Λέγομαι Μαρία Κωστή, κατάγομαι από τους Γόννους και είμαι δημοτική σύμβουλος και επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» δήμου Τεμπών. Εχω σπουδάσει Οικονομικά και δούλεψα 32 χρόνια σε τράπεζα. Μεγάλη χαρά και τιμή για μένα να βρίσκομαι σ' αυτήν τη συγκέντρωση του ΚΚΕ, του κόμματος που έχει καθορίσει τις επιλογές μου, από τα παιδικά μου χρόνια, με τις αφηγήσεις της μητέρας μου, η οποία είχε ρόλο συνδέσμου με τους αντάρτες στην Εθνική Αντίσταση.

Ο δήμος Τεμπών, ένας μικρός πληθυσμιακά δήμος πλέον, αλλά μεγάλος σε έκταση, περικλείεται ανάμεσα στον Κίσσαβο και τον Ολυμπο, το βουνό των θεών και των ανταρτών, που κάποτε βροντούσε και άστραφτε και σήμερα ετοιμάζεται, όπως και ο Κίσσαβος, να δεχτεί ανεμογεννήτριες, στα πλαίσια της «πράσινης ανάπτυξης», που γεμίζει τις τσέπες των επιχειρηματικών ομίλων και αφαιμάσσει τον λαό.

Στην ίδια λογική «αξιοποίησης» βρίσκεται και η κοιλάδα των Τεμπών, που μετονομάζεται σε κοιλάδα των θεών. Γόννοι, Καλλιπεύκη, Πυργετός, Ραψάνη, Σπηλιά, Συκούριο, Μακρυχώρι, Αμπελάκια, Τέμπη είναι κάποια από τα 19 χωριά του δήμου, που κάποτε έσφυζαν από ζωή και εδώ και πολλά χρόνια, εξαιτίας των πολιτικών που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις, εναρμονισμένες πλήρως με τις επιταγές της ΕΕ και του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, μαραζώνουν και παρακμάζουν.

Οι μικροί αγρότες ξεκληρίζονται, μιας και το κόστος παραγωγής δεν αφήνει περιθώριο κέρδους. Οι κτηνοτρόφοι μειώνουν συστηματικά τον αριθμό των ζώων, μέχρι να τα πουλήσουν όλα, πριν φτάσουν στο σημείο να πουληθούν οι ίδιοι για να ξεχρεώνουν προμηθευτές και τράπεζες, αφού, όπως λένε και οι ίδιοι, ένα λίτρο γάλατος είναι πιο φτηνό από ένα λίτρο νερού.

Οι νέοι εγκαταλείπουν τα χωριά ψάχνοντας μεροκάματο στα μεγάλα αστικά κέντρα, καθώς σταδιακά ανέστειλαν τη λειτουργία τους, σε διάφορα δημοτικά διαμερίσματα, οι τράπεζες, το ταχυδρομείο και άλλες δημόσιες υπηρεσίες.

Επιπλέον, ένας σημαντικός αριθμός βιοτεχνιών που δραστηριοποιούνταν παλιότερα στην περιοχή, έχουν κλείσει, κάτω από την αφόρητη πίεση του ανταγωνισμού, αφήνοντας εκατοντάδες συνδημότες μας χωρίς δουλειά.

Ο πληθυσμός γερνάει και το μέλλον της υπαίθρου διαφαίνεται ζοφερό. Οταν τελείωσα το Λύκειο, ήμασταν 76 παιδιά στη Γ' Λυκείου και σήμερα δεν είναι καν 76 τα παιδιά όλων των τάξεων του Λυκείου. Πολλά σπίτια απαξιώνονται, εγκαταλειμμένα, χωρίς δυνατότητα συντήρησης από τους ιδιοκτήτες τους. Η παρακμή των χωριών γίνεται έκδηλη και με την παραβατική συμπεριφορά, ιδίως νέων παιδιών. Αυτή η νέα γενιά αντιμετωπίζει τρομερά αδιέξοδα, χωρίς δυνατότητα διαφυγής από τη μίζερη καθημερινότητα, μιας και η όποια δημιουργική απασχόληση, όπως η άθληση, η μουσική, η ζωγραφική, είναι δραστηριότητες με ανταποδοτικό χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν βάλεις το χέρι στην τσέπη σου, δεν μπορείς να δέχεσαι καμία υπηρεσία. Οι μορφωτικοί και πολιτιστικοί σύλλογοι, που παράγουν έργο, είναι λίγοι και η οικονομική τους κατάσταση άθλια. Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε την έλλειψη προοπτικής για μια καλύτερη ζωή, όταν κάποιος βλέπει τους γονείς του να στριμώχνονται οικονομικά κάθε χρόνο και περισσότερο, την ανεργία να καλπάζει και την κοινωνία να βυθίζεται στην υποκουλτούρα των ριάλιτι και των φτηνών θεαμάτων.

Γιατί λοιπόν συμπορεύομαι με το ΚΚΕ; Γιατί αν όχι με το ΚΚΕ, τότε με ποιον; Με αυτούς που οδήγησαν την κοινωνία στο χείλος του γκρεμού; Με αυτούς που ξεπουλούν τη λαϊκή περιουσία για να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι; Με αυτούς που αρπάζουν το λαϊκό εισόδημα για να πλουτίζουν τα μεγάλα funds; Με αυτούς που μας οδήγησαν σε κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία και φορτώνουν με ενοχές τον λαό, άλλοτε γιατί «μαζί τα φάγαμε» και άλλοτε με «ατομική ευθύνη»; Με αυτούς που ανάγκασαν τα παιδιά μας, ανάμεσα σε αυτά και τα δικά μου, να εγκαταλείψουν τη χώρα τους προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν και να ασκούν το επάγγελμα που επέλεξαν να σπουδάσουν; Με αυτούς που θέλουν φτηνά εργατικά χέρια, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ωράριο, χωρίς ζωή, χωρίς προοπτική; Με αυτούς που οδηγούν σε πλήρη απόγνωση και απελπισία τους μικρούς επαγγελματίες, με τη βαριά φορολογία και τα αλλεπάλληλα χαράτσια για να μπορεί να χαίρει ασυλίας το μεγάλο κεφάλαιο; Με αυτούς που ετοιμάζονται να στείλουν τα νιάτα μας στο σφαγείο των ιμπεριαλιστικών πολέμων, για να είναι πάντα τα καλά παιδιά του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ;

Με το ΚΚΕ, λοιπόν, πριν, τώρα και πάντα, με όποιες μικρές διαφωνίες μπορεί κανείς να έχει, γιατί είναι το μόνο κόμμα που έχει μπέσα στον λόγο του, είναι μπροστάρης στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, νοιάζεται για τον άνθρωπο, καθιστώντας τον ενεργό και χρήσιμο μέσα από τη δράση και τους αγώνες και γιατί, τέλος, είναι το κόμμα που σε κάνει να αισθάνεσαι αξιοπρεπής και να ελπίζεις πως τίποτα δεν πάει χαμένο.