Την Βικτωρία Κηπουρού - Λέττα αποχαιρετά με θλίψη η ΚΟΒ Υμηττού του ΚΚΕ, στην οποία η συντρόφισσα και αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ ήταν μέλος για 41 χρόνια. Η πολιτική της κηδεία θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 4 Μάρτη, στη 1 μ.μ., στο Κοιμητήριο Βύρωνα.

Γεννημένη στα Γρεβενά το 1926, η σ. Βικτωρία εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ ως υπεύθυνη της Εθνικής Αλληλεγγύης. Στο ΚΚΕ οργανώθηκε στα 17 της χρόνια, το 1943, και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας όλη της η οικογένεια διώκεται για τη συμμετοχή της στην Αντίσταση. Ο πατέρας της, Γιάννης Λέττας, δολοφονήθηκε από παρακρατικές ομάδες το 1947 και το πτώμα του δεν βρέθηκε. Από το 1945 η Βικτώρια κρατείται στις φυλακές των Γρεβενών και αργότερα κρύβεται ως καταδιωκόμενη.

Τον Μάρτη του 1948 κατατάχθηκε, παρακολούθησε την 5η Σειρά της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου (ΣΑΓΑ) και ονομάστηκε ανθυπολοχαγός ΠΕ. Τιμήθηκε επ' Ανδραγαθία για το κράτημα του υψώματος της Πόρτας στο Βίτσι. Πριν τη μάχη της Φλώρινας αναλαμβάνει υπεύθυνη για τη γυναικεία δουλειά. Παίρνει μέρος στη μάχη της Φλώρινας. Από τα 20 άτομα της ομάδας της, κατάφεραν να βγουν ζωντανοί χωρίς τραύματα μόλις 2. Η ίδια τραυματίστηκε στο ύψωμα Ορλα του Γράμμου τον Απρίλη του 1949. Στάλθηκε για αποθεραπεία στην Αλβανία και ξαναγύρισε στον Γράμμο.

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ έζησε πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, όπου δουλεύοντας σε εργοστάσιο χαλυβουργίας βραβεύτηκε πολλές φορές ως ουντάρνικ (πρωτοπόρα) της δουλειάς.

Παντρεύτηκε τον Κώστα Κηπουρό (Μαλέτσικο) από την Τσαριτσάνη, στέλεχος του ΚΚΕ. Επαναπατρίσθηκε το 1978, συνεχίζοντας τη δράση.