Δημοσιεύματα και σενάρια θέλουν τις ΗΠΑ να δίνουν το «πράσινο φως» στο Ισραήλ για την επίθεση στη Ράφα, με αντάλλαγμα «περιορισμένη απάντηση» στο Ιράν. Τους κάνουν δηλαδή πλάτες να αιματοκυλήσουν χιλιάδες εγκλωβισμένους αμάχους στη νότια Γάζα, προκειμένου η απάντηση στο Ιράν να είναι «ελεγχόμενη». Πέρα από τον κυνισμό μιας τέτοιας συνδιαλλαγής μεταξύ συμμάχων, κανείς δεν βάζει το χέρι στη φωτιά ότι οποιαδήποτε επίθεση των Ισραηλινών δεν θα προκαλέσει γενικευμένη ανάφλεξη στην περιοχή, αφού οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, με καθοριστική συμβολή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ισραήλ, φτάνουν ολοένα και περισσότερο στο σημείο που είναι πλέον αδύνατο να διατηρηθούν οι όποιοι εύθραυστοι συμβιβασμοί. Από την άλλη, τα παζάρια για το επόμενο βήμα στον πόλεμο δείχνουν τι πραγματικά υπάρχει πίσω από τη βιτρίνα των «συμμαχιών» και πόσο επικίνδυνες είναι αυτές για τα συμφέροντα των λαών. Σαν να παίζουν ζάρια, προτάσσει ο καθένας τα δικά του άμεσα συμφέροντα και παζαρεύει συμφωνίες, που τον λογαριασμό τους πληρώνουν πάντα οι λαοί. Ετσι και στην περίπτωση του Ισραήλ: «Θα σου δώσω την καταστροφή της Ράφα, θα μου δώσεις ελεγχόμενη επίθεση στο Ιράν» είναι το deal που πάνε να κλείσουν οι ΗΠΑ. Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να συμπεράνει κανείς ότι το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις «κρίσεις», πολεμικές και μη, ανάμεσα στους «συμμάχους». Υπάρχει άλλωστε η εμπειρία των Ελληνοτουρκικών, όπου η ευρωατλαντική «πλατφόρμα» οδηγεί σε επώδυνους συμβιβασμούς, με προοπτική τη συνεκμετάλλευση, ενώ η διαμεσολάβηση των ΗΠΑ στην τελευταία μεγάλη κρίση των Ιμίων οδήγησε σε μια τεράστια γκρίζα ζώνη στο Αιγαίο, που αξιοποιείται σήμερα στα ελληνοτουρκικά παζάρια, κάτω από την «ομπρέλα» του ΝΑΤΟ.