«Είναι μια εξέλιξη την οποία θα μπορούσαμε να έχουμε από το 2016. Σήμερα τη χαιρετίζουμε, παρότι εμείς δεν επιλέξαμε να την έχουμε το 2016», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξή του χτες στο πλαίσιο των εργασιών του Φόρουμ των Δελφών, για τη συμφωνία με την Ιταλία, σημειώνοντας ότι η κυβέρνησή του είχε καταλήξει σε αντίστοιχη συμφωνία με την τότε ιταλική κυβέρνηση η οποία ζητούσε «τη δυνατότητα να ψαρεύουν οι Ιταλοί ψαράδες στα 6 έως 12 μίλια και να πάρουμε ως βάση την οριογραμμή της υφαλοκρηπίδας της συμφωνίας του '77, η οποία δίνει επήρεια στους Οθωνούς 70% και σε ένα νησάκι που είναι νοτίως της Ζακύνθου 32%», ισχυριζόμενος πως η συμφωνία εκείνη δεν προχώρησε επειδή ο τότε υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς τού είπε ότι θα δεχτούν τεράστια κριτική.

Δίνοντας μάλιστα, πέρα από την «απλόχερη» συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ στα προτάγματα της αστικής τάξης, και το χαρακτήρα «κατεπείγοντος» για τις επικίνδυνες «διευθετήσεις» που υπαγορεύουν ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, σημείωσε πως η διαφορά σήμερα είναι ότι υπάρχει το τουρκολιβυκό σύμφωνο και η «επιτακτική ανάγκη η χώρα να κινηθεί στις ράγες μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής. Ποια είναι αυτή η στρατηγική; Να κλείσει η ΑΟΖ με την Ιταλία ακόμη και με συμβιβασμούς, όχι κατά την άποψή μου τραγικούς» και να ακολουθήσουν αντίστοιχες συμφωνίες με την Αλβανία αλλά και με την Αίγυπτο, όπως και με την «επέκταση των 12 μιλίων στο Ιόνιο», ό,τι ακριβώς δηλαδή προωθεί και η κυβέρνηση της ΝΔ, με ορίζοντα μια «διευθέτηση» κατόπιν και με την Τουρκία.

Μάλιστα στην επισήμανση της δημοσιογράφου ότι αν η συμφωνία με την Αίγυπτο είναι μερική και αφήνει εκτός το Καστελόριζο θα ενισχυθεί το επιχείρημα ότι αυτό δεν έχει υφαλοκρηπίδα, απάντησε πως πρέπει κανείς να... σταθμίζει τα πράγματα, «πρέπει να πάρουμε και μια απόφαση όμως. Η απόφαση αυτή, κατά την άποψή μου, είναι ότι πρέπει να έχουμε μια εθνική γραμμή, η οποία να οδηγήσει κάποια στιγμή όχι σε πόλεμο και σε σύγκρουση, αλλά να οδηγήσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με την άλλη πλευρά», δείχνοντας πώς με το «φερετζέ» της «σταθερότητας» και της «ειρήνης» προωθούνται τα ευρωατλαντικά σχέδια των επικίνδυνων διευθετήσεων που βάζουν σε μεγάλες περιπέτειες τους λαούς, και ισχυριζόμενος ότι στα τραπέζια των ιμπεριαλιστών μπορεί να βρεθεί «η χρυσή τομή, με βάση το Διεθνές Δίκαιο» ανάμεσα στις διεκδικήσεις των δύο αστικών τάξεων.