Αποφάσεις «διευκόλυνσης» της μετακίνησης ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στην Ευρώπη έλαβε την Πέμπτη η ΕΕ (φωτ. από την αντίστοιχη περσινή άσκηση Defender Europe)

Στην ομιλία του για τις πρώτες 100 μέρες της διακυβέρνησής του ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος: «Οι ΗΠΑ βρισκόμαστε σε σημείο καμπής (...) στον ανταγωνισμό μας με την Κίνα και τον υπόλοιπο κόσμο για να κερδίσουμε τον 21ο αιώνα»...

Το τι φέρνουν βέβαια στους λαούς αυτά τα «σημεία καμπής» των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων είναι γνωστό: Γνωρίζουμε πού οδήγησε η διαπάλη των ιμπεριαλιστών για να «κερδίσουν τον 20ό αιώνα», βλέπουμε και σήμερα τι σημαίνει η όξυνση του ανταγωνισμού τους «για να κερδίσουν τον 21ο».

Η «επιστροφή της Αμερικής στη διεθνή σκηνή» επί προεδρίας Μπάιντεν, όπως «λιβανίζεται» από σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα και στην Ελλάδα, είναι στην πραγματικότητα η παραπέρα ένταση της επιθετικότητας των ΗΠΑ σε όλα τα μέτωπα, η προσπάθεια ενίσχυσης των διεθνών συμμαχιών τους και η προετοιμασία εντός και εκτός συνόρων για την όξυνση της ιμπεριαλιστικής διαπάλης.

«Διαμήνυσα στον Πρόεδρο της Κίνας ότι θα διατηρήσουμε ισχυρή στρατιωτική παρουσία στον Ινδο-Ειρηνικό, ακριβώς όπως κάνουμε με το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη», τόνισε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός Πρόεδρος.

Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο ενέταξε και τις αποκαλούμενες «τολμηρές πολιτικές» της κυβέρνησής του για την ενίσχυση της καπιταλιστικής οικονομίας των ΗΠΑ. «Ο υπόλοιπος κόσμος δεν μας περιμένει», επανέλαβε, αναφερόμενος ξανά στα προωθούμενα τεράστια κρατικά πακέτα για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών (μεταφορές, Ενέργεια, ύδρευση κ.ά.), για τις μπίζνες των μονοπωλίων της «πράσινης ανάπτυξης» κ.ο.κ., ενώ υπενθύμισε ότι σε τομείς όπως η Ερευνα και Ανάπτυξη (R&D) «υστερούμε σε σχέση με τον ανταγωνισμό», ιδιαίτερα με την Κίνα.

Μέσα σε αυτό το φόντο, κλιμακώνεται ταυτόχρονα η αντιπαράθεση των ΗΠΑ με τη Ρωσία, συγκεντρώνονται μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην Ανατολική Ευρώπη, αναζωπυρώνεται η σύγκρουση γύρω από την ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία.

Καθόλου τυχαία, η «διευκόλυνση» της μετακίνησης των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων κατά μήκος της Ευρώπης απέναντι στη Ρωσία βρέθηκε, την περασμένη Πέμπτη, στο επίκεντρο τόσο της Συνόδου των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, όσο και του γεύματος εργασίας που είχαν οι υπουργοί με τον γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ.

Στην υπουργική σύνοδο εγκρίθηκε η συμμετοχή των ΗΠΑ, της Νορβηγίας και του Καναδά στο πρόγραμμα Στρατιωτικής Κινητικότητας της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (PESCO).

Οπως αναφέρεται σχετικά από την ΕΕ, «το σχέδιο στρατιωτικής κινητικότητας της PESCO είναι μια στρατηγική πλατφόρμα για την ταχεία και απρόσκοπτη μετακίνηση στρατιωτικού προσωπικού και εξοπλισμού σε όλη την ΕΕ, σιδηροδρομικώς, οδικώς, αεροπορικώς ή διά θαλάσσης».

Από το 2017, που ιδρύθηκε η PESCO, και έως το 2028 προβλέπονται περίπου 1,7 δισ. ευρώ από τον ευρωενωσιακό προϋπολογισμό για βελτίωση της στρατιωτικής κινητικότητας προς υποστήριξη του ΝΑΤΟ, με βελτίωση υποδομών και ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ χωρών της ΕΕ, μείωση της γραφειοκρατίας στα σύνορα, για ταχεία ανάπτυξη και ευκολότερη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού.

Χαρακτηριστικές είναι και οι δηλώσεις του Γ. Στόλτενμπεργκ πριν από τη συνάντησή του με τους υπουργούς Αμυνας: «Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, αναπτύσσουμε χιλιάδες στρατεύματα στο πλαίσιο μιας άσκησης του ΝΑΤΟ και συγκεκριμένα στη Ρουμανία (σ.σ. η άσκηση "Defender Europe") δείχνοντας πως κινητοποιούμε και ασκούμε στρατεύματα του ΝΑΤΟ, τα αναπτύσσουμε σε όλη την Ευρώπη (...) Αναδεικνύεται η σημασία της ταχείας μετακίνησης στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και αυτός είναι επίσης ένας λόγος που η στρατιωτική κινητικότητα είναι τόσο σημαντική».

Οι εντεινόμενοι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί βρέθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο, στο επίκεντρο και της διήμερης συνόδου των υπουργών Εξωτερικών του G7, των επτά ισχυρότερων βιομηχανικών κρατών (HΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία, Βρετανία και Καναδάς), που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη βδομάδα στο Λονδίνο, ενόψει και της Συνόδου Κορυφής στις 11 - 13 Ιούνη.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η σύνοδος των ΥΠΕΞ του G7 «εμπλουτίστηκε» με τη συμμετοχή ομολόγων τους από την Ινδία, τη Νότια Κορέα, την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική, αντανακλώντας τις προσπάθειες για «διεύρυνση» των συμμαχιών στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης κυρίως απέναντι στο Πεκίνο.

Το κοινό ανακοινωθέν - στο οποίο είναι εμφανής η προσπάθεια να συμβιβαστούν οι αντιθέσεις που διαπερνούν και το εσωτερικό του G7 - αναφέρεται σε όλα τα βασικά μέτωπα των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων.

Σε ό,τι αφορά την Κίνα, πέρα από τα καλέσματα περί «σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» - πρόσχημα με το οποίο το προηγούμενο διάστημα οι χώρες του G7 επέβαλαν συντονισμένες κυρώσεις - αναφέρεται ότι το G7 θα ενισχύσει τις συλλογικές προσπάθειες για να σταματήσει τις «πολιτικές οικονομικού εξαναγκασμού» της ασιατικής χώρας απέναντι σε άλλες χώρες. Ξεχωρίζουν ακόμα τη «σημασία διατήρησης ενός ελεύθερου και ανοιχτού Ινδο-Ειρηνικού», εκφράζουν «έντονη αντίθεση σε μονομερείς ενέργειες που θα μπορούσαν να κλιμακώσουν την ένταση» στην Ανατολική και Νότια Κινεζική Θάλασσα, ενώ με πρόσχημα την πανδημία υπογραμμίζουν τη στήριξή τους στην συμμετοχή της Ταϊβάν στα φόρουμ του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ενώ η Κίνα θεωρεί την Ταϊβάν δικό της έδαφος και αντιτίθεται στην επίσημη εκπροσώπησή του σε διεθνείς οργανισμούς).

Επίσης, εξέφρασαν «έντονη ανησυχία» για την «ανεύθυνη και αποσταθεροποιητική στάση» της Ρωσίας, ιδίως απέναντι στην Ουκρανία, για «τη μεγάλη συγκέντρωση ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα της Ουκρανίας και την παρανόμως προσαρτηθείσα Κριμαία, τις κακόβουλες ενέργειές της με στόχο την υπονόμευση των δημοκρατικών συστημάτων άλλων χωρών, την κακόβουλη δραστηριότητά της στον κυβερνοχώρο και τη χρήση παραπληροφόρησης». Επίσης, καλούν την κυβέρνηση Λουκασένκο στη Λευκορωσία να προκηρύξει νέες εκλογές με διεθνείς παρατηρητές.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ, προτάσεις για συλλογικό περιορισμό της «ρωσικής προπαγάνδας» και για διακοπή του αγωγού φυσικού αερίου «Nord Stream 2» δεν κέρδισαν έδαφος, αποτυπώνοντας και από αυτήν την πλευρά αποκλίνοντα συμφέροντα των αστικών τάξεων των χωρών του G7.

Αμέσως μετά τη σύνοδο του G7, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Α. Μπλίνκεν, μετέβη στην Ουκρανία, σε μια κίνηση που, όπως ανέφερε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, «επιβεβαιώνει εκ νέου την ακλόνητη αμερικανική υποστήριξη για την ουκρανική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα», μετά και την πρόσφατη κλιμάκωση της έντασης στο Ντονμπάς και τη Μαύρη Θάλασσα, με τις «πλάτες» των ΗΠΑ.

Οι «ευρωατλαντικές φιλοδοξίες»της Ουκρανίας, η μελλοντική ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, συζητήθηκαν κατά τη συνάντηση του Α. Μπλίνκεν με τον Ουκρανό Πρόεδρο, Β. Ζελένσκι. Σύμφωνα με τον Μπλίνκεν, οι ΗΠΑ «επιδιώκουν ενεργά» την ενίσχυση της στρατιωτικής «βοήθειας» στην Ουκρανία.

Από το 2014, οι ΗΠΑ έχουν παράσχει στην Ουκρανία συνολική βοήθεια άνω των 4,6 δισ. δολαρίων, συμπεριλαμβανομένης και της στρατιωτικής ενίσχυσης, και πάνω από 306 εκατ. δολάρια σε «ανθρωπιστικές υπηρεσίες» για την υποστήριξη ατόμων που έχουν εκτοπιστεί ή επηρεαστεί από τις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας στην ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία, όπως ανακοίνωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Επιπλέον οι ΗΠΑ παρέχουν στην Ουκρανία τρεις εγγυήσεις κρατικού δανείου ύψους 1 δισ. δολαρίων.

Στη δε συνάντησή του με τον Ουκρανό ομόλογό του, Ντμ. Κουλέμπα, ο Μπλίνκεν επανέλαβε τη στήριξη της Ουάσιγκτον στην «ενίσχυση της δημοκρατίας σας, στην οικοδόμηση θεσμών και στην προώθηση των μεταρρυθμίσεών σας κατά της διαφθοράς».

Σημειώνεται ότι πριν από το ταξίδι του Μπλίνκεν, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επέκρινε την Ουκρανία για την απομάκρυνση του επικεφαλής της κρατικής εταιρείας Ενέργειας «Naftogaz», λέγοντας ότι φανερώνει «αγνόηση για δίκαιες και διαφανείς πρακτικές εταιρικής διακυβέρνησης». Ο προηγούμενος επικεφαλής, Α. Κομπόλεφ, είχε μειώσει την εξάρτηση της Ουκρανίας από τις ρωσικές παραδόσεις φυσικού αερίου και εισήγαγε μεταρρυθμίσεις που βελτίωσαν τη «δημόσια εικόνα» της εταιρείας, αναφέρουν ρεπορτάζ.

«Η Ουκρανία αντιμετωπίζει δύο προκλήσεις: Επιθετικότητα από έξω, που προέρχεται από τη Ρωσία, και επιθετικότητα από μέσα, προερχόμενη από διαφθορά, ολιγάρχες και άλλους που θέτουν τα συμφέροντά τους μπροστά από εκείνα του ουκρανικού λαού», ανέφερε ο Μπλίνκεν, αποτυπώνοντας το βάθος της παρέμβασης των ΗΠΑ.