Πρώτη του Μάη. Οχι απλά η επόμενη απεργία. Αλλά η Πρωτομαγιά! Μέρα, δηλαδή, γενικής επιθεώρησης για την εργατική τάξη. Μέρα, που μετρά τις δυνάμεις της, τιμά όσους έδωσαν και την ίδια τους τη ζωή για το μεγάλο στόχο, προβάλλει την προοπτική του αγώνα της, διατυπώνει τους στόχους για το μέλλον της και δείχνει στην πράξη, με αυτήν καθαυτήν την απεργία - τη μορφή του αγώνα που γνωρίζει, τόσο η ίδια, όσο και, πολύ περισσότερο, τ' αφεντικά, ότι βλάπτει τα συμφέροντα του κεφαλαίου - ότι εκείνη τη μέρα εκφράζεται η μεταξύ τους κόντρα.

Η εργατική τάξη επαναδιατυπώνει, δηλαδή, κάθε 1η Μάη, τη μεγάλη αλήθεια για το ανειρήνευτο της ταξικής πάλης. Και μ' αυτήν την έννοια, τη χαρά, δηλαδή, που γεννά το ίδιο το εξεγερτικό μήνυμα, η εργατική τάξη εκείνη τη μέρα και γιορτάζει. Για τις επιτυχίες του μέχρι τώρα αγώνα της. Για τα βήματα, που έκανε ως τάξη προς το στόχο της. Γιορτάζει την περηφάνια της. Κι απ' αυτήν τη γιορτή αντλεί δυνάμεις για να προχωρήσει. Μ' έναν τρόπο, δηλαδή, κείνη τη μέρα, οι εργάτες «βγάζουν τη γλώσσα» στα αφεντικά τους. Κι από μόνο του αυτό είναι, ήδη, ένα βήμα μπροστά.

Δε συμφωνούν, βέβαια, όλοι μ' αυτήν την όψη των πραγμάτων. Και, χρόνια τώρα, προσπαθούν να μετατρέψουν την Πρωτομαγιά σε γιορτή των λουλουδιών. Φέτος, έκαναν ένα βήμα παραπέρα. Θέλουν και να την παζαρέψουν. Οχι μόνο να μη χάσουν τ' αφεντικά από την απεργία, αλλά και να κερδίσουν από την αργία. Χρειάζεται πολύ θράσος γι' αυτό και η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται ότι το διαθέτει.

Ετσι, γνωρίζοντας πως «ο κόσμος να χαλάσει, η απεργία θα γίνει», σπεύδει να εκφράσει την ευαισθησία της απέναντι στους εμπόρους και δηλώνει πρόθυμη να μεταθέσει την αργία σε κάποια μέρα που δε θα θίγει τον τζίρο. Οπως οι «ανιδιοτελείς» οπαδοί της γιορτής των λουλουδιών, έτσι και η κυβέρνηση για ένα νοιάζεται: Για το πώς θα εδραιωθεί στη συνείδηση των εργατών η Πρωτομαγιά ως μια κάποια μέρα αργίας. Μια κάποια κινητή γιορτή. Που αύριο, με όρους «συμφέροντος της εθνικής οικονομίας», σαν αργία μπορεί και να καταργηθεί.

Καμιά επανάπαυση, λοιπόν. Τα ταξικά συνδικάτα, ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, προσδιόρισαν προχτές την 1η Μάη, δηλαδή τη Μεγάλη Τετάρτη, σαν μέρα απεργίας. Το γεγονός ότι, για τους δικούς της λόγους, και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ υποχρεώθηκε να κηρύξει απεργία για κείνη τη μέρα, διευκολύνει τα πράγματα, χωρίς, όμως, να αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Η εργατική τάξη θα τραβήξει το δρόμο της. Ο ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς έχει προσδιοριστεί με κεντρική απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Το περιεχόμενο, επίσης: Κόντρα στο σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, κόντρα στους βιομηχάνους, κόντρα στην ταξική συνεργασία και τους «κοινωνικούς διαλόγους», με αποκάλυψη του ρόλου των ιμπεριαλιστών. Αυτά τα δεδομένα προσδιορίζουν και το χρέος, στο οποίο πρέπει να ανταποκριθούμε με συγκεκριμένο πρακτικό τρόπο.