεων".

"Περηφανεύεστε", συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, "γιατί, τάχα, στην Ελλάδα σημειώνεται αύξηση του ΑΕΠ, μόνο που σκόπιμα κρύβετε από τον ελληνικό λαό ότι πίσω από τους αριθμούς και τα ποσοστά διαμορφώνεται πιο έντονα μια τρομακτική, προκλητική κοινωνική ανισότητα. Οι ταξικές διαφορές στη χώρα μας αυξάνονται συνεχώς, γι' αυτό άλλωστε ξοδεύετε τόσα χρήματα, για να στηρίξετε την πιο αναχρονιστική προπαγάνδα περί κατάργησης των ταξικών διαχωριστικών γραμμών.

Κομπορρημονείτε για το πρωτογενές πλεόνασμα και δεν αισθάνεστε την παραμικρή συγκίνηση και τύψη, όταν γνωρίζετε πολύ καλά ότι πίσω από το δήθεν πρωτογενές πλεόνασμα υπάρχει το πλεόνασμα της λιτότητας, της ληστείας, της βαρβαρότητας και της απανθρωπιάς.

Ο Κρατικός Προϋπολογισμός σας, ακόμα και με τα δικά σας στενά οικονομικά κριτήρια, είναι πλαστός. Ενδεικτικά αναφέρω:

Πρώτο:

Διαχειρίζεστε εκατοντάδες δισ. δραχμές εκτός προϋπολογισμού, για τα οποία δε δίνετε λογαριασμό σε κανένα.

Δεύτερο:

Στο όνομα των αποκρατικοποιήσεων και ιδιωτικοποιήσεων, στο όνομα της ψεύτικης αποκέντρωσης, έχετε ιδρύσει, γύρω από τα διάφορα υπουργεία σας, δεκάδες και εκατοντάδες ανώνυμες εταιρίες και διάφορες επιτροπές μελετών, οι οποίες διαχειρίζονται δισεκατομμύρια, κάνουν προτάσεις και αναθέσεις έργων, χωρίς να δίνετε λογαριασμό σε κανέναν, παρά μόνο στα αφεντικά σας, τους πλουτοκράτες.

Ολα αυτά είναι έξω από τον προϋπολογισμό.

- Δεν περιλαμβάνονται οι προϋπολογισμοί και απολογισμοί των ΔΕΚΟ, η οικονομική δραστηριότητα των οποίων ξεπερνά το ύψος του ΓΚΠ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το συνολικό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για το 1997 ήταν ύψους 1,67 τρισ. τα επενδυτικά προγράμματα των 48 ΔΕΚΟ που εποπτεύει το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας εκτιμάται ότι φθάνουν την ίδια χρονιά σε 1,26 τρισ. Τα ποσά αυτά είναι εκτός ΓΚΠ.

- Δεν εμφανίζονται στον προϋπολογισμό τα έσοδα και τα χρεολύσια των εντόκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η πρακτική συνεχίζεται φυσικά και στον προϋπολογισμό του 1998.

- Στον προϋπολογισμό αποκρύπτεται ένας εξαιρετικά σημαντικός μηχανισμός αναδιανομής υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, υπέρ της πλουτοκρατίας, αφού μεταβιβάζονται με τη μορφή τόκων πολύ μεγάλα ποσά στις τσέπες των μεγιστάνων του πλούτου.

- Δεν περιλαμβάνονται τα εξοπλιστικά προγράμματα. Εμείς που ξέρουμε καλά τι κινδύνους αντιπροσωπεύει για την Ελλάδα η νέα δομή του ΝΑΤΟ, εμείς υποστηρίζουμε ότι το εξοπλιστικό αυτό πρόγραμμα θα φέρει μεγάλα οικονομικά δεινά στο λαό μας. Δε λέμε ΟΧΙ για τον εκσυγχρονισμό της άμυνας της χώρας και των οπλικών της συστημάτων, το πρόβλημα όμως είναι ότι οι παραγγελίες που συζητούνται αφορούν σε μεγάλο μέρος επιθετικά όπλα, ανάμεσα στα άλλα, τους γνωστούς μας ΠΑΤΡΙΟΤ. Επιθετικά όπλα που θα χρησιμοποιηθούν είτε στα Βαλκάνια είτε εναντίον αφρικανικών και αραβικών λαών, ανάλογα με τους σχεδιασμούς που επιβάλλει η νέα δομή του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Ο ελληνικός λαός πρέπει να ξέρει ότι θα πληρώσει ακριβά και, μάλιστα, θα χρωστά σε αυτούς που πρωτοστατούν στην αμφισβήτηση των συνόρων, στην κατάργηση στοιχειωδών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Τρίτο

Η κυβέρνηση κρύβει από τον ελληνικό λαό την αυξανόμενη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής σε βασικούς κλάδους μεταποίησης που η Ελλάδα διαθέτει πλεονεκτήματα.Κρύβει ότι η αγροτική παραγωγή ακολουθεί παράλληλη πορεία.Συμμετέχει μ' ένα διαρκώς μειούμενο ποσοστό συμμετοχής στην τελική διαμόρφωση του ΑΕΠ (1982: 18,36%, 1990: 14,50%, 1995: 14,24%). Κρύβει τον μεγάλο αριθμό πτωχεύσεων ελληνικών επιχειρήσεων στα τελευταία πέντε χρόνια, που είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό των πτωχεύσεων πριν την έναρξη της ενιαίας εσωτερικής αγοράς.

Η συρρίκνωση της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής συνοδεύεται - δεν είναι βεβαίως καθόλου περίεργο για μας - με την εμφάνιση ισχυρών επιχειρήσεων και βεβαίως επιχειρηματιών που πλουτίζουν από τα συντρίμμια που δημιουργούν γύρω τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι εξελίξεις στη συνεταιριστική επιχείρηση ΑΓΝΟ, που τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά βρίσκει τους εργαζόμενους απλήρωτους εδώ και 5 περίπου μήνες και από ό,τι φαίνεται δε θα πάρουν ούτε δώρο, ενώ στην ίδια κατάσταση βρίσκονται εκατοντάδες παραγωγοί που είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν την οργάνωση. Την ίδια ώρα, η ΑΤΕ κουβεντιάζει να ξεπουλήσει μια επιχείρηση, που μπορεί να έχει κέρδη, αλλά δε θέλησαν να την αφήσουν να έχει κέρδη, στη ΝΟΥΝΟΥ ή στη FRISLAN. Την ίδια ώρα, γιγαντώνονται προκλητικά η ΔΕΛΤΑ, η ΦΑΓΕ, η ΝΕΣΤΛΕ.

Επιπλέον ο προϋπολογισμός σας είναι μνημείο λαθροχειρίας, αφού κρύβετε πολλές σκανδαλώδεις παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο".

"Κριτήριο της ανάπτυξης για τον ελληνικό λαό", σημείωσε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, "δεν μπορεί να είναι η πορεία του πληθωρισμού και του ελλείμματος, καθώς και δημοσίου χρέους, το οποίο παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη. Ούτε οι αριθμητικοί στόχοι του Μάαστριχτ, ούτε η αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), που επικαλείται η κυβέρνηση (ακόμα και αν δεχτούμε τα νούμερά της, ως αληθινά) δείχνουν ανάπτυξη, από την οποία θα ωφεληθεί ο λαός και η χώρα μας και όχι μια χούφτα εργολάβοι, βιομήχανοι, προμηθευτές, επιχειρηματίες και "αεριτζήδες".

Το πρώτο πράγμα που έχει σημασία είναι ποιας πολιτικής αποτελούν μέρος αυτοί οι στόχοι, και κυρίως ποια κυβέρνηση, ποια πολιτική εξουσία καλείται να υλοποιήσει εκτός των άλλων και τέτοιους στόχους. Αποτελεί πολιτικάντικο τέχνασμα το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι, έτσι και αλλιώς, οι στόχοι αυτοί πρέπει να αποτελούν στόχους του ελληνικού λαού και ότι ακόμα και αν είμαστε εκτός ΕΕ θα έπρεπε να τους έχουμε με τον ίδιο τρόπο που τους θέτει η Κοινότητα.

Τα κριτήρια ανάπτυξης για το ΚΚΕ είναι διαφορετικά:

- Στην πρώτη σειρά κριτηρίων, για μας, είναι οι συνθήκες δουλιάς και ζωής των εργαζομένων, τα δημοκρατικά, συνδικαλιστικά και κοινωνικά τους δικαιώματα. Κριτήριο και μέτρο της ανάπτυξης είναι αν οι εργαζόμενοι βάζουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, αν είναι οι πρωταγωνιστές και οι βασικοί αποδέκτες της ανάπτυξης.

- Μια δεύτερη σειρά κριτηρίων, αναπόσπαστη με την πρώτη σειρά, είναι αν αξιοποιούνται στο μάξιμουμ οι όποιες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, ιδιαίτερα στον παραγωγικό τομέα, αν οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι στην υπηρεσία του λαού, και, βεβαίως, πού ανήκει ο παραγωγικός πλούτος και τα παραγωγικά μέσα της χώρας.

- Κριτήριο για μας είναι να μειώνονται τα καπιταλιστικά κέρδη, να μπαίνουν φραγμοί και εμπόδια στη δράση του μονοπωλιακού κεφαλαίου, εγχώριου και ξένου.

- Κριτήριο για μας είναι αν οι εμπορικές συναλλαγές της χώρας και όλες οι δοσοληψίες της είναι αμοιβαία ωφέλιμες με άλλες χώρες ή οργανισμούς.

- Κριτήριο για μας είναι αν τα όποια δάνεια απαιτούνται να γίνουν, γίνονται για ανάπτυξη, προς όφελος της βιώσιμης ανάπτυξης της χώρας και του λαού της ή γίνονται με όρους εκχώρησης δικαιωμάτων στο ξένο κεφάλαιο και στους διεθνείς οργανισμούς.

- Κριτήριο για μας είναι ποιος κυβερνά και κάνει κουμάντο σ' αυτόν τον τόπο.

Οι δείκτες που επικαλείται η κυβέρνηση είναι δείκτες που στηρίζονται στην ένταση της εκμετάλλευσης του λαού μας και στο ξεπούλημα του παραγωγικού πλούτου της χώρας".

"Ολο το νόημα και η σημασία του στόχου της ανταγωνιστικότητας", σημείωσε η ομιλήτρια, "(που βεβαίως διέπει και τον προϋπολογισμό) συνίσταται στην άνοδο και την ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης, ή ας το πούμε αλλιώς, στο φτώχεμα του λαού. Ο στόχος της ανταγωνιστικότητας δεν αφορά συνολικά την ελληνική οικονομία και κοινωνία έναντι άλλων χωρών, αλλά αφορά την ανταγωνιστική ικανότητα των πιο ισχυρών επιχειρήσεων έναντι άλλων επιχειρήσεων εντός και εκτός, κυρίως, Ελλάδας. Το νόημα του ανταγωνισμού δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διεξαγωγή ενός οδυνηρού, αδυσώπητου πολέμου ανάμεσα σε πολυεθνικές, σε ομίλους επιχειρηματιών για το ποιος θα κυριαρχήσει στην αγορά ενός κλάδου, ενός προϊόντος, στις διεθνείς αγορές. Στην πορεία αυτού του αγώνα η μια πολυεθνική, ο ένας κεφαλαιοκράτης πολεμά τον άλλο με όλα τα νόμιμα και παράνομα μέσα ως και με τη βοήθεια του οργανωμένου εγκλήματος. Ολοι μαζί όμως συμφωνούν ότι η ανταγωνιστικότητα πρέπει να στηριχτεί στην πιο στυγνή εργατική, ανθρώπινη εκμετάλλευση, στη χειραγώγηση, στη βία και τον αυταρχισμό.

Τις τελευταίες μέρες ζήσαμε πολλές πλευρές, όψεις του ανταγωνισμού ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ, με πρόσχημα την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Παν. Γεννηματάς, σε άρθρο στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ (22-3-1997), μεταξύ των άλλων υπογραμμίζει: "... Και ιδού το νέο πολιτικό δίλημμα. Αν η Ελλάδα σήμερα έχει μόνο 9% - 10% ανεργία, τούτο οφείλεται στο ότι η οικονομία της δεν είναι ανταγωνιστική. Αν αρχίσει να γίνεται ανταγωνιστική, η ανεργία θα τιναχτεί στα ύψη...". Τέλος, σε μελέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που έγινε για λογαριασμό των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αναφέρει ότι το 1999 η ανεργία στην Ελλάδα θα φθάσει το 18%, ποσοστό που σε απόλυτους αριθμούς σημαίνει άλλους 300 χιλ. ανέργους. Και βέβαια η επίδραση της ανεργίας στη φτώχεια είναι αδιαμφισβήτητη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της "Eurostat" και του "Ευρωβαρόμετρου" το ποσοστό αύξησης της φτώχειας ήταν 20,4% περίπου το 1996, έναντι 18,4% και 13,0% για το 1994 και το 1993 αντιστοίχως".

Ο προϋπολογισμός και το πρόγραμμα "σύγκλισης"

"Δε συμφωνούμε με τη θέση της κυβέρνησης για το πρόγραμμα "σύγκλισης"", δήλωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. "Αλλά και με απόψεις που εκφράζονται από άλλα κόμματα που υποστηρίζουν ότι το ελάττωμα του προγράμματος "σύγκλισης" βρίσκεται στο ότι περιορίζει τα κριτήρια σύγκλισης σε ονομαστικούς στόχους που δεν "εξασφαλίζουν" την πραγματική σύγκλιση ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Το πρώτο πρόβλημα, ασφαλώς, δεν είναι η αναντιστοιχία ανάμεσα στην ονομαστική και την πραγματική σύγκλιση, εκτός των άλλων, γιατί από τη φύση της η ΕΕ δε θέλει και δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει ενιαίο επίπεδο ανάπτυξης για τις χώρες - μέλη.

Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι είναι δυνατή και επιτυγχάνεται η σύγκλιση, δηλαδή όλες οι χώρες της ΕΕ έχουν ίδιους δείκτες, ίδιες δυνατότητες ανάπτυξης και συμμετοχής στο διεθνή καταμερισμό εργασίας.

Τι θα αλλάξει για τους εργαζομένους, για τους λαούς γενικότερα; Δηλαδή, θα πραγματοποιηθεί κοινωνική ισότητα, θα καταργηθεί ο διαχωρισμός πλούσιοι και φτωχοί στην Ευρώπη και στην κάθε χώρα χωριστά, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι της πόλης και του χωριού θα γίνουν ξαφνικά οι μεγάλοι προνομιούχοι;

Δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει ούτε ένας βουλευτής μέσα σ' αυτήν την αίθουσα, που να υποστηρίξει ότι η κοινωνική ισότητα, η λαϊκή ευημερία εξαρτάται από το αν στην Ευρώπη επιτευχθεί σύγκλιση επιπέδων. Μήπως εξαλείφτηκε η φτώχεια και η ανεργία, η κοινωνική ανισότητα σε χώρες όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ που θεωρούνται εξαιρετικά ανεπτυγμένες και αποτελούν το παράδειγμα για την ελληνική κυβέρνηση;

Το αντίθετο θα συμβαίνει. Οσο συνεχίζεται η πολιτική της σύγκλισης, τόσο οι κοινωνικές ανισότητες θα μεγαλώνουν στο εσωτερικό της κάθε χώρας και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Δύο τάσεις προς σύγκλιση θα σημειώνονται, η τάση σύγκλισης των επιπέδων ζωής της πλουτοκρατίας των ευρωπαϊκών χωρών από τη μια (χωρίς, βεβαίως, να γίνεται και εξίσωση) και από την άλλη, η τάση σύγκλισης των επιπέδων ζωής προς τα κάτω όσο αφορά τα λαϊκά στρώματα. Η πολιτική της λεγόμενης σύγκλισης δεν είναι απλά ένα προπαγανδιστικό τέχνασμα, για να δικαιολογηθεί η πολιτική της λιτότητας. Οι στόχοι σύγκλισης διαμορφώθηκαν κάτω από την πίεση της πραγματικής ανάγκης, που νιώθει πολύ καλά το ευρωπαϊκό και γενικότερα το πολυεθνικό κεφάλαιο που δρα στην Ευρώπη. Ενας είναι ο στόχος και μία η επιθυμία: Να δημιουργήσουν έναν ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο, με ίδιους όρους και συνθήκες δράσης για τις πολυεθνικές και τις θυγατρικές τους. Να μπορούν να κινούνται ελεύθερα και απρόσκοπτα παντού. Από τη στιγμή, λοιπόν, που η σύγκλιση βασίζεται στην ελευθερία δράσης κεφαλαίων δεν υπάρχει ελπίδα οι εργαζόμενοι, στα πλαίσια της σύγκλισης να περιμένουν καλύτερες μέρες, παρά μόνο χειρότερες και πάλι χειρότερες. Αν έχουν καθαρή εικόνα και γνώμη οι εργαζόμενοι για τους στόχους της σύγκλισης, τότε σίγουρα από καλύτερες θέσεις και με πιο αποτελεσματικά μέσα μπορούν να την αντιπαλέψουν".

"Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων", σημείωσε η ομιλήτρια, "αναμφίβολα σημαίνει περισσότερη εξάρτηση, υποδούλωση, "αποικιοποίηση" της οικονομίας από το κεφάλαιο. Είναι και αυτή εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, στη διεθνή πλουτοκρατία. Εδώ φαίνεται καθαρά ότι το εγχώριο κεφάλαιο και οι κεφαλαιούχοι γενικά πατρίδα αισθάνονται τις διεθνείς αγορές. "Πατρίδα" είναι η τσέπη και τα κέρδη τους. Η "πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων", διέπεται από τις διατάξεις του Ν. 2000/91, που καθορίζει το γενικό πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων και τις μορφές ιδιωτικοποίησης, μεταξύ των οποίων αναφέρονται, η ανάθεση σε ιδιώτες της διαχείρισης της επιχείρησης... για συγκεκριμένη χρονική περίοδο... Καθώς, και η παραχώρηση σε ιδιώτες αδειών χρήσης και χορήγησης αδειών εκμετάλλευσης μεταλλείων και άλλων εγκαταστάσεων. Κατά συνέπεια η εκμετάλλευση του αεροδρομίου των Σπάτων από τη γερμανική εταιρία HOCHTIEF για πάνω από 30 χρόνια, της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου, από γαλλική εταιρία, καθώς και η εκμετάλλευση για πάνω από 70 χρόνια του ορυκτού πλούτου της Χαλκιδικής από την Καναδική εταιρία TVX GOLD, αποτελούν μορφές ιδιωτικοποίησης. Στα πλαίσια της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων εντάσσεται και ο Ν. 2414/96 "για τον εκσυγχρονισμό των ΔΕΚΟ". Ο νόμος αυτός, αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης μεγάλων οργανισμών και επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ηδη η κυβέρνηση έχει αποφασίσει την εισαγωγή στο Χρηματιστήριο Αθηνών, τουλάχιστον 12 κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων και Οργανισμών. Ανάμεσά τους η ΔΕΠ, το ΚΑΕ, ο ΟΛΠ, ο ΟΛΘ, τα ΕΛΤΑ, η ΕΥΔΑΠ κ.ά. Από τις διαδικασίες αυτές αναμένονται έσοδα περίπου 260 δισ. δρχ. Παράλληλα εξετάζεται και το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης των κεντρικών λαχαναγορών μέσω της ίδρυσης πολυμετοχικών εταιριών με μετόχους τους χοντρεμπόρους.

Οπως προκύπτει από την ανάλυση των στοιχείων του ΠΙΝΑΚΑ 3 κατά την περίοδο 1994 - 1995 στην εισροή κάθε 1 ECU μέσω των κοινοτικών παρεμβάσεων αντιστοιχούσαν 2,15 ECU εκροή λόγω των εισφορών προς τον Κοινοτικό Προϋπολογισμό και του εμπορικού ελλείμματος, έναντι 1/1,40 κατά την περίοδο 1989 - 1993.

Η Ελλάδα για να συνεισφέρει στην εθνική συμμετοχή (περίπου 7 δισ. ECU, 2ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης 1994 - 1999), θα πρέπει να καταφεύγει σε δανεισμό που ενδέχεται να επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τα προβλήματα του χρέους και των ελλειμμάτων και ενδεχομένως και του πληθωρισμού. Η υλοποίηση του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης ενδέχεται εκτός των άλλων να έχει και υψηλό δημοσιονομικό κόστος".

Ολοκληρώθηκε την Κυριακή, με την ψηφοφορία που έγινε στις 12 τα μεσάνυχτα, η ψήφιση του προϋπολογισμού του 1998, ο οποίος και ψηφίστηκε από τους 162 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και τον πρώην βουλευτή του ΔΗΚΚΙ Σ. Καρακώστα.Από την ψηφοφορία που έγινε με συνολική ψήφιση των προϋπολογισμών των υπουργείων και των εσόδων του υπουργείου Οικονομικών, το αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν 163 ψήφοι υπέρ και 136 κατά σε σύνολο 299 παρόντων βουλευτών (έλειπε λόγω ασθένειας η βουλευτής της ΝΔ Ντόρα Μπακογιάννη).

Μόνο... "παρατράγουδο" ήταν η μερική διαφοροποίηση 3 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ σε επιμέρους προϋπολογισμούς υπουργείων. Συγκεκριμένα ο Β. Κεδίκογλου δήλωσε "αποχή" για τα υπουργεία Γεωργίας, Εθνικής Αμυνας (επενδύσεις), και ΕΘνικής Οικονομίας. Ο Χρ. Κηπουρός, όπως είχε δηλώσει, καταψήφισε τις δαπάνες του ΥΠΕΘΟ και του ΥΠΕΧΩΔΕ εξαιτίας των καθυστερήσεων στο έργο της Εγνατίας, ενώ ο Μ. Γικόνογλου καταψήφισε τα κονδύλια του υπουργείου Γεωργίας. Επίσης το ΔΗΚΚΙ, όπως και στον προηγούμενο προϋπολογισμό ψήφισε μόνο τα κονδύλια που αφορούν την Εθνική Αμυνα.

Ως τον "χειρότερο όλων" από τη μεταπολίτευση, χαρακτήρισε τον προϋπολογισμό η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα,τονίζοντας εξαρχής ότι τα κριτήρια με τα οποία το ΚΚΕ προσεγγίζει το θέμα δεν είναι από την πλευρά της επίτευξης των στόχων της ΟΝΕ, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Αντίθετα σε αυτή τη λογική (την κριτική των ρυθμών προσέγγισης των στόχων του Μάαστριχτ) κινήθηκαν τόσο ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης όσο και ο πρόεδρος της ΝΔ Κ. Καραμανλής, ανταλλάσσοντας χαρακτηρισμούς εντυπωσιοθηρικού χαρακτήρα.

Σε στοιχεία που αναδείχνουν ότι η αύξηση των αεροπορικών ατυχημάτων κάθε άλλο παρά άσχετη είναι με το ξεπούλημα των αεροπορικών εταιριών και την ένταξή τους στους νόμους της ελεύθερης αγοράς, αναφέρθηκε η Αλέκα Παπαρήγα κατά τη διάρκεια της ομιλίας της για τον προϋπολογισμό και ειδικότερα για την πολιτική αποκρατικοποιήσεων που ακολουθεί η κυβέρνηση. Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε: "Υπάρχει και το παράδειγμα που το χρησιμοποιείτε κατά κόρον - και το άκουσα από αρκετά στελέχη κομμάτων - σχετικά με την "Αεροφλότ". Δε σας λέει τίποτε; Ηρθε εδώ ο πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και είπε "ξεπουλήστε, διαλύστε την Ολυμπιακή Αεροπορία".

Οταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ενωση, ξεπουλήθηκε η "Αεροφλότ" στο μεγαλύτερο μέρος της σε 3.000 ιδιωτικές εταιρίες, με αυτό το αποτέλεσμα που ζήσαμε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ίδια την Ουκρανία και τις άλλες "Δημοκρατίες" όπως λέγονται, της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Και μη μου πείτε ότι εκεί υπάρχει άγριος καπιταλισμός, ενώ εμείς χτίζουμε έναν πιο μοντέρνο καπιταλισμό.

Εγώ θα σας αναφέρω τα εξής στοιχεία: Οι ίδιες οι κρατικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν βγάλει το συμπέρασμα ότι στις ΗΠΑ αυξήθηκαν τα αεροπορικά δυστυχήματα και μάλιστα οι ΗΠΑ είναι η πρώτη χώρα σε αεροπορικά δυστυχήματα με τις λεγόμενες αποκρατικοποιήσεις. Ολοι ξέρουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο του καπιταλισμού, ο πιο μοντέρνος και αυθεντικός καπιταλισμός. Η "Δέλτα", η αμερικανική εταιρία, είναι η πρώτη εταιρία σε δυστυχήματα και μάλιστα τώρα γίνονται σκέψεις να επανακρατικοποιηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα μέρος των αερογραμμών, που ιδιωτικοποιήθηκαν".

Η κυβέρνηση κρύβει από τον ελληνικό λαό την αυξανόμενη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής σε βασικούς κλάδους μεταποίησης που η Ελλάδα διαθέτει πλεονεκτήματα. Κρύβει ότι η αγροτική παραγωγή ακολουθεί παράλληλη πορεία

Παλεύουμε και για αυξήσεις και για μείωση του χρόνου απασχόλησης με επίκεντρο το 35ωρο και καλούμε τους εργαζόμενους να μη δέχονται τις μεθόδους και μορφές οργάνωσης της παραγωγικής και γενικότερα εργασιακής διαδικασίας που, στο όνομα της παραγωγικότητας, επιβάλλουν οδυνηρή εντατικοποίηση

Από τη στιγμή που η σύγκλιση βασίζεται στην ελευθερία δράσης κεφαλαίων, δεν υπάρχει ελπίδα οι εργαζόμενοι, στα πλαίσια της σύγκλισης, να περιμένουν καλύτερες μέρες, παρά μόνο χειρότερες και πάλι χειρότερες. Αν έχουν καθαρή εικόνα και γνώμη οι εργαζόμενοι για τους στόχους της σύγκλισης, τότε σίγουρα από καλύτερες θέσεις και με πιο αποτελεσματικά μέσα μπορούν να την αντιπαλέψουν

Οι συχνές τοποθετήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ και κυρίως του πρώην υπουργού Παιδείας και υφυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου υπέρ του χασίς και της σπιτικής του καλλιέργειας, δείχνει ότι αυτή η αντίληψη δεν είναι προσωπική, αλλά χρησιμοποιείται για την εξοικείωση της κοινής γνώμης, ιδιαίτερα της νεολαίας, ώστε να γίνει - όπως ευελπιστούν - πλειοψηφούσα γνώμη αύριο.