Ο προϋπολογισμός και το πρόγραμμα "σύγκλισης"

"Δε συμφωνούμε με τη θέση της κυβέρνησης για το πρόγραμμα "σύγκλισης"", δήλωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. "Αλλά και με απόψεις που εκφράζονται από άλλα κόμματα που υποστηρίζουν ότι το ελάττωμα του προγράμματος "σύγκλισης" βρίσκεται στο ότι περιορίζει τα κριτήρια σύγκλισης σε ονομαστικούς στόχους που δεν "εξασφαλίζουν" την πραγματική σύγκλιση ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Το πρώτο πρόβλημα, ασφαλώς, δεν είναι η αναντιστοιχία ανάμεσα στην ονομαστική και την πραγματική σύγκλιση, εκτός των άλλων, γιατί από τη φύση της η ΕΕ δε θέλει και δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει ενιαίο επίπεδο ανάπτυξης για τις χώρες - μέλη.

Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι είναι δυνατή και επιτυγχάνεται η σύγκλιση, δηλαδή όλες οι χώρες της ΕΕ έχουν ίδιους δείκτες, ίδιες δυνατότητες ανάπτυξης και συμμετοχής στο διεθνή καταμερισμό εργασίας.

Τι θα αλλάξει για τους εργαζομένους, για τους λαούς γενικότερα; Δηλαδή, θα πραγματοποιηθεί κοινωνική ισότητα, θα καταργηθεί ο διαχωρισμός πλούσιοι και φτωχοί στην Ευρώπη και στην κάθε χώρα χωριστά, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι της πόλης και του χωριού θα γίνουν ξαφνικά οι μεγάλοι προνομιούχοι;

Δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει ούτε ένας βουλευτής μέσα σ' αυτήν την αίθουσα, που να υποστηρίξει ότι η κοινωνική ισότητα, η λαϊκή ευημερία εξαρτάται από το αν στην Ευρώπη επιτευχθεί σύγκλιση επιπέδων. Μήπως εξαλείφτηκε η φτώχεια και η ανεργία, η κοινωνική ανισότητα σε χώρες όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ που θεωρούνται εξαιρετικά ανεπτυγμένες και αποτελούν το παράδειγμα για την ελληνική κυβέρνηση;

Το αντίθετο θα συμβαίνει. Οσο συνεχίζεται η πολιτική της σύγκλισης, τόσο οι κοινωνικές ανισότητες θα μεγαλώνουν στο εσωτερικό της κάθε χώρας και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Δύο τάσεις προς σύγκλιση θα σημειώνονται, η τάση σύγκλισης των επιπέδων ζωής της πλουτοκρατίας των ευρωπαϊκών χωρών από τη μια (χωρίς, βεβαίως, να γίνεται και εξίσωση) και από την άλλη, η τάση σύγκλισης των επιπέδων ζωής προς τα κάτω όσο αφορά τα λαϊκά στρώματα. Η πολιτική της λεγόμενης σύγκλισης δεν είναι απλά ένα προπαγανδιστικό τέχνασμα, για να δικαιολογηθεί η πολιτική της λιτότητας. Οι στόχοι σύγκλισης διαμορφώθηκαν κάτω από την πίεση της πραγματικής ανάγκης, που νιώθει πολύ καλά το ευρωπαϊκό και γενικότερα το πολυεθνικό κεφάλαιο που δρα στην Ευρώπη. Ενας είναι ο στόχος και μία η επιθυμία: Να δημιουργήσουν έναν ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο, με ίδιους όρους και συνθήκες δράσης για τις πολυεθνικές και τις θυγατρικές τους. Να μπορούν να κινούνται ελεύθερα και απρόσκοπτα παντού. Από τη στιγμή, λοιπόν, που η σύγκλιση βασίζεται στην ελευθερία δράσης κεφαλαίων δεν υπάρχει ελπίδα οι εργαζόμενοι, στα πλαίσια της σύγκλισης να περιμένουν καλύτερες μέρες, παρά μόνο χειρότερες και πάλι χειρότερες. Αν έχουν καθαρή εικόνα και γνώμη οι εργαζόμενοι για τους στόχους της σύγκλισης, τότε σίγουρα από καλύτερες θέσεις και με πιο αποτελεσματικά μέσα μπορούν να την αντιπαλέψουν".