Με λένε Θανάση Νασιάρα και εργάζομαι στο εργοτάξιο του «Αρμού». Στον αγώνα για το μεροκάματο έμαθα να μην κλαψουρίζω για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι μας καθημερινά.

Συναντήθηκα με τις ιδέες του ΚΚΕ από πολύ μικρός, που μου τις δίδαξε η οικογένειά μου, μεγαλώνοντας μέσα στη φτώχεια στο χωριό μου.

Η πείρα της ζωής μου επιβεβαιώνει το ΚΚΕ. 25 χρόνια εργάτης, οικοδόμος, είδα πολλά. Είδα συναδέλφους μου να τα φέρνουν δύσκολα βόλτα και τις εποχές της μεγάλης ανάπτυξης, όταν οι εργοδότες του κλάδου μου κάνανε χρυσές δουλειές. Και τα κατοπινά χρόνια, είδα άλλους στις ουρές των ανέργων, με την απελπισία στα μάτια και την προσδοκία για μια άμεση λύση. Είδα συναδέλφους μου να σακατεύονται με κρίση και με ανάπτυξη, με πράσινες, γαλάζιες, ροζ, με πολύχρωμες κυβερνήσεις. Κι άλλους νέα παλικάρια να χάνονται, όπως πριν 4 χρόνια, που έπεσε μέσα στον αναδευτήρα του μπετόν και τον έκανε κομμάτια.

Νιώθω περήφανος που είμαι σήμερα εδώ, στη συγκέντρωση που οργανώνει το Κόμμα της τάξης μου και όλων των αδικημένων. Το ΚΚΕ - μπροστάρη στους αγώνες, κάθε μέρα. Γι' αυτό και της ανατροπής. Της προοπτικής.

Οπως ένιωσα περήφανος και λίγες μέρες πριν, όταν στη μεγάλη απεργία μας στις 6 Απρίλη, οι συνάδελφοί μου κατεβήκαμε με το δικό μας μπλοκ στην απεργιακή συγκέντρωση. Οπως και σε πολλές απεργίες πριν. Οπως θα κάνουμε και μετά στις μέρες που έρχονται. Στους αγώνες που μας περιμένουν.

Κι αυτοί θα είναι μεγάλοι, θα είναι μαζικοί. Γι' αυτό το τελευταίο είμαι σίγουρος. Γιατί μπορούμε να δώσουμε κι άλλα στον αγώνα. Ολοι μας. Κι αυτό μου το επιβεβαιώνει η ζωή μου αυτά τα 25 χρόνια, μέσα στο εργοστάσιο.

Εκεί από πόστο σε πόστο, συνεννοούμαστε με ένα βλέμμα. Πολλές φορές χωρίς χρόνο, χωρίς πολλές κουβέντες. Αλλά και εκεί στις συνελεύσεις μας, στα τμήματά μας. Παρά τη δυσκολία ότι είμαστε διάσπαρτοι στο χώρο. Αλλά κι όταν θα ξαποστάσουμε λίγο στο φαγητό μας. Εκεί χτίζουμε την ενότητά μας. Κι ας υπάρχουν ακόμη οι διστακτικοί. Περιμένουν να τους πάρουμε από το χέρι. Το κάνουμε. Κι ας παραμονεύει πάλι η κρυφή προσδοκία ότι κάποιος μεγάλος και τρανός σωτήρας θα 'ρθει να μας σώσει. Μέσα τους γνωρίζουν ότι η δύναμή μας βρίσκεται στον οργανωμένο αγώνα.

Για πράγματα καθημερινά. Αναγκαία όμως. Οπως στην τελευταία στάση εργασίας μας για τις καθυστερήσεις στα δεδουλευμένα μας. Οπως όταν συγκροτήσαμε την επιτροπή για την υγιεινή και ασφάλειά μας. Με τη στήριξη του Συνδικάτου μας. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες, όπως ότι είμαστε διάσπαρτοι στον μεγάλο χώρο του εργοστασίου. Δεν περιμένουμε κάποια μεγάλη μέρα, που όλα ξαφνικά θα αλλάξουν. Την προετοιμάζουμε. Δυναμώνοντας τα συνδικάτα μας. Οργανωνόμαστε, σώζουμε τον εαυτό μας. Συνεχίζουμε μαζί στο δρόμο της ελπίδας, της ανατροπής. Γι' αυτούς τους λόγους η συμπόρευσή μου με το ΚΚΕ είναι αυτονόητη.