Θερμό χειροκρότημα για τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ και το δικό της «Παραμύθι χωρίς όνομα»
Μέσα από το ανέβασμα του έργου αποδείχτηκε η σπουδαία δουλειά που πραγματοποιείται στο πλαίσιο της ομάδας για να πετύχει κάθε φορά τον σκοπό της. Το δέσιμο και η συνεργασία της ομάδας, η αγάπη και το ενδιαφέρον που υπάρχει μεταξύ των μελών της, οι κοπιώδεις πρόβες, η μελέτη που έχει προηγηθεί για να γνωρίσουν τον συγγραφέα, το έργο, την εποχή που το δημιούργησε, ώστε να το κατανοήσουν καλύτερα, είναι όλα παρόντα.
Στο κατάμεστο θεατράκι του Πολιτισμού, μέσα από την αχλύ του παραμυθιού ταξίδεψαν το κοινό σε μια φανταστική χώρα, όπου κυριαρχούν ο ατομισμός και η αδράνεια. Ο βασιλιάς, φροντίζοντας μόνο για τη διασκέδαση και την καλοπέρασή του, αδειάζει το θησαυροφυλάκιο, κάνοντας τους κατοίκους να υποφέρουν... Η κήρυξη ενός πολέμου θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά. Τώρα ο λαός πρέπει να αποφασίσει αν θα χαθεί στην απογοήτευση ή θα πάρει την τύχη του στα χέρια του.
Το «Παραμύθι χωρίς όνομα» ουσιαστικά αποτελεί διασκευή του γνωστού ομώνυμου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα. Ενα βιβλίο που ο Καμπανέλλης αγαπούσε από παιδί.
Για την ιστορία, η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά το 1959 από τον νεοϊδρυθέντα θίασο «Νέο Θέατρο» του Βασίλη Διαμαντόπουλου και της Μαρίας Αλκαίου με σκηνικά του Γ. Βακαλό και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, για να κατέβει γρήγορα από τη λογοκρισία, λόγω αντιδράσεων του παλατιού.
Οπως αναφέρθηκε, η φετινή παράσταση αφιερώνεται στη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του σπουδαίου Ι. Καμπανέλλη, ανανεωτή και πρωτεργάτη της μεταπολεμικής νεοελληνικής σκηνής και στον αγαπημένο μας Κώστα Καζάκο.
Αλλωστε, ο Κ. Καζάκος το καλοκαίρι του 2020 είχε δεχτεί με χαρά να συνομιλήσει με τα μέλη της θεατρικής ομάδας της ΚΝΕ για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, ο οποίος είχε συνεργαστεί μαζί του σε έργα που άφησαν εποχή, όπως «Το μεγάλο μας τσίρκο» και «Ο Εχθρός Λαός». Με τον δικό του, μοναδικό, παραστατικό τρόπο μίλησε για τον φίλο του Ι. Καμπανέλλη, τη θεατρική γραφή με τους υψηλούς συμβολισμούς της. Δεν δίστασε να μοιραστεί με τα μέλη της θεατρικής ομάδας τους προβληματισμούς γύρω από τον ρόλο της Τέχνης σήμερα, καθώς και τα «μυστικά» της θεατρικής τέχνης.
Η σκηνοθεσία ήταν του Γιώργου Τσαγκαράκη και η μουσική επιμέλεια του Στέφανου Χατζηαναγνώστου.