Αρχίζουν σήμερα και ολοκληρώνονται την Κυριακή οι εργασίες της 55ης Διάσκεψης Ασφάλειας του Μονάχου, που θεωρείται το κορυφαίο «φόρουμ» παγκοσμίως για την ασφάλεια. Φέτος θα συμμετάσχουν 600 ειδικοί και εμπειρογνώμονες, ανάμεσά τους 35 αρχηγοί κρατών και 80 υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας, άλλοι υπουργοί, εκπρόσωποι ιμπεριαλιστικών οργανισμών, επιχειρηματικών ομίλων κ.λπ.

Ενδεικτικά, στο φετινό φόρουμ θα συμμετάσχουν η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μάικ Πενς, ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, η επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, ο Αιγύπτιος Πρόεδρος, Αμπντέλ Φατάχ Σίσι, ο Ουκρανός Πρόεδρος, Πέτρο Ποροσένκο, ο εμίρης του Κατάρ, Χαμάντ αλ Θάνι, ο Ρώσος ΥΠΕΞ, Σεργκέι Λαβρόφ, ο Ελληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, που το Σάββατο θα βραβευτεί μαζί με τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας, Ζόραν Ζάεφ, για τη συμβολή τους στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς με τη συμφωνία των Πρεσπών. Στο πλαίσιο της Διάσκεψης θα συνομιλήσουν ο Γ. Στόλτενμπεργκ και ο Σ. Λαβρόφ για τη Συνθήκη INF.

Το μεγάλο «παζλ» της παγκόσμιας τάξης - εμφανίζοντάς το διαλυμένο - θα απασχολήσει τη φετινή Διάσκεψη, η οποία όλο και πιο εμφατικά τα τελευταία χρόνια επισημαίνει τα «μαύρα σύννεφα» που συγκεντρώνονται πάνω από την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία και τις γεωπολιτικές στρατηγικές των κρατών. Τα συμφέροντα γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικά, οι αντιθέσεις όλο και πιο έντονες, πολύ δύσκολα πλέον συμβιβάζονται.

«Η φετινή Διάσκεψη ενδέχεται να είναι μια από τις πιο κρίσιμες αυτής της δεκαετίας. Ολόκληρη η φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη δείχνει να καταρρέει. Τίποτα δεν είναι όπως ήταν», δήλωσε ο επικεφαλής της Διάσκεψης, πρώην Γερμανός διπλωμάτης, Βόλφγκανγκ Ισινγκερ.

Αυτό αποτυπώνεται και στη φετινή Εκθεση της Διάσκεψης (Munich Security Report) με τίτλο «Το μεγάλο παζλ: Ποιος θα μαζέψει τα κομμάτια;», εστιάζοντας σε βασικούς «παίκτες», περιοχές και διενέξεις. «Εξετάζοντας τη σημερινή διεθνή κατάσταση, είναι όλο και πιο έντονη η αίσθηση ότι ο κόσμος δεν βιώνει απλώς μια φαινομενικά ατελείωτη σειρά μικρότερων και μεγαλύτερων κρίσεων, αλλά υπάρχει ένα πιο θεμελιώδες πρόβλημα. Πράγματι, παρατηρούμε μια μεγάλη αναδιάταξη των "κομματιών" της διεθνούς τάξης. Αναδύεται μια νέα εποχή ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων μεταξύ ΗΠΑ, Κίνας και Ρωσίας, η οποία συνοδεύεται από ένα κενό εξουσίας στη λεγόμενη φιλελεύθερη διεθνή τάξη πραγμάτων», σημειώνεται.

Η Εκθεση επικεντρώνεται στη μεγάλη γεωπολιτική ρευστότητα. Σημειώνει το γεγονός ότι οι ΗΠΑ επαναδιαπραγματεύονται όλους τους όρους, αμφισβητούν διεθνείς συμβάσεις, συμμαχίες και πανίσχυρους οργανισμούς, ακόμη και το ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ. Επίσης, η ΕΕ εμφανίζεται απροετοίμαστη στην κρίσιμη φάση διεθνών ανακατατάξεων.

Με δεδομένες τις ραγδαίες αλλαγές, «οι Ευρωπαίοι πρέπει να καταλήξουν σε μακροπρόθεσμες, στρατηγικές προσεγγίσεις και να εξασφαλίσουν τους απαραίτητους πόρους, προκειμένου η Ευρώπη να είναι κάτι περισσότερο από μια "σκηνή σοβαρού στρατηγικού ανταγωνισμού" για άλλους παίκτες», σημειώνει η Εκθεση.

«Παρότι μια ισχυρή διατλαντική εταιρική σχέση είναι η καλύτερη εγγύηση ασφάλειας, αυτή η επιλογή ίσως χαθεί στο μέλλον και δεν υπάρχει ρεαλιστικό εναλλακτικό σχέδιο», εκτιμά η Εκθεση της Διάσκεψης. Ετσι, πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προσπαθούν να διατηρήσουν τη «συμμαχία» με τις ΗΠΑ, επενδύοντας ταυτόχρονα και σε ένα σχέδιο Β'. Είναι αυτό που είπε η Γερμανίδα υπουργός Αμυνας, Ούρσουλα φον ντε Λάιεν, στην περσινή Διάσκεψη του Μονάχου σχετικά με τη μεγαλύτερη στρατιωτική αυτάρκεια της ΕΕ: «Θέλουμε να παραμείνουμε διατλαντικοί και ταυτόχρονα να γίνουμε πιο ευρωπαϊκοί»...