Eurokinissi

Κωδικοποιημένα ξεχωρίζουμε παρακάτω κάποια βασικά επιχειρήματα και στοιχεία με επίκεντρο την περίοδο 2009 - 2019, μέσα από τα οποία αναδεικνύονται ο βαθιά ταξικός προσανατολισμός και οι επιπτώσεις της πολιτικής κυβερνήσεων και Τοπικής Διοίκησης στην Περιφέρεια Θεσσαλίας. Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια να αποδομήσουμε κάποια βασικά επιχειρήματα - μύθους που έχουν στόχο να κρατάνε την εργατική τάξη και τον λαό μας με σκυμμένο το κεφάλι, μακριά από τον συλλογικό αγώνα, υποστηρικτή της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου που προωθούν με συνέπεια ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και άλλοι καλοθελητές είτε ως κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση ή ως Τοπική Διοίκηση:

Μύθος 1ος, ακούμε καθημερινά στους χώρους δουλειάς από την εργοδοσία, αλλά και από στελέχη της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, ότι η προσέλκυση επενδύσεων, η στήριξη της επιχειρηματικότητας, ιδιαίτερα της υγιούς, θα φέρει και καλύτερους μισθούς και οφέλη για τους εργαζόμενους.

Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική! Την περίοδο 2014 - 2021 μονάχα, μεγάλες θεσσαλικές επιχειρήσεις έχουν πάρει από το κράτος με τη μορφή επιδότησης και φοροαπαλλαγής πάνω από 370 εκατ. ευρώ, για να κάνουν νέες επενδύσεις μέσω του αναπτυξιακού νόμου 4399/2016 (στοιχεία https://www.ependyseis.gr/anaptyxiakos/), με την μερίδα του λέοντος να πηγαίνει στις μεγάλες βιομηχανίες των Τροφίμων (40%), σε μεγάλες Τουριστικές μονάδες (13%), στις βιομηχανίες του Μετάλλου (11%) και του Φαρμάκου (7,5%).

Ενώ μέσω του ΕΣΠΑ 2014-2020, ως άμεσες ενισχύσεις οι μεγάλες επιχειρήσεις της περιοχής έλαβαν πάνω από 120 εκατ. ευρώ(στοιχεία anaptyxis.gov.gr). Στους κλάδους αυτούς την περίοδο που συζητάμε, στη Θεσσαλία, οι βιομήχανοι κάνουν «χρυσές μπίζνες», στον κλάδο των Τροφίμων αυξάνουν τον κύκλο εργασιών τους κατά 11% (+162 εκατ. ευρώ), στον κλάδο του Μετάλλου (+43%) + 150 εκατ. ευρώ, στον κλάδο του Τουρισμού (+21%) δηλαδή + 23 εκατ. ευρώ(στοιχεία Μητρώου Επιχειρήσεων ΕΛΣΤΑΤ).

Μιλάμε για μία περίοδο που είδαμε και τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία στη διακυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε τον αναπτυξιακό του 2016, χαρίζοντας ζεστό χρήμα στο μεγάλο κεφάλαιο, η ΝΔ συνέχισε αυτή την πολιτική και διαμόρφωσε και ψήφισε νέο αναπτυξιακό νόμο πριν λίγους μήνες, με νέες επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές.

Ομως η κατάσταση για την εργατική τάξη της Περιφέρειας είναι πολύ διαφορετική. Το εισόδημα των εργαζομένων, το οποίο το 2009 - 2019 μειώθηκε πάνω από 22%, την 5ετία 2015 - 2019 φαίνεται να αυξάνεται μόλις 7%, πολύ λιγότερο από την τεράστια αύξηση του τζίρου των επιχειρήσεων, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των νέων εργαζομένων και συνολικά των νέων προσλήψεων γίνονται με τον βασικό μισθό των 650 ευρώ μεικτά. Και αυτά χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τις επιπτώσεις της ακρίβειας σε καύσιμα, Ενέργεια και είδη μαζικής κατανάλωσης, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, ως αποτέλεσμα του ανταγωνισμού για το μέγιστο κέρδος, της πολιτικής απελευθέρωσης της Ενέργειας και της «πράσινης μετάβασης», των δανεισμών του Ταμείου Ανάκαμψης, των ίδιων δηλαδή των «όρων» της καπιταλιστικής ανάπτυξης αλλά και της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Για παράδειγμα, με την αύξηση των καυσίμων το κόστος για έναν εργάτη για να πάει στη Βιομηχανική Περιοχή της Λάρισας στη δουλειά του ξεπερνά τα 110 ευρώ τον μήνα!!!

Παράλληλα, όσον αφορά την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Καθημερινά ακούμε για δεκάδες εργατικά «ατυχήματα», όπως για παράδειγμα τα δύο πολύ σοβαρά εργατικά «ατυχήματα» σε επιχειρήσεις ζωοτροφών στην ΒΙΠΕ, το ένα θανατηφόρο και το άλλο ακρωτηριασμός χεριού ενός νέου εργαζόμενου, τα πολλά «ατυχήματα» διανομέων. Και η τραγική αλήθεια είναι ότι δεν μιλάμε φυσικά για μεμονωμένα περιστατικά. Την τελευταία δεκαετία, την περίοδο 2009-2019 στην Περιφέρεια Θεσσαλίας γίνονται κατά μέσο όρο 200 εργατικά «ατυχήματα» τον χρόνο, με σύνολο τα 2.187 «ατυχήματα» σε μία δεκαετία(στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ).

Και φυσικά δεν μπορούμε να μη θίξουμε το ζήτημα των πάνω από 60 χιλιάδων ανέργων τα τελευταία χρόνια, από το 2015 μέχρι και το 2021 (στοιχεία ΟΑΕΔ), από τους οποίους η πλειοψηφία δεν παίρνει ούτε και το κουτσουρεμένο επίδομα ανεργίας, ενώ παλεύουν να επιβιώσουν με τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, δουλεύοντας τον ένα χρόνο και τον άλλο μαζεύοντας μόρια ανεργίας, την ίδια ώρα που υπάρχουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες που χρειάζεται να καλυφθούν σε μία σειρά υπηρεσίες.

Μύθος 2ος, λένε τάχα πως η κυβέρνηση και η Περιφέρεια στηρίζουν τους αυτοαπασχολούμενους και τις πολύ μικρές επιχειρήσεις δίνοντας επιδοτήσεις, χρήματα με τα προγράμματα «ΑΝΑΣΑ» 1 και 2, τις Επιστρεπτέες Προκαταβολές κ.ά.

Η αλήθεια φυσικά απέχει πολύ από αυτό. Οι αυτοαπασχολούμενοι καλούνται να αντιμετωπίσουν την τεράστια αύξηση του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεών τους και το μειωμένο εισόδημα λόγω και της μείωσης του εισοδήματος της εργατικής τάξης και του λαού μας, έχοντας συσσωρεύσει χρέη από την προηγούμενη περίοδο, με το ξέσπασμα της νέας κρίσης το 2020 σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της πανδημίας.

Παράλληλα, αξίζει να τονίσουμε σε σχέση με τα μέτρα ενίσχυσης των επιχειρήσεων ότι σε αυτοαπασχολούμενους χωρίς προσωπικό και πολύ μικρές επιχειρήσεις φτάνουν ψίχουλα, για παράδειγμα στην Περιφέρεια Θεσσαλίας από την εφαρμογή του αναπτυξιακού του 2016, που ίσχυε μέχρι τώρα, αυτοαπασχολούμενους και πολύ μικρές επιχειρήσεις αφορούσε λιγότερο από το 1% της χρηματοδότησης για τη Θεσσαλία. Αντίστοιχα από το ΕΣΠΑ 2014-2021 λιγότερο από το 21% της χρηματοδότησης από το πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (ΜΜΕ)» (λιγότερο από το 4% των συνολικών επιχορηγήσεων) αφορούσε αυτοαπασχολούμενους.

Μύθος 3ος, ακούσαμε τα τελευταία χρόνια για τα μέτρα προστασίας αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής, αντιπυρικής που παίρνει κάθε κυβέρνηση, αλλά που κάθε φορά είτε λόγω του «στρατηγού ανέμου» παλιότερα, είτε λόγω της «κλιματικής κρίσης» πιο πρόσφατα, θρηνούμε καταστροφές και θύματα.

Ετσι και στη Θεσσαλία έχουν ακουστεί μεγάλες κουβέντες για αποζημιώσεις μετά τον «Ιανό», μετά τον σεισμό του περσινού Μάρτη. Ομως οι σεισμόπληκτοι μένουν ακόμα στα κοντέινερ του Μεσοχωρίου, του Δαμασίου και των άλλων χωριών, όσο για σχέδιο αντιπλημμυρικής προστασίας στην Περιφέρεια, ακόμα το ψάχνουμε...

Χρήματα για τις αποζημιώσεις και για να ξαναφτιαχτούν τα σπίτια του κόσμου και για ολοκληρωμένα μέτρα αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής θωράκισης δεν βρέθηκαν...

Βρέθηκαν όμως χρήματα για να δώσουν με τη σέσουλα στους μεγάλους επιχειρηματίες, με τους αναπτυξιακούς και το ΕΣΠΑ και με πολλούς άλλους τρόπους. Στα έργα κόστους 800 εκατ. ευρώ του ΕΣΠΑ (2014-2020) στη Θεσσαλία, που είναι πάνω από το 50% της χρηματοδότησης, δεν προκρίνονταν έργα αντισεισμικής θωράκισης και αντιπλημμυρικής προστασίας, καθώς δεν φέρνουν το απαραίτητο κέρδος στους κατασκευαστικούς ομίλους που αναλαμβάνουν την κατασκευή και τη διαχείρισή τους με εξασφαλισμένη την κερδοφορία τους.

Μύθος 4ος, η εμπλοκή της χώρας στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ διασφαλίζει την άμυνα της χώρα μας και την οικονομική της ευημερία! Σε αυτά τα πλαίσια προχωράει η εμπλοκή της χώρας μας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς μέσα από την επέκταση βάσεων και νέες επενδύσεις, όπως:

-- Οι νέες ΝΑΤΟικές υποδομές στην περιοχή, που λειτουργούν ήδη από το 2018, στο πλαίσιο της υπογεγραμμένης από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρώτης Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας και μονιμοποιούνται με την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία που ετοιμάζει να φέρει στη Βουλή η Νέα Δημοκρατία, δηλαδή οι βάσεις στο Στεφανοβίκειο στον Βόλο. Ξεχωρίζει η περίπτωση της 110 ΠΜ στη Λάρισα, που τον Δεκέμβρη του 2021 υπογράφτηκε σύμβαση από την ΕΛΛΑΚΤΩΡ με την αμερικάνικη εταιρεία «Environmental Chemical Corp.» (ECC) για λογαριασμό του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ, για τη διαμόρφωση νέων υποδομών στέγασης και υποστήριξης αεροσκαφών, κόστους πάνω από 10 εκατ. ευρώ.

-- Τη νέα επένδυση LNG FSRU «ΑΡΓΩ», που αδειοδοτήθηκε από τη ΡΑΕ τον Μάρτη του 2022, της αμερικάνικης «Exxonmobil» και της καταριανής «Mediterranean Gas» στη Μαγνησία. Που συνδέεται άμεσα με τη γραμμή της «απεξάρτησης της Ευρώπης» από το ρωσικό φυσικό αέριο, αντικαθιστώντας το με LNG και δη με αμερικανικό LNG. Με δεδομένο τον ιδιαίτερο ρόλο που «παίζει» το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο στη μεταφορά του αμερικανικού LNG, όντας ο νούμερο 1 μεταφορέας του αμερικανικού πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Δημιουργείται ένα πολύ «επικίνδυνο μείγμα» στη χώρα μας και στην Περιφέρεια Θεσσαλίας. Ενα μείγμα το οποίο τροφοδοτούν η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και η μετατροπή της σε ένα απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο. Είναι η στρατηγική κατεύθυνση που υπηρέτησε τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, για την αναβάθμιση του ρόλου της χώρας ως κόμβου μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, με το πρόσχημα πως τάχα αυτή μπορεί να αποτελέσει παράγοντα προστασίας, ιδιαίτερα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, αλλά και παράγοντα ευημερίας για τον λαό μας.

Το τραγικό παράδειγμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και οι καταστροφικές επιπτώσεις του για τον ουκρανικό λαό διαψεύδουν κραυγαλέα την παραπάνω λογική.

Για το ζήτημα της «ευημερίας του λαού μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ», θα φτάνει το παράδειγμα του σοβαρού ενδεχόμενου ξεσπάσματος επισιτιστικής κρίσης, δηλαδή της έλλειψης σε βασικά αγροτικά προϊόντα, όπως το μαλακό σιτάρι, το καλαμπόκι κ.ά. ως αποτέλεσμα των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στους οποίους είναι εκτεθειμένη η χώρα μας, εξαιτίας και της εφαρμοζόμενης τόσα χρόνια πολιτικής της ΕΕ στην αγροτική παραγωγή της ΚΑΠ και των δεσμεύσεών της που ειδικά οι αγρότες της Θεσσαλίας έχουν πληρώσει ακριβά όλα τα προηγούμενα χρόνια, υπονομεύοντας τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες της περιοχής.

Εμπόδιο στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, στην αξιοποίηση των μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και της περιοχής είναι η λειτουργία της οικονομίας με βασικό κριτήριο την κερδοφορία των μεγάλων μονοπωλίων, είναι ο ανταγωνισμός, η εκμετάλλευση, είναι ο ίδιος δηλαδή ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Απέναντι στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος που βιώνουμε καθημερινά μέσα από μία σειρά οξυμένα προβλήματα, προβάλλει ως αναγκαιότητα να συνειδητοποιείται ότι η μόνη διέξοδος για κρίσιμα αδιέξοδα με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι και άλλες λαϊκές δυνάμεις είναι ο αγώνας για μια ανάπτυξη με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία, τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, ώστε να μπορεί να αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες, με τους εργαζόμενους να βρίσκονται στο τιμόνι της εξουσίας, δηλαδή η σοσιαλιστική οικονομία και κοινωνία που προβάλλει ως το σύγχρονο και το αναγκαίο στον 21ο αιώνα.