Πόσες φορές δεν ακούσαμε το «αλλάζουν όλα στην Πολιτική Προστασία», όπως είπε ξανά προχτές ο πρωθυπουργός και έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες; Πόσες φορές μετά από μια μεγάλη φυσική καταστροφή που πλήρωσε ο λαός δεν ειπώθηκαν δικαιολογίες περί «αστοχιών», «έλλειψης συντονισμού», «πολυδιάσπασης των αρμοδιοτήτων» και άλλα παρόμοια; Πόσες φορές η κλιματική αλλαγή δεν χρησιμοποιήθηκε ως το απόλυτο άλλοθι για να κρυφτούν πίσω της οι τεράστιες ευθύνες του κράτους που αφήνει απροστάτευτο τον λαό; Μάνδρα, Μάτι, Καρδίτσα, Εύβοια, Κινέτα, Πάρνηθα, βόρεια Εύβοια και τόσες άλλες καταστροφές... Σε όλες το έργο επαναλαμβάνεται ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά. Είθισται μάλιστα μετά από κάθε καταστροφή να παίρνονται και κάποια μέτρα, όπως αυτά που τώρα ανακοινώνει η κυβέρνηση, μεταξύ άλλων και για τις αλλαγές στην Πολιτική Προστασία. Θυμίζουμε ότι αυτές προετοιμάστηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ, ψηφίστηκαν επί ΝΔ και ολοκληρώθηκαν με τη δημιουργία αυτοτελούς υπουργείου «Κλιματικών Κινδύνων». Το αποτέλεσμα όμως για τον λαό παραμένει ίδιο: Καταστροφές στην περιουσία και κίνδυνοι για τη ζωή του με την πρώτη μπόρα, με λίγες νιφάδες, με την πρώτη πυρκαγιά. Γιατί; Επειδή όλα αυτά που περιγράφονται ως «προβλήματα διαχείρισης» εκδηλώνονται στο έδαφος ενός κρατικού μηχανισμού που έχει για προτεραιότητα και αποστολή τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, γι' αυτό και είναι εχθρικό προς τις λαϊκές ανάγκες. Και ο χαρακτήρας του αυτός δεν αλλάζει όσα μέτρα κι αν ληφθούν για τον «καλύτερο συντονισμό», όσοι νέοι φορείς κι αν φτιαχτούν για τη «διαχείριση κρίσεων».