Το ότι το καπιταλιστικό κέρδος είναι το βασικό κριτήριο για κάθε αστική κυβέρνηση για την άρση των περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας επιβεβαιώνεται καθημερινά, ανεξάρτητα από τη διαφορετική φρασεολογία που χρησιμοποιείται. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών και νυν πρόεδρος της γερμανικής Βουλής, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δεν μπορούσε πιο κυνικά να εκφράσει αυτήν την αλήθεια. Ιδού τι είπε σε συνέντευξή του σε τοπική εφημερίδα: «Οταν ακούω ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο. Υπάρχει στάθμιση και αλληλοπεριορισμός στα ανθρώπινα δικαιώματα. Εάν υπάρχει μία απόλυτη αξία στο Σύνταγμά μας, αυτή είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτή είναι απαραβίαστη. Αλλά αυτό δεν αποκλείει ότι κάποτε θα πεθάνουμε...», και παρακάτω: «Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε την απόφαση αποκλειστικά στους επιδημιολόγους, αλλά πρέπει να σταθμίσουμε και τις σημαντικές οικονομικές, κοινωνικές, ψυχολογικές ή άλλες επιπτώσεις. Αν κλείσουμε τα πάντα για δύο χρόνια, οι συνέπειες θα ήταν τρομακτικές». Επί της ουσίας, λέει ...ας πεθάνουν κάποιοι και ειδικά ηλικιωμένοι, προκειμένου να επιβιώσει το σύστημα εκμετάλλευσης που υπερασπίζεται. Το κεφάλαιο μπορεί να χρειάζεται τους εργαζόμενους γιατί αυτοί παράγουν τα πάντα, αλλά οι εργαζόμενοι μπορούν να συνειδητοποιήσουν στην πάλη για τη δική τους εξουσία ότι μπορούν και χωρίς κεφαλαιοκράτες. Και αυτό είναι που τρέμουν ο Σόιμπλε και κάθε υπηρέτης του κεφαλαίου.