«Είναι ειρωνεία ο λαός μιας τόσο πλούσιας χώρας να ζει σε συνθήκες τόσο μεγάλης ένδειας. Ολος ο σουρεαλισμός της Λιβύης είναι συγκεντρωμένος στα βενζινάδικά της, παμπάλαια κτίσματα, σκουριασμένες αντλίες, σαν ερημωμένα». Το εν λόγω απόσπασμα από το «οδοιπορικό» φιλοκυβερνητικής ιστοσελίδας στη Λιβύη, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, συμπυκνώνει όλο τον «σουρεαλισμό» της κυβερνητικής - και όχι μόνο - προπαγάνδας και υποκρισίας. Το «χάσμα» ανάμεσα στον ενεργειακό πλούτο που εκμεταλλεύονταν κρατικές εταιρείες και πολυεθνικά μονοπώλια στη Λιβύη και στο πώς ζούσε ο λαός ήταν πάντα τεράστιο. Τώρα, όμως, είναι σαν ο «δολοφόνος» να επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος και να παριστάνει τον ανήξερο, ενώ όλες διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις έβαλαν την υπογραφή τους και έδωσαν πολύτιμη βοήθεια στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς για τη διάλυση της Λιβύης, με βασικό ορμητήριο τη Σούδα. Αυτοί λοιπόν που επιστράτευσαν κάθε είδους προσχήματα, για να κρύψουν ότι η ιμπεριαλιστική επέμβαση έγινε για να μοιραστούν τα ενεργειακά «ιμάτια» της Λιβύης, είναι πρόκληση να κάνουν τώρα ότι «πέφτουν από τα σύννεφα». Οσο για το πώς γίνεται ο λαός να γίνεται από φτωχός φτωχότερος σε μια τόσο πλούσια χώρα, είναι «κανονικότητα» στο σάπιο σύστημα ο πλούτος να γίνεται «λεία» για τους καπιταλιστές και «κατάρα» για τους λαούς. Σε αυτήν την «ειρωνεία», την «κανονικότητα» του καπιταλιστικού συστήματος, μόνο οι λαοί μπορούν να βάλουν τέλος.