Αν και το βασικό επιχείρημα για την προστασία της πατέντας είναι «η παροχή κινήτρου υψηλής κερδοφορίας στις επιχειρήσεις ώστε να είναι δυνατή η χρηματοδότηση της έρευνας και ανάπτυξής τους», όπως ισχυρίζονται οι φαρμακοβιομηχανίες, επιστημονικές μελέτες διαπιστώνουν ότι η βασική έρευνα για νέα φάρμακα δεν πραγματοποιείται κατά κανόνα από τις φαρμακευτικές εταιρείες, οι οποίες αποφεύγουν επενδύσεις «υψηλού κινδύνου», αλλά τα αρχικά στάδια χρηματοδοτούνται από δημόσιους πόρους και διενεργούνται από δημόσια ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια. Οι ιδιωτικές επενδύσεις κινητοποιούνται συνήθως εφόσον υπάρξουν θετικά αποτελέσματα από την αρχική έρευνα και αφορούν κυρίως τα τελικά στάδια της έρευνας, την παραγωγή και την προώθηση του νέου προϊόντος. Παράλληλα, οι δημόσιες δομές έρευνας και πανεπιστημιακής εκπαίδευσης παράγουν ερευνητικό προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης, στο οποίο στηρίζεται τελικά και η έρευνα στον ιδιωτικό τομέα. Κι ενώ τα μονοπώλια παρασκευάζουν φάρμακα με έρευνα χρηματοδοτούμενη από την τσέπη του λαού, πουλώντας στη συνέχεια πανάκριβα τα προϊόντα τους, οι κυβερνήσεις θωρακίζουν τα συμφέροντά τους με τους νόμους για την πατέντα, που προβλέπουν ότι ακόμα και σε περίπτωση άρσης της, απαιτείται «εύλογη και πλήρη» αποζημίωση, με την «πλήρης» να υπερισχύει καθολικά στις νεότερες κανονιστικές ρυθμίσεις. Εννοείται βέβαια ότι και σ' αυτήν την περίπτωση, ο λογαριασμός αποστέλλεται στον λαό. Αποκαλύπτεται έτσι για άλλη μια φορά η υποκρισία όλων αυτών που μιλάνε σήμερα για άρση της πατέντας στα εμβόλια για τον Covid, τάχα για να σωθεί ο λαός, ενώ έχουν διασφαλίσει ότι τα μονοπώλια δεν θα χάσουν ούτε σεντ αν χρειαστεί τελικά να αποδεσμεύσουν τα πνευματικά δικαιώματα των σκευασμάτων τους.