Σε «θολά νερά» συνεχίζει να ψαρεύει η κυβέρνηση, εντείνοντας την πίεση πάνω στους εργαζόμενους και χωρίς ακόμα να δημοσιοποιεί τα σχέδιά της για την Kοινωνική Aσφάλιση, ενώ την ίδια στιγμή πολλαπλασιάζονται τα σχετικά δημοσιεύματα και οι δηλώσεις «αρμοδίων». Στα πλαίσια αυτής της τακτικής ο υπουργός Εργασίας Δ. Ρέππας, ερωτηθείς χτες μετά τη συνάντησή του με την ηγεσία της ΕΣΕΕ, είπε ότι η κυβέρνηση θα διατυπώσει τη θέση της στον «κοινωνικό διάλογο», ενώ χωρίς να διαψεύσει τα διάφορα σενάρια, τα χαρακτήρισε «στοιχείο προβληματισμού».

Στο ίδιο πνεύμα και ο υφυπουργός Εργασίας Ρ. Σπυρόπουλος επιβεβαιώνει ότι οι θέσεις της κυβέρνησης θα παρουσιαστούν στην πρώτη συνάντηση του «κοινωνικού διαλόγου», ο οποίος θα πρέπει να ξεκινήσει στα μέσα Δεκέμβρη και όχι αργότερα από τις 10 Γενάρη. Από τα παραπάνω και όλη τη σχετική φιλολογία, γίνεται φανερή η προσπάθεια της κυβέρνησης «πάση θυσία» ν' ανοίξει το διάλογο της απάτης και να σύρει τα συνδικάτα σε έναν κύκλο διαπραγμάτευσης, από τον οποίο οι εργαζόμενοι μόνο θα χάσουν.

Οχι τυχαία άλλωστε στο «Βήμα της Κυριακής» ο Σ.Ψυχάρης, με άρθρο - παρέμβαση, ζητάει «Διάλογο επειγόντως» για την Kοινωνική Aσφάλιση, δείχνοντας και αυτός με τη σειρά του προς τα πο;y σπρώχνει τα πράγματα το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο και τίνος τα συμφέροντα τελικά εξυπηρετεί αυτός ο «διάλογος». Στην ίδια εφημερίδα, αναπαράγεται ένα ακόμα σενάριο που και αυτό, όπως και οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ, βάζουν στο στόχαστρο τα όρια ηλικίας, το ύψος των συντάξεων, την επιβολή κεφαλαιοποιητικού και πλήρους ανταποδοτικού συστήματος στις συντάξεις τουλάχιστον στις επικουρικές.

Η εμμονή της κυβέρνησης, αλλά και των εργοδοτικών φορέων, στον «κοινωνικό διάλογο» -όπως αποτυπώθηκε και χτες στη συνάντηση του υπουργού Εργασίας με την ηγεσία της ΕΣΕΕ, δείχνει ότι αυτό είναι ένα ...γήπεδο για να προωθηθούν τα δικά τους συμφέροντα και επιδιώξεις σε βάρος των εργαζομένων. Αντίθετα, όπως υπογραμμίζουν τα στελέχη του ΠΑΜΕ, που αυτές τις ημέρες συνεχίζουν τις περιοδείες τους στους χώρους δουλιάς, το «πεδίο», όπου πρέπει να δοθεί η μάχη, είναι αυτό της ενημέρωσης, της οργάνωσης και της συμμετοχής των ίδιων των εργαζομένων. Μια συμμετοχή και δράση, που όχι μόνο θα αμύνεται, αλλά και θα διεκδικεί τα δικά τους αιτήματα, κόντρα σε κάθε προσπάθεια ανατροπής ασφαλιστικών δικαιωμάτων σε όποια μορφή και αν εκδηλωθεί.