"Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων", σημείωσε η ομιλήτρια, "αναμφίβολα σημαίνει περισσότερη εξάρτηση, υποδούλωση, "αποικιοποίηση" της οικονομίας από το κεφάλαιο. Είναι και αυτή εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, στη διεθνή πλουτοκρατία. Εδώ φαίνεται καθαρά ότι το εγχώριο κεφάλαιο και οι κεφαλαιούχοι γενικά πατρίδα αισθάνονται τις διεθνείς αγορές. "Πατρίδα" είναι η τσέπη και τα κέρδη τους. Η "πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων", διέπεται από τις διατάξεις του Ν. 2000/91, που καθορίζει το γενικό πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων και τις μορφές ιδιωτικοποίησης, μεταξύ των οποίων αναφέρονται, η ανάθεση σε ιδιώτες της διαχείρισης της επιχείρησης... για συγκεκριμένη χρονική περίοδο... Καθώς, και η παραχώρηση σε ιδιώτες αδειών χρήσης και χορήγησης αδειών εκμετάλλευσης μεταλλείων και άλλων εγκαταστάσεων. Κατά συνέπεια η εκμετάλλευση του αεροδρομίου των Σπάτων από τη γερμανική εταιρία HOCHTIEF για πάνω από 30 χρόνια, της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου, από γαλλική εταιρία, καθώς και η εκμετάλλευση για πάνω από 70 χρόνια του ορυκτού πλούτου της Χαλκιδικής από την Καναδική εταιρία TVX GOLD, αποτελούν μορφές ιδιωτικοποίησης. Στα πλαίσια της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων εντάσσεται και ο Ν. 2414/96 "για τον εκσυγχρονισμό των ΔΕΚΟ". Ο νόμος αυτός, αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης μεγάλων οργανισμών και επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ηδη η κυβέρνηση έχει αποφασίσει την εισαγωγή στο Χρηματιστήριο Αθηνών, τουλάχιστον 12 κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων και Οργανισμών. Ανάμεσά τους η ΔΕΠ, το ΚΑΕ, ο ΟΛΠ, ο ΟΛΘ, τα ΕΛΤΑ, η ΕΥΔΑΠ κ.ά. Από τις διαδικασίες αυτές αναμένονται έσοδα περίπου 260 δισ. δρχ. Παράλληλα εξετάζεται και το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης των κεντρικών λαχαναγορών μέσω της ίδρυσης πολυμετοχικών εταιριών με μετόχους τους χοντρεμπόρους.

Οπως προκύπτει από την ανάλυση των στοιχείων του ΠΙΝΑΚΑ 3 κατά την περίοδο 1994 - 1995 στην εισροή κάθε 1 ECU μέσω των κοινοτικών παρεμβάσεων αντιστοιχούσαν 2,15 ECU εκροή λόγω των εισφορών προς τον Κοινοτικό Προϋπολογισμό και του εμπορικού ελλείμματος, έναντι 1/1,40 κατά την περίοδο 1989 - 1993.

Η Ελλάδα για να συνεισφέρει στην εθνική συμμετοχή (περίπου 7 δισ. ECU, 2ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης 1994 - 1999), θα πρέπει να καταφεύγει σε δανεισμό που ενδέχεται να επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τα προβλήματα του χρέους και των ελλειμμάτων και ενδεχομένως και του πληθωρισμού. Η υλοποίηση του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης ενδέχεται εκτός των άλλων να έχει και υψηλό δημοσιονομικό κόστος".