ΟΙ «ΛΥΣΕΙΣ» ΜΠΟΥΣ: «Ορισμένοι αναλυτές θεωρούν πως ο Μπους βρίσκεται ενώπιον δύο εναλλακτικών λύσεων: είτε να αυξήσει την αμερικανική εμπλοκή στη σύγκρουση είτε να αφήσει τη βία να συνεχιστεί, διακινδυνεύοντας μια κλιμάκωση, όπου οποιεσδήποτε νέες επιθέσεις αυτοκτονίας θα αντιμετωπίζονται με στρατιωτικά μέσα από το Ισραήλ και ακόμα ίσως με την εκδίωξη του Αραφάτ από τη Δυτική Οχθη. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, είναι βέβαιο ότι ο Γιασέρ Αραφάτ θα εξακολουθήσει να κατευθύνει την παλαιστινιακή αντίσταση από το εξωτερικό, όπως έκανε όταν εκδιώχθηκε από το Λίβανο από τις δυνάμεις του Αριέλ Σαρόν το 1982. Τότε τα αραβικά κράτη ενδέχεται να έρθουν και σε ανοιχτό πόλεμο με το Ισραήλ». (Πάτρικ Τάιλερ, «ΝΙΟΥ ΓΙΟΡΚ ΤΑΪΜΣ» - «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ: «Υπάρχουν, λοιπόν, τρεις επιλογές: Η πρώτη, να πάει αμερικανική δύναμη χωρίς να κάνει τίποτα. Τότε όμως θα λειτουργούσαν οι Αμερικανοί ως ασπίδα προστασίας για τους τρομοκράτες. Η δεύτερη είναι η αμερικανική δύναμη να αφήσει τις ισραηλινές δυνάμεις να δράσουν ανενόχλητες. Αυτό θα απέβαινε, όμως, εις βάρος της Παλαιστίνης. Η τρίτη είναι να βγει σε πόλεμο η αμερικανική δύναμη, πράγμα που θα σήμαινε την έναρξη αμερικανοπαλαιστινιακής σύγκρουσης. Η πραγματικά ιδέα ωραία του Τ. Φρίντμαν δε φαίνεται και ρεαλιστική». (Ρόμπερτ Κέιγκαν, «ΔΕ ΠΟΣΤ» - «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΕ: «Η Ευρώπη δεν μπορεί να λύσει το Μεσανατολικό μόνη της. Θα ήταν γελοίο να επιβάλει κυρώσεις. Τέτοια μέτρα αποδίδουν μόνο σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, τους προστάτες του Ισραήλ. Αν η Ευρώπη θέλει να ορθώσει το ανάστημά της, ας το κάνει αλλού. Εδώ, είναι προτιμότερο να λειτουργήσει συμπληρωματικά στην αμερικανική πολιτική, παρά να επιχειρήσει να ασκήσει δική της». (Τίμοθι Γκάρτον Ας, «ΓΚΑΡΝΤΙΑΝ» - «ΝΕΑ»).