Τα ίχνη τούτης της επαναλαμβανόμενης φαιδρότητας χάνονται στα... βάθη της πασοκικής προπαγάνδας. Για την τακτική της αναζήτησης «αριστερών σωσιβίων» ομιλούμε. Πρόκειται για τακτική η οποία επανέρχεται στο προσκήνιο από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ένα σχεδόν χρόνο πριν από τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Οι κύριοι της κυβέρνησης - από τους Σημίτη και Λαλιώτη, μέχρι τους Βερελή και Ευθυμίου - φαίνεται να αγωνιούν ότι το πολιτικό μήνυμα των εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση θα είναι καταδικαστικό για την κυβερνητική πολιτική. Συνεπώς, μπροστά στα απτά αποτελέσματα της πολιτικής τους (πλημμύρες, μετατροπή των ΟΤΑ σε φορομπηχτικούς μηχανισμούς, εκτεταμένες ζώνες ανεργίας, εγκατάλειψη και καθημερινή ανασφάλεια), θέλουν να «απαντήσουν», προτάσσοντας τις φανφάρες περί «συνεργασίας» και μάλιστα συνεργασίας «αριστερής»! Το ερώτημα, βέβαια, είναι αν υπάρχουν πρόθυμοι αριστεροί να παίξουν το ρόλο του «δεκανικιού» του ΠΑΣΟΚ. Τέτοιοι αριστεροί, όμως, δεν υπάρχουν, γιατί αλλιώς, πολύ απλά, δε θα ήταν αριστεροί. Οσο για εκείνους που συνηθίζουν να καπηλεύονται τον όρο «Αριστερά» καθώς κουλουριάζονται στην «ποδιά» του ΠΑΣΟΚ, είναι γνωστοί και καταγεγραμμένοι πια στη συνείδηση των εργαζομένων. Επομένως η σύμπραξή τους με το ΠΑΣΟΚ και αναμενόμενη είναι και καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικά αριστερή πολιτική.

Ενώ, όμως, το ΠΑΣΟΚ αναζητά βαστάζους και συνοδοιπόρους για να εξαγνίσει τη δεξιά του πολιτική στην... τρύπια κολυμπήθρα του κ. Μπίστη ή της κ. Δαμανάκη, έρχονται οι δημοσκοπήσεις και άλλες μέθοδοι που - σημειωτέον - αν και χρησιμοποιούνται από τα αστικά κόμματα με στόχο την ποδηγέτηση των πολιτικών πραγμάτων, ωστόσο μετατρέπονται σε μπούμεραγκ, για να αποδείξουν το μάταιον του πράγματος. Η τελευταία, δε, δημοσκόπηση είναι χαρακτηριστική: Το 60% των εργαζομένων απαντούν ότι μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν υπάρχουν διαφορές ούτε στην εξωτερική, ούτε στην οικονομική, ούτε στην εκπαιδευτική πολιτική, δεν υπάρχουν διαφορές στην πολιτική τους στο ασφαλιστικό, στην υγεία, στην ανεργία!