Δεν υπάρχει πλευρά της πραγματικότητας, όπου να μη διαπιστώνεται ξανά και ξανά, πως όταν μόνος κυρίαρχος είναι ο λόγος των αστών, το τοπίο προβάλλει μόνο θολό, τόσο θολό που να βεβαιώνει για την επανάληψη αυτού που σήμερα δήθεν καταγγέλλεται ως παρεκτροπή. Ετσι και στην υπόθεση της ΔΕΗ: όσο το κύριο, η νόμιμη διαπλοκή του κράτους με τα μονοπώλια δε δείχνεται, όσο αίτημα δε γίνεται ο αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας που θα είναι λαϊκή περιουσία, τόσο διάφοροι θα βόσκουν ψάχνοντας αν προέχουν οι ποινικές ή οι πολιτικές ευθύνες, ως το σημείο ορισμένοι να αναρωτιούνται σοβαρά ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο. Στο τέλος αυτό που μένει είναι μια πολιτική, η κυρίαρχη πολιτική, στο απυρόβλητο....