Τελικά, ο Γ. Παπαντωνίου, με τη σημερινή του ιδιότητα, δεν απέφυγε τη μοίρα όλων των πρώην, να ομολογούν αλήθειες, τις οποίες στο παρελθόν διέψευδαν σαν... ανυπόστατες. Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα εκτενές απόσπασμα των δηλώσεων του Γ. Παπαντωνίου στο «Βήμα της Κυριακής», το οποίο θεωρούμε πολύ κατατοπιστικό, με αφορμή τη διαπάλη που γίνεται γύρω από το ερώτημα ποιος ωφελήθηκε και ποιος ζημιώθηκε από την πορεία ένταξης του ελληνικού καπιταλισμού στην ΟΝΕ. Αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο επί 8 χρόνια υπουργός Εθνικής Οικονομίας: «...Το ΠΑΣΟΚ πήγε πολύ καλά τα προηγούμενα οκτώ χρόνια κερδίζοντας τα μεγάλα θέματα, την ένταξη στην ΟΝΕ - το μεγαλύτερο θέμα - μια υπεύθυνη εξωτερική πολιτική, που πιστεύω ότι βελτίωσε τη διεθνή θέση της χώρας. Υστερήσαμε όμως στα λεγόμενα μικρότερα θέματα, που συνδέονται με την καθημερινότητα, που συνδέονται με τις κοινωνικές υπηρεσίες, το κοινωνικό κράτος, τη λειτουργία του κράτους, την εξυπηρέτηση του πολίτη. Και τι διαπιστώνουμε; Διαπιστώνουμε ότι ο λαός μας, μας επέστρεψε αυτό που είπε ο Γεώργιος Παπανδρέου: "Ευημερούν οι αριθμοί αλλά δεν ευημερούν οι άνθρωποι". Τι έκρυβε αυτή η επισήμανση; Εκρυβε κάτι πολύ απλό, ότι ανάμεσα στην οικονομία που πήγε πολύ καλά και στην κοινωνία που δεν αισθάνεται και τόσο καλά παρεμβάλλεται το κράτος, το κοινωνικό κράτος, το Εθνικό Σύστημα Υγείας, η δημόσια εκπαίδευση, η δημόσια διοίκηση κλπ...».

Οπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης από το μακροσκελές αυτό απόσπασμα, ο πρώην οικονομικός υπουργός ομολογεί σήμερα πράγματα τα οποία αρνούνταν όταν είχε την ιδιότητα του νυν. Ετσι ομολογεί σήμερα ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ έγινε με κοινωνικό κόστος για τα εκατομμύρια των εργαζομένων, τους συνταξιούχους, τους μικροεπαγγελματοβιοτέχνες, τους άνεργους κλπ. Ομολογεί, επίσης, ότι οι μεγάλοι κερδισμένοι της ένταξης είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, τραπεζίτες κλπ., αυτοί που εμείς αποκαλούμε μεγάλο κεφάλαιο. Πώς προκύπτουν οι ομολογίες αυτές; Μα από τη διάσταση που κάνει ο ίδιος σχετικά με την επιτυχία στην οικονομία και το κοινωνικό έλλειμμα. Αυτό που ο ίδιος ομολογεί σήμερα είναι ότι στην Ελλάδα «ευημερούν οι αριθμοί, αλλά δεν ευημερούν οι άνθρωποι». Είναι κατανοητό ότι όταν λέει ο Γ. Παπαντωνίου για «οικονομία που πηγαίνει πολύ καλά», φυσικά εννοεί τους επιχειρηματίες και τα κέρδη τους, που όντως πήγαν πολύ καλά. Και όταν κάνει την «αυτοκριτική» για την υστέρηση στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών, είναι και αυτό μια ομολογία ότι οι τελευταίες θυσιάστηκαν στο βωμό του Μάαστριχτ.

Θα μπορούσε, βέβαια, να αναρωτηθεί κάποιος ότι αυτά όλα τα υποστήριζαν πολλοί άλλοι - όπως καλή ώρα ο «Ρ» και το ΚΚΕ - πολλά χρόνια πριν από τον «νεοφώτιστο» Γ. Παπαντωνίου, άρα τι αξία έχουν οι σημερινές του ομολογίες; Η απάντηση είναι ότι τέτοιες δηλώσεις έχουν τη δική τους αξία. Ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας ο Παπαντωνίου διαφήμιζε στατιστικούς πίνακες, σύμφωνα με τους οποίους το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων αυξήθηκε από το 1994 και μετά. Σήμερα ομολογεί ότι αυτοί που πλήρωσαν το «μάρμαρο» της ένταξης στην ΟΝΕ ήταν οι εργαζόμενοι, άρα όσα υποστήριζε χτες, για λόγους προπαγάνδας, ήταν ολίγον τι φούμαρα. Είναι και αυτό κάτι. Γιατί σίγουρα θα βγει ο αντι-Παπαντωνίου και θα υποστηρίξει αύριο πολύ σοβαρά, ότι η ένταξη στην ΟΝΕ υπήρξε πολύ επωφελής για τα λαϊκά στρώματα...