Κριτήριο της ανάπτυξης για τον ελληνικό λαό δεν μπορεί να είναι η πορεία του πληθωρισμού και του ελλείμματος, καθώς και του δημοσίου χρέους, το οποίο παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη. Ούτε οι αριθμητικοί στόχοι του Μάαστριχτ, ούτε η αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), που επικαλείται η κυβέρνηση, (ακόμα και αν δεχτούμε τα νούμερά της ως αληθινά), δείχνουν ανάπτυξη, από την οποία θα ωφεληθεί ο λαός και η χώρα μας και όχι μια χούφτα εργολάβοι, βιομήχανοι, προμηθευτές, επιχειρηματίες και "αεριτζήδες". Το πρώτο πράγμα που έχει σημασία είναι ποιας πολιτικής αποτελούν μέρος αυτοί οι στόχοι, και κυρίως ποια κυβέρνηση, ποια πολιτική εξουσία καλείται να υλοποιήσει, εκτός των άλλων, και τέτοιους στόχους. Αποτελεί πολιτικάντικο τέχνασμα το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι έτσι και αλλιώς, οι στόχοι αυτοί πρέπει να αποτελούν στόχους του ελληνικού λαού, και ότι ακόμα και αν είμαστε εκτός ΕΕ θα έπρεπε να τους έχουμε με τον ίδιο τρόπο που τους θέτει η Κοινότητα.Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα,παίρνοντας το λόγο την Κυριακή το απόγευμα, κατά την τελευταία μέρα συζήτησης του Γενικού Κρατικού Προϋπολογισμού, στην Ολομέλεια της Βουλής. Παραθέτουμε στη συνέχεια το πλήρες κείμενο της ομιλίας της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

"Ο προϋπολογισμός που φέρατε για ψήφιση στη Βουλή είναι ο χειρότερος της μεταπολίτευσης", σημείωσε στην αρχή της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα. "Είναιπλασματικός ως προς τα μεγέθη και κάλπικος ως προ το λεγόμενο αναπτυξιακό και κοινωνικό του χαρακτήρα. Οι υπουργοί της κυβέρνησης προτίμησαν να μιλούν με αριθμούς και ποσοστά, αφού πια το μέγεθος "άνθρωπος" και πιο ειδικά ο εργαζόμενος της πόλης και της υπαίθρου αποτελεί για την κυβέρνηση παθητικό και κόστος.

Στον κρατικό προϋπολογισμό σας δεν υπολογίζονται, βεβαίως, αριθμητικά οι επιπτώσεις της ανεργίας, των πτωχεύσεων, της πείνας και της φτώχειας, της υποβάθμισης της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Το διπλό τραγικό δυστύχημα των τελευταίων ημερών, οι νεκροί από τις πλημμύρες και οι αδικαιολόγητες υλικές καταστροφές που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια (όχι λόγω των καιρικών συνθηκών όπως συνήθως λέγεται), αλλά λόγω του απάνθρωπου περιβάλλοντος, που έχει διαμορφώσει η πολιτική συσσώρευσης κεφαλαίων και κερδών χτυπά τη μεγάλη καμπάνα ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ για το λαό. Αποτελεί τραγική ειρωνεία, σε μια περίοδο που η επιστήμη κάνει απίστευτα άλματα, οι άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους, γιατί η υποδομή της χώρας είναι σε κακή κατάσταση και απαρχαιωμένη. Είναι σε κακή κατάσταση και απαρχαιωμένη μόνο και μόνο γιατί έχει χρηματικό κόστος, γιατί υπερισχύει η διαμάχη της μίζας. Αποτελεί τραγική ειρωνεία, στην εποχή μας άνθρωποι να βασανίζονται από νέες ασθένειες και εξαιτίας της τεράστιας νοθείας τροφίμων, της παραγωγής των μεταλλαγμένων προϊόντων, μόνο, και πάλι, μόνο για να υπηρετηθούν τα καπιταλιστικά κέρδη. Το κυνήγι της καπιταλιστικής παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας δεν έχει μόνο οικονομικές επιπτώσεις στη ζωή των εργαζομένων. Είναι η αιτία της αύξησης ασθενειών και θανάτων, είναι η αιτία της πρόκλησης δυστυχημάτων που κατά κανόνα θύματά τους είναι άνθρωποι που ζουν σε λαϊκές και υποβαθμισμένες περιοχές, που δεν έχουν δρόμους διαφυγής και δυνατότητα εναλλακτικών λύσεων.

Με την ευκαιρία ρωτάμε. Σ' αυτήν την κυβέρνηση δεν υπάρχει ούτε η τυπική ευαισθησία να παρθούν παραδειγματικά μέτρα για τους υπουργούς που έχουν ευθύνη με βάση τον καταμερισμό αρμοδιοτήτων; Βεβαίως, τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που έχει δίκαια χαρακτηριστεί κυβέρνηση των αγροτοδικείων";