Στα συμπεράσματα που βγαίνουν από τις πολύμορφες κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν με επίκεντρο το νόμο για τα Εργασιακά αναφέρθηκε ο Γιάννης Τασιούλας, σημειώνοντας ότι αυτά τα συμπεράσματα πρέπει να «αξιοποιηθούν για τη συνέχεια και την κλιμάκωση του αγώνα μας. Να ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση μέσα στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς που θα καταλήγει σε συγκεκριμένο σχέδιο δράσης», που θα αγκαλιάζει χώρους δουλειάς, κλάδους, σε ολόκληρη τη χώρα. Και όπως εξήγησε, στόχος είναι «να δημιουργούμε όρους και προϋποθέσεις για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα με βάση το διεκδικητικό πλαίσιο και τα κριτήρια της ανασύνταξης του κινήματος, της αλλαγής του συσχετισμού δύναμης προς όφελος των εργαζομένων και του ταξικού προσανατολισμού του εργατικού κινήματος».

Ως προς τα συμπεράσματα επισήμανε ότι «το πρώτο που πρέπει να εκτιμήσουμε είναι ότι οι αγώνες που δώσαμε πραγματοποιήθηκαν σε δύσκολες συνθήκες. (...) Καταφέραμε όλη αυτή την περίοδο Συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο, χωρίς να διακόψουμε την παρέμβασή μας, (...). Ολα αυτά δείχνουν πόσο σημαντικό είναι να έχουμε στα χέρια μας συνδικάτα που παλεύουν συνεχώς, δεν υποτάσσονται στις αδυναμίες και είναι όπλα για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

(...) Από εδώ προκύπτει η ανάγκη και το καθήκον να δουλέψουμε για να γίνουν πιο δυνατά τα συνδικάτα, πιο μαζικά, με εστίες οργάνωσης κάθε μορφής μέσα στους χώρους δουλειάς, με επιτροπές αγώνα, απεργιακές επιτροπές, επιτροπές για την υγεία και ασφάλεια, παραρτήματα συνδικάτων».

Ακόμα σημειώνοντας πως «κάτω από τις δοσμένες συνθήκες οι απεργιακές κινητοποιήσεις για το νόμο - τερατούργημα έβγαλαν στους δρόμους χιλιάδες εργαζόμενους», είπε ότι «αυτό δείχνει μεγάλες δυνατότητες που απορρέουν από την επίδραση της επεξεργασίας των επιχειρημάτων (...) των πλαισίων πάλης που επεξεργαστήκαμε και τις διεκδικήσεις που προβάλαμε».

Επόμενο σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι τα συνδικάτα διατήρησαν την πρωτοβουλία για την οργάνωση του αγώνα. «Είναι σημαντική κατάκτηση», τόνισε, «το γεγονός ότι ο αγώνας οργανώθηκε από τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες, κύρια από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Με δεδομένο ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα σαμποτάριζε τον αγώνα, όπως και έγινε, είναι πολύ σημαντικό ότι τα συνδικάτα διατήρησαν την πρωτοβουλία για την οργάνωση του αγώνα».

Σε σχέση με το παραπάνω, ανέδειξε ότι «σε αυτή την κατεύθυνση τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Η πρωτοβουλία για την οργάνωση της πάλης βοηθάει έγκαιρα να αντιμετωπιστεί με καλύτερους όρους η προπαγάνδα κυβέρνησης - εργοδοσίας και η επίδρασή της στους εργαζόμενους. Βοηθάει να ανοίξει σε ευρύτερα τμήματα εργαζομένων η συζήτηση, ο προβληματισμός για την αναγκαιότητα της πάλης, να ενιαιοποιηθεί η γραμμή της αντιπαράθεσης στη βάση των αναγκών των εργαζομένων. Βοηθάει να αντιμετωπιστεί ο εφησυχασμός, η απογοήτευση, η κούραση. Να μη χαρίσουμε πολύτιμο χρόνο στην εργοδοσία και τις δυνάμεις της για να προωθήσουν διλήμματα, τρομοκρατία, να καλλιεργήσουν αυταπάτες, κάνοντας έτσι πιο δύσκολη την παρέμβασή μας».

Ενα ακόμα συμπέρασμα είναι ότι «η τακτική μας στην αντιμετώπιση των κυβερνητικών σχεδιασμών που υπηρετούν τη γραμμή του κεφαλαίου, απέναντι στον υπονομευτικό ρόλο του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού, αλλά και άλλων δυνάμεων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρούσε την αποδυνάμωση των αγώνων με το δόλωμα της κυβερνητικής εναλλαγής, βοήθησε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στη μάχη της αντιπαράθεσης και να αποκαλύψουμε το ρόλο και τον καταμερισμό που έχουν αναλάβει όλες οι δυνάμεις του κεφαλαίου στη γραμμή της υποταγής για να καθηλώσουν τους εργαζόμενους».

Εξήγησε ότι αυτή η προσπάθεια έδωσε τη δυνατότητα δημιουργίας απεργιακού μετώπου, αλλά και αντιμετώπισης των ελιγμών, του παρελκυστικού ρόλου που έπαιζαν πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις κάτω από τη γραμμή ότι «το νομοσχέδιο έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία».

«Επιπλέον, με την τακτική μας δυσκολεύτηκε και αποκαλύφθηκε περισσότερο ο ρόλος του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αναγκάστηκε, από εκεί που έλεγε ότι "οι απεργίες είναι παρωχημένες", "φάγανε τα ψωμιά τους", να αποφασίσει απεργία», ανέφερε ο Γ. Τασιούλας, θυμίζοντας ότι «στη συνέχεια (η ΓΣΕΕ) ξεβρακώθηκε με την αμήχανη στάση της, μετά την πετυχημένη απεργία στις 10 Ιούνη, να προσπαθεί να βάλει εμπόδια στη νέα απεργία στις 16 Ιούνη και την κλιμάκωση του αγώνα».

Τέλος, ένα επιπλέον ποιοτικό στοιχείο, που μετέφερε ο Γ. Τασιούλας, ήταν ότι «είχαμε περιπτώσεις εργαζομένων, ιδιαίτερα νέων σε ηλικία, που απευθύνονταν στα συνδικάτα για να γραφτούν ως μέλη, να ενημερώσουν για συνθήκες δουλειάς κ.λπ. Αυτό δείχνει μεγάλα περιθώρια που υπάρχουν να βελτιώσουμε τη δουλειά των συνδικάτων στη συσπείρωση δυνάμεων, φανερώνονται νέες δυνατότητες στην ένταξη νέων εργαζομένων στον συλλογικό αγώνα».

Στη βάση των συμπερασμάτων από τους μεγάλους αυτούς αγώνες, τόνισε ότι μία από τις βασικές πλευρές του σχεδίου δράσης και παρέμβασης για το επόμενο διάστημα είναι αυτή για την ακύρωση στην πράξη του νόμου για τα Εργασιακά, καλώντας «τα συνδικάτα να ετοιμάσουν σχέδιο που να μπλοκάρει τους σχεδιασμούς με τις αντίστοιχες μορφές πάλης».

Οπως είπε, «χρειάζεται να συνεχιστεί η ενημέρωση που να καταλήγει σε σαφή και συγκεκριμένα πράγματα που θα γίνουν πράξη, μαζί με τους εργαζόμενους απέναντι σε κάθε μεγαλοεργοδότη και με προσπάθεια η απάντηση να επεκτείνεται ως πείρα για αξιοποίηση σε όλο τον κλάδο.

Εδώ, πρέπει να σκεφτούμε όλες τις πλευρές που θα εξασφαλίζουν ο αγώνας να γενικεύεται στον κλάδο, να δημιουργούνται προϋποθέσεις μεγαλύτερης συσπείρωσης. Οπωσδήποτε, πρέπει να ενισχύσουμε τις διεκδικήσεις μας για μεροκάματο, ασφάλιση, συνθήκες δουλειάς, που επί της ουσίας είναι απαραίτητο να το κάνουμε, επιδιώκοντας να έχουμε αποτελέσματα και αυτός ο αγώνας να δημιουργεί ασπίδα προστασίας απέναντι στις ορέξεις και τις απαιτήσεις της εργοδοσίας».

Αλλη πλευρά είναι «να σκεφτούμε σχέδιο προστασίας των συνδικάτων από την εφαρμογή των διατάξεων που ενισχύουν την καταστολή κ.λπ. Γίνεται κατανοητό ότι σε χώρους όπου οι εργαζόμενοι είναι ανοργάνωτοι, η εργοδοσία θα ξεσαλώσει. Είναι αναγκαίο ένα πλατύ άνοιγμα των σωματείων στους χώρους δουλειάς με σκοπό την εγγραφή νέων μελών, τη δημιουργία πυρήνων των κλαδικών σωματείων, σε κάθε εργοστάσιο, αποθήκη, γραφείο, που μέχρι τώρα είμαστε εκτός, ώστε να μη νιώθει κανείς μόνος, να απαντήσουμε με τον μόνο αποτελεσματικό τρόπο που έχουμε, την οργάνωση και την αλληλεγγύη. Οργάνωση και ισχυρό συνδικάτο ισούται με την κατάργηση του νόμου - έκτρωμα».

Μιλώντας για τις «νέες ανατροπές στην Ασφάλιση», σημείωσε πως «ήδη έχουμε ξεκινήσει προσπάθεια να προβάλουμε την επιχειρηματολογία μας, να δείξουμε τον χαρακτήρα των αλλαγών», ενώ μίλησε και για «πραγματοποίηση συλλαλητηρίου στον κατάλληλο χρόνο, να σκεφτούμε την κλιμάκωση».

Ακόμα αναφέρθηκε στην ανάγκη τα συνδικάτα «να επιμείνουν και να οργανώσουν την πάλη για την υπεράσπιση της υγείας των εργαζομένων», τόνισε ότι «οι προωθούμενες αλλαγές στην Παιδεία είναι επίσης ένα μεγάλο μέτωπο πάλης». Και κάλεσε σε «οργάνωση συσκέψεων ενημέρωσης, ιδιαίτερα με εργαζόμενους που τα παιδιά τους θα βρεθούν μπροστά στις συνέπειες των αλλαγών. Να συμβάλουμε να γίνουν πιο μαζικές οι κινητοποιήσεις που οργανώνονται από την Ομοσπονδία Γονέων, τις Ενώσεις».

Καταλήγοντας τόνισε πως «πρέπει να πάρουμε όλα τα μέτρα και την αντίστοιχη προετοιμασία για τις αρχαιρεσίες των σωματείων». Και εξήγησε ότι «στοιχείο της προετοιμασίας είναι να συζητήσουμε τα συμπεράσματα αυτής της περιόδου και να πάρουμε όλα τα οργανωτικά μέτρα, ώστε οι αρχαιρεσίες να μην είναι μία τυπική διαδικασία, αλλά να αποτελέσουν μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες σημείο αναφοράς για τη συνέχιση του αγώνα και πλατιάς ένταξης νέων δυνάμεων στα συνδικάτα».