Τις Θέσεις του 21ου Συνεδρίου διαπερνά ένα βασικό καθήκον, το ατσάλωμα των δυνάμεών μας, η ιδεολογικοπολιτική εμβάθυνση, η ολόπλευρη μόρφωση και η συνεχής μελέτη των νόμων της κοινωνικής εξέλιξης, των νομοτελειών της κοσμοθεωρίας μας αλλά και συνολικά της φύσης και του κόσμου γύρω μας. Στο καθήκον αυτό μετριόμαστε και θα μετρηθούμε όλοι καθημερινά, με μπρος - πίσω, με περιόδους κούρασης και περιόδους ανάτασης, με καθοδηγητική πρωτοβουλία και αυταπάρνηση, ή ακόμα απογοήτευση και πισωγύρισμα. Είναι μία διαρκής μάχη, που όμως όταν δίνεται με ζήλο έχει και αντίστοιχα αποτελέσματα. Η λειτουργία του Κόμματος σε όλη την έκτασή του είναι ένα τέτοιο αποτέλεσμα που η έκβασή του επηρεάζεται από την ιδεολογικοπολιτική δουλειά.

Το κύριο ζήτημα για να δρα κάποιος είναι να εμπνέεται, και για να μην κουράζεται και απογοητεύεται σε περιόδους υποχώρησης του κινήματος, είναι να πιστεύει ακράδαντα στην υλοποίηση του σκοπού για τον οποίο παλεύει, να επιβεβαιώνει τη θεωρία και τα συλλογικά συμπεράσματα μέσα από την ίδια του την πείρα, μέσα από την καθημερινότητά του, στη δουλειά, στο σπίτι, στην οικογένεια, στη γειτονιά, στη φιλία, στη σχέση του. Μόνο έτσι παίρνει δύναμη για να παλεύει ακούραστα και να μη συμβιβάζεται με τις δυσκολίες.

Στις Θέσεις, σε πολλά σημεία τονίζεται η ανάγκη να συνδέονται οι επεξεργασίες και τα συμπεράσματά μας με την καθημερινή πάλη, να εξειδικεύεται η στρατηγική μας στον καθημερινό αγώνα. Τον τελευταίο χρόνο είχαμε έναν καταιγισμό εξελίξεων, στις οποίες κληθήκαμε να υλοποιήσουμε τα παραπάνω. Τα αιτήματα που βάλαμε για Υγεία - Παιδεία για όλο τον λαό, για επίταξη των ιδιωτικών κλινικών κ.λπ., είναι αιτήματα που συσπειρώνουν, αλλά ταυτόχρονα στρέφονται στην ουσία του κακού.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αναμετρηθήκαμε ακόμη περισσότερο με το καθήκον της σύνδεσης των επεξεργασιών μας με την καθημερινή πάλη. Το γεγονός αυτό μας «ανέβασε» στα μάτια των συναδέλφων, πείσμωσε συντρόφους, ανέδειξε σημαντικά χαρακτηριστικά τους που χρειάζεται να αξιοποιηθούν στην πορεία. Ανέδειξε ωστόσο και αδυναμίες, με κύρια την υποχώρηση μπροστά στις δυσκολίες. Στις λίγες περιπτώσεις που συνέβη αυτό, κύρια αιτία ήταν ότι δεν είχαν γίνει κτήμα οι επεξεργασίες και τα συμπεράσματά μας, δεν επιβεβαιώνονταν στην καθημερινή ζωή. Το καθήκον που μπαίνει λοιπόν μπροστά μας είναι η ιδεολογικοπολιτική θωράκιση των δυνάμεών μας.

Κύρια ευθύνη γι' αυτό έχουν τα καθοδηγητικά Οργανα. Από εκεί θα ξεκινήσει ο σχεδιασμός ώστε πιο στοχευμένα να εξειδικεύεται η στρατηγική μας στον εκάστοτε χώρο. Τα καθοδηγητικά Οργανα θα «τραβήξουν μπροστά» διαμορφώνοντας τις συνθήκες για ιδεολογικοπολιτική εμβάθυνση των συντρόφων στις ΚΟΒ. Δίνοντας έμφαση στη λειτουργία της ΚΟΒ, στη γνώση του χώρου, των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των συντρόφων αλλά και των ιδεολογημάτων που κυριαρχούν, στη συζήτηση γύρω από τη διαπάλη, τη δράση των άλλων δυνάμεων. Ετσι που κάθε σύντροφος να βγάζει από την ίδια του την πείρα το συμπέρασμα ότι αποτελεί μέρος του πιο πρωτοπόρου τμήματος της εργατικής τάξης ή του κλάδου όπου ανήκει. Για να γίνει αυτό χρειάζεται «καθοδηγητικό πνεύμα - ασυμβίβαστο με τις δυσκολίες», που να αντλεί δύναμη από τη θεωρία μας και αυτό να μεταφέρει στους συντρόφους.

Το Κόμμα μας κάνει όλο και μεγαλύτερη προσπάθεια να εμβαθύνει σε κάθε τομέα της επιστημονικής γνώσης. Αυτό κάνει έκδηλη την υπεροχή της κοσμοθεωρίας μας σε κάθε πτυχή της ζωής και της επιστήμης. Η γνώση και η εμβάθυνση στην επιστημονική μέθοδο και ανάλυση της πραγματικότητας αναδεικνύει τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού και την υπεροχή του σοσιαλισμού. Το γεγονός αυτό χρειάζεται να αξιοποιείται σε κάθε χώρο και ειδικότητα. Μας «ανεβάζει» στα μάτια των συναδέλφων, μας καταξιώνει σαν επαγγελματίες και μας κάνει παράδειγμα, μας δίνει την ευκαιρία να προβάλουμε τη θέση μας συνολικά αλλά και να γίνουμε οργανωτές και ηγέτες στον χώρο μας. Στον τομέα της Εκπαίδευσης έχουμε πολλά όπλα στη φαρέτρα μας, με επεξεργασίες που υπερέχουν έναντι των υπολοίπων. Για παράδειγμα, χρειάζεται να αξιοποιήσουμε το έργο των μαρξιστών παιδαγωγών στον τομέα της Ψυχολογίας και της Παιδαγωγικής, τις επεξεργασίες μας για το ενιαίο 12χρονο σχολείο, την αντίληψή μας για την Ειδική Αγωγή. Ολα αυτά μας βοηθούν στην αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις, στη συζήτηση με τους συναδέλφους αλλά και στη βαθιά γνώση του επιστημονικού μας τομέα, άρα και στη βελτίωσή μας ως επιστημόνων. Συμβάλλουν στο να ατσαλωνόμαστε στην καθημερινή δράση μας, στην ικανότητα να διαμορφώνουμε πλαίσιο πάλης που να συσπειρώνει αλλά και να συμβάλλει στο να πηγαίνει η συνείδηση των συναδέλφων ένα βήμα παραπέρα.

Αντίστοιχο όπλο αποτελούν οι επεξεργασίες μας για τις μικρότερες ηλικίες. Η προσπάθεια του Κόμματος συνολικά, αλλά και του κάθε κομμουνιστή εκπαιδευτικού να εμβαθύνει στις επεξεργασίες μας για μια σειρά ζητήματα που συμβάλλουν στην οικοδόμηση της λογικής σκέψης στα παιδιά (η καταγωγή του ανθρώπου, η εξέλιξη του σύμπαντος, η ιστορική γνώση), καθώς και η προσπάθεια να εκλαϊκευτούν τόσο ώστε να απευθύνονται σε παιδιά, χωρίς να χάσουν όμως το περιεχόμενο τους, μας βοηθά να αφομοιώσουμε και εμείς αυτές τις επεξεργασίες αλλά και να αντιληφθούμε, μέσα από τη διαστρέβλωση της αλήθειας, τον μακρόπνοο σχεδιασμό του συστήματος.

Η γνώση, φυσικά, είναι η κινητήρια δύναμη για να επέλθει η δράση. Χωρίς τη δράση, όμως, που να επιβεβαιώνει τη γνώση, δεν γίνεται τίποτα. Ετσι, όλα αυτά χρειάζεται να είμαστε ικανοί να τα εντάσσουμε στην καθημερινότητα, αφουγκραζόμενοι παράλληλα τις ανάγκες στον εκάστοτε χώρο δουλειάς. Με τον τρόπο αυτό θα γίνουμε πιο ικανοί στη διαμόρφωση πλαισίου πάλης ώστε να γίνουμε λαϊκοί ηγέτες στον χώρο μας. Να καταξιωνόμαστε με τη σεμνότητα και τη δουλειά μας, και παράλληλα να προβάλλουμε την αντίδραση στο άδικο και την υπεροχή της κοσμοθεωρίας μας μέσα από την ανάπτυξη πρωτοβουλιών. Αυτή να είναι η ευθύνη που διαπερνά όλη τη λειτουργία μας, από τα ΤΓ, τις ΤΕ, τα Γραφεία των ΚΟΒ, τις ΚΟΒ, έως τον κάθε σύντροφο ξεχωριστά. Αυτή να είναι η κύρια έγνοια μας, πώς θα γίνουμε πιο δυνατοί εμείς για να δυναμώσουμε το Κόμμα. Η λειτουργία των Οργανώσεων αλλά και των καθοδηγητικών Οργάνων να σχεδιάζει, να οργανώνει και να ελέγχει αυτήν τη δουλειά, πατώντας πάνω στην καλή γνώση του χώρου και στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Να γίνουμε ικανοί να γενικεύουμε την πείρα από τη δράση μας «όσο γίνεται πιο αντικειμενικά, χωρίς ωραιοποιήσεις ή μηδενιστική στάση», να βγάζουμε συμπεράσματα και να γινόμαστε καλύτεροι, γιατί αυτή είναι η εξέλιξη και σε αυτήν έχουμε, σαν κομμουνιστές, πρωταγωνιστικό ρόλο.