Αρχικά ο Δημήτρης Αγγελής, εκ μέρους της ΤΕ Πειραιά, καλωσόρισε τους παρευρισκομένους και ευχαρίστησε τους συντελεστές που βοήθησαν για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης.

Ομιλητής ήταν ο Μανώλης Ραπανάκης, μέλος της ΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ, ο οποίος ξεκίνησε την ομιλία του αναφερόμενος στην ανεξίτηλη ηρωική δράση του ΕΑΜ:

«Φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου. Το ΕΑΜ, με αιμοδότη και καθοδηγητή το ΚΚΕ, έγραψε λαμπρές σελίδες στην ηρωική μάχη του λαού μας ενάντια στους ναζιστές και φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους (...)

Οι φασίστες, ντόπιοι και ξένοι, παρά την αγριότητά τους, τις εγκληματικές πράξεις τους, τις μαζικές εκτελέσεις, τα βασανιστήρια, τους βιασμούς, δεν μπόρεσαν να κάμψουν το αγωνιστικό και μαχητικό φρόνημα του λαού μας, που πλέον εκφραζόταν μαζικά μέσα από το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ».

Συνέχισε αναφέροντας την ξεχωριστή συμβολή της προσφυγούπολης της Κοκκινιάς, που από την πρώτη στιγμή της κατοχικής σκλαβιάς έδειξε ότι δεν πρόκειται να αφήσει τους φασίστες κατακτητές στη γειτονιά χωρίς αγώνα και μάχη:

«Η Εθνική Αντίσταση στην Κοκκινιά φούντωσε από νωρίς. Ανδρώθηκε και θέριεψε στο καμίνι του αγώνα. Πήρε σάρκα και οστά με τη συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού της. Οι βιοπαλαιστές της πόλης, οι νέοι εργάτες, τα νιάτα που διψούσαν για λευτεριά ενίσχυσαν αποφασιστικά τις αντιστασιακές οργανώσεις: Το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και την Εθνική Αλληλεγγύη, τις οργανώσεις που κράτησαν ψηλά τη σημαία του αγώνα κατά του φασισμού, που με ελάχιστο και υποτυπώδη οπλισμό έδωσαν σκληρές μάχες και κατάφεραν σοβαρές απώλειες στον εχθρό. Η Μάχη της Κοκκινιάς, τον Μάρτη του 1944, έχει καταγραφεί ως σημαντική στιγμή στον αντιστασιακό αγώνα. Εμεινε στην Ιστορία για τη μαζική συμμετοχή, την αποφασιστικότητα, το αγωνιστικό πείσμα και τον ηρωισμό των πολεμιστών του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, οι οποίοι κατάφεραν σοβαρές απώλειες στους κατακτητές και τους ταγματασφαλίτες.

Αφού βρήκαν κυριολεκτικά το δάσκαλό τους από τον κοκκινιώτικο λαό, οι ναζί κατακτητές και οι ταγματασφαλίτες οργάνωσαν το στυγερό έγκλημα του Μπλόκου, από το οποίο φέτος συμπληρώνονται 77 χρόνια. Ο ανθός της νεολαίας, τα παιδιά του λαού αλλά και αγωνιστές και αγωνίστριες μεγαλύτερης ηλικίας έδωσαν τη ζωή τους, στάθηκαν με θάρρος και μαχητικότητα τόσο μπροστά στο δάχτυλο του ρουφιάνου κουκουλοφόρου καταδότη όσο και στην κάννη του γερμανικού όπλου στο εκτελεστικό απόσπασμα».

Πρόσθεσε ότι η παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, η εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού είναι μέρος της εκστρατείας αντικομμουνισμού, η οποία ξεδιπλώνεται και με αφορμή τα τελευταία γεγονότα με τις νέες επιθέσεις των φασιστών:

«Στοχεύουν ειδικά στη νέα γενιά, σε αυτούς δηλαδή που το μέλλον τούς ανήκει.

Γι' αυτό ξεδιπλώνεται η προσπάθεια, με επίσημη πολιτική της ΕΕ, να σβηστεί από την ιστορική μνήμη η τεράστια και αποφασιστική προσφορά της Σοβιετικής Ενωσης στη συντριβή του φασισμού. Προσπαθεί να ταυτίσει τον φασισμό με τον κομμουνισμό, με τη θεωρία των "ολοκληρωτισμών". Ενώ ταυτόχρονα θέλει να αθωώσει τη μήτρα που γεννά τον φασισμό, τη δράση ναζιστικών - εγκληματικών συμμοριών, ακόμα και την κατάκτηση της διακυβέρνησης από φασιστικές - ναζιστικές - ρατσιστικές δυνάμεις, που είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Βαθυστόχαστες αναλύσεις έδωσαν και πήραν για τα "δύο άκρα", τη "βία από όπου και αν προέρχεται" κ.ά.

Το μαντρόσκυλο του συστήματος ήταν, είναι και θα είναι οι φασίστες. Είτε αλλάζουν ονομασία, είτε σε μια οργάνωση είτε σε πολλές, θα παραμένουν πιστά σκυλιά των αφεντικών τους.

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των ημερών στη Θεσσαλονίκη έστειλαν το σωστό μήνυμα. Μπροστά στη δολοφονική δράση των φασιστών δεν υποχωρούμε!».

Τόνισε ότι στον Πειραιά δεν υπάρχει χώρος για τους φασίστες: «Δεν θα ξεχάσουμε τη δράση των ναζί εγκληματιών εδώ στον Πειραιά. Εχθρός τους οι εργάτες. Φίλοι τους οι εργοδότες και οι εφοπλιστές. Για λογαριασμό τους επιτέθηκαν στους συνδικαλιστές κομμουνιστές του Μετάλλου στο Πέραμα, για λογαριασμό τους φτιάξανε δουλεμπορικό, για λογαριασμό τους μιλούσαν στη Βουλή ζητώντας ακόμα περισσότερες φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές, που ήδη πληρώνουν σχεδόν τίποτα. Για λογαριασμό τους έχυναν το ρατσιστικό δηλητήριο ώστε ο εργάτης και η εργάτρια να μη στρέψουν τα πυρά τους στον πραγματικό αντίπαλο, το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά στον φτωχό και κατατρεγμένο μετανάστη και πρόσφυγα.

Στον Πειραιά των σύγχρονων και ιστορικών εργατικών και λαϊκών αγώνων, στην Κοκκινιά του Μπλόκου, στο Κερατσίνι της Ηλεκτρικής, στις γειτονιές του Παύλου Φύσσα "...κακιά σκουριά δεν πιάνει"!

Δεν μας φοβίζουν. Οπως τους τσάκισε το λαϊκό κίνημα, θα τους τσακίσει ξανά. Η θέση τους είναι στα λαγούμια τους, φοβισμένοι από τη γροθιά του λαού και να μην τολμήσουν να ξεμυτίσουν».

Ο Μανώλης Ραπανάκης ολοκλήρωσε την ομιλία του απευθύνοντας κάλεσμα για αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ: «Το ΚΚΕ μπορεί να εγγυηθεί ότι η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης θα έχει συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική.

Ογδόντα χρόνια μετά την ίδρυση του ΕΑΜ και την εποποιία της Αντίστασης. 77 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς. Η Ιστορία διδάσκει ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό!

Μπορεί όταν βαδίσει αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με συναυλία από τον Δημήτρη Κανέλλο και την Πολυξένη Καράκογλου. Οι δύο καλλιτέχνες πραγματοποίησαν αφιέρωμα στα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη σε επιμέλεια του Γιάννη Παπαζαχαριάκη, σκορπώντας συγκίνηση και ξεσηκώνοντας τους παρευρισκόμενους.