Επίσης, οι διοικητικοί δικαστές ζητούν να αποσυρθούν οι διατάξεις του νομοσχεδίου και επικαλούνται τη νομολογία του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου της χώρας, που ρητά ορίζει ότι το νερό ως δημόσιο αγαθό θα πρέπει να τελεί υπό την αυστηρή εποπτεία του κράτους και απαγορεύει τη μεταβίβαση του άμεσου ελέγχου των υδάτων σε οποιαδήποτε ανεξάρτητη αρχή.

Βέβαια οι δικαστικοί αναφέρονται μόνο στην επιστροφή των μετοχών, χωρίς να θίγουν την αιτία, την πολιτική της «απελευθέρωσης» και της ιδιωτικοποίησης, που εφαρμόζεται στην ΕΕ και κατ' επέκταση στην Ελλάδα. Αλλωστε η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ και άλλοι οργανισμοί ύδρευσης και εγγείων βελτιώσεων σε δήμους λειτουργούν με βάση αυτήν την πολιτική, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και σκοπό την κερδοφορία, ενώ ο συγκεκριμένος τομέας αξιοποιείται ως πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο, με χαρακτηριστικό τα τρελά κέρδη που βγάζουν επιχειρηματικοί όμιλοι εμφιάλωσης οι οποίοι εκμεταλλεύονται τις υδάτινες πηγές της χώρας.

Αξίζει επίσης να θυμίσουμε ότι η ένταξη των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο έγινε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παρότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως δήθεν πολέμιος της ιδιωτικοποίησης. Επιπλέον, η πολιτική της «απελευθέρωσης» και σε αυτό το κοινωνικό αγαθό είναι κοινή στρατηγική όλων των κυβερνήσεων τις τελευταίες δεκαετίες, την οποία εγκαινίασε το ΠΑΣΟΚ το 1992 και τη συνέχισαν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι παραλλαγές αστικών κυβερνήσεων.