Το πρόσφατο αφιέρωμα του «Εκόνομιστ» με τους «νεότερους προβληματισμούς», σχετικά με τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών για την αντιμετώπισή τους έκανε πρώτο της θέμα την περασμένη Κυριακή η «Καθημερινή». Κατ' αρχήν είναι μια πολύ παλιά πρόταση γύρω απ' την οποία δημιουργείται ένας ετερόκλητος συνασπισμός πολιτικών, κοινωνικών παραγόντων και εκπροσώπων της κυρίαρχης τάξης (π.χ. Φρίντμαν). Το βασικό της επιχείρημα και, ταυτόχρονα, ψευτοδίλημμα είναι ότι αφού απέτυχε η πολιτική της καταστολής δεν απομένει παρά η νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Για να ενισχύσουν δε την επιχειρηματολογία τους επικαλούνται το γεγονός ότι ο εγκλεισμός του τοξικομανούς στη φυλακή τον μετατρέπει από απλό, σε συστηματικό χρήστη σκληρών ναρκωτικών. Και σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των χρηστών είναι εύλογη και αναγκαία η οποιαδήποτε συζήτηση, με το μοναδικό όρο ότι συνδυάζεται με την «ποινή» της απεξάρτησης. Από κει και πέρα, όμως, εκείνο που προέχει είναι η ολοκληρωμένη πολιτική πρόληψης, πρώτα και κύρια, με το αποφασιστικό χτύπημα των κοινωνικών αιτιών που καλλιεργούν, αναπαράγουν και κάνουν την τοξικομανία τρόπο ζωής. Και μια τέτοια πολιτική είναι εντελώς ασύμβατη - εκτός των άλλων - με τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών και την αντιμετώπισή τους ως «πολυπαραγοντικό πρόβλημα».