Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ. Θα ήθελα να παραθέσω κάποιες σκέψεις γύρω από την αναβάθμιση της ιδεολογικής δουλειάς ως συστατικό στοιχείο της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης και της ενίσχυσης του υποκειμενικού παράγοντα.

Αναμφίβολα, την πρώτη ευθύνη για την οργάνωση αυτής της δουλειάς την έχει το στελεχικό δυναμικό. Ομως, το τελευταίο κρίνεται στο κατά πόσο το σύνολο των μελών αντιλαμβάνονται την αντιπαράθεση ώστε αυτή να μεταφέρεται σε επίπεδο ΚΟΒ και να καταστρώνεται το κατάλληλο σχέδιο παρέμβασης (που με τη σειρά του θα μεταφέρεται και στις ΟΒ του χώρου). Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητο όλα τα μέλη να έχουν ισχυρό μαρξιστικό υπόβαθρο, όπως υποδεικνύουν και οι Θέσεις. Ενα από τα μέτρα για την ενίσχυση του τελευταίου είναι η σταθερή συνεδρίαση της ΚΟΒ με συγκεκριμένη θεματολογία. Αυτό μπορεί να αφορά εξειδικευμένες εισηγήσεις - εκθέσεις ανά χώρο, συζητήσεις άρθρων της ΚΟΜΕΠ και βιβλιοπαρουσιάσεις. Τα θεωρούμε αυτονόητα, αλλά δεν έχουν προχωρήσει στην πράξη.

Στις Γεωτεχνικές Σχολές του ΑΠΘ εντοπίζουμε ότι ένα σημαντικό ποσοστό φοιτητών προέρχονται από αγροτικές οικογένειες. Συνεπώς, η αφομοίωση της προγραμματικής αντίληψης του Κόμματος για τους βιοπαλαιστές αγρότες είναι απαραίτητο εργαλείο. Φαίνεται, επίσης, πως η δουλειά με τον κλάδο βοηθά τη παρέμβασή μας, αφού φωτίζοντας τον άξονα «Παιδεία - οικονομία» αναδεικνύονται καλύτερα και οι δυνατότητες που περιορίζει το σάπισμα του καπιταλισμού. Υπάρχουν όμως και ζητήματα που τα υποτιμάμε, όπως το γυναικείο. Στην Κτηνιατρική (και γενικότερα πλέον στα πανεπιστήμια ως τάση) ο αριθμός των γυναικών που φοιτούν είναι μεγαλύτερος από αυτόν των ανδρών. Δεν είναι κάτι συμπληρωματικό για τη δράση μας! Υπάρχουν Επιτροπές Φύλου και Ισότητας που απαρτίζονται από μέλη ΔΕΠ σε κάθε σχολή, καθώς και αντίστοιχο μάθημα στις σχολές Υγείας.

Εδώ βρίσκεται και το επόμενο στοίχημα για την Οργάνωσή μας: Η διαπάλη στο αντικείμενο σπουδών, στα ίδια τα μαθήματα! Νομίζω πως γενικότερα θα μπορούσαμε να είχαμε μετρήσει πολλά περισσότερα βήματα και να μην περιμένουμε π.χ. από το Τμήμα Παιδείας και Ερευνας να λύσει το πρόβλημα. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ασχοληθούμε αποκλειστικά με το συγκεκριμένο θέμα και να παρατήσουμε άλλες δράσεις. Ομως βρισκόμαστε σε έναν χώρο όπου παράγεται η αστική ιδεολογία, όχι μόνο αναπαράγεται, και δεν είναι ένα απλό θέμα. Η δουλειά μπορεί και πρέπει να οργανωθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορούμε να συζητάμε με τους συναγωνιστές/συναδέλφους μας και θέματα του επιστημονικού μας αντικειμένου.

Για παράδειγμα, μπορούμε, με βασική ευθύνη και φροντίδα της Ιδεολογικής Επιτροπής της Τομεακής Οργάνωσης, να ξεκινήσουμε να οργανώνουμε την αντιπαράθεση σε μαθήματα Οικονομικών που έχουν αρκετά Τμήματα μέσα στα ΑΕΙ, με άξονα την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Ετσι, θα ζωντανεύουν και τα αντίστοιχα μαθήματα στις ΚΟΒ, αφού τελικά θα εξυπηρετούν τη δράση μας χωρίς να μένουν ένα «παράλληλο πρόγραμμα». Από τη άλλη μεριά, άλλο τόσο σημαντικό είναι να έχουμε στο μυαλό μας πως η συγκεκριμένη δουλειά δεν πρέπει να γίνει σε βάρος της «γενικής μόρφωσης» που πρέπει να κατακτούν τα μέλη μας. Το Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος και τα συμπεράσματά του είναι απαραίτητα για όλους, όχι μόνο για τους ιστορικούς ή για τα άτομα που σπουδάζουν στις αντίστοιχες σχολές. Στην Ελλάδα του 2021, όλα τα μέλη μας θα πρέπει να μπορούν να απαντούν σε ζητήματα που αφορούν, για παράδειγμα, τον χαρακτήρα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα σημαντικό σε μια Οργάνωση που το δυναμικό της ανανεώνεται πολύ γρήγορα. Επίσης, όλα τα προαναφερθέντα μπορούν να δώσουν μεγαλύτερη σημασία και στην αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» και του «Οδηγητή» ως προς τον ρόλο τον οποίο παίζουν, για σύνδεση με την επικαιρότητα, διαφώτιση στο σήμερα.

Ως κομμουνιστές γενικά προσπαθούμε να διαμορφώσουμε ταξικό κριτήριο στον λαό και πιο ειδικά στο πανεπιστήμιο να καλλιεργήσουμε κριτική σκέψη, ταξική αντίληψη και πάνω στις οικονομικές και επιστημονικές - τεχνολογικές εξελίξεις. Νομίζω πως τελικά αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τη σωστή προβολή του διπόλου «καπιταλισμός - σοσιαλισμός» στο σύνολό του. Πολλές φορές αναδεικνύοντας μόνο τη σαπίλα του καπιταλισμού πετυχαίνουμε απλά να «μαυρίζουμε την ψυχή» του κόσμου, ενώ κάνοντας το ανάποδο απλά ακούγεται σαν μία ουτοπία στα αυτιά τους. Μόνο όταν προβάλλουμε το πρόβλημα και τη λύση του μαζί βοηθάμε τον άλλο να κατακτά πλευρές της μεθοδολογίας μας, της επιστημονικότητας του μαρξισμού - λενινισμού. Τον πείθουμε τελικά ότι και γι' αυτό το πρόβλημα υπάρχει λύση!