«Μία από τις πρώτες δουλειές μας είναι η αναζήτηση στο Ιστορικό Αρχείο του Κόμματος (...) Μεγάλης σημασίας είναι η διαδικασία εύρεσης και επικαιροποίησης των ονομάτων ανθρώπων, οι οποίοι έπαιξαν ρόλο στην τοπική - και όχι μόνο - ιστορία με την πρωτοπόρα δράση τους (...)

Η κατασκευαστική και αισθητική πλευρά είναι ένα ιδιαίτερο ζήτημα που μας απασχολεί. Για το κάθε μνημείο προηγείται συλλογική συζήτηση και συνεργασία με μηχανικούς κάθε ειδικότητας, γλύπτες και άλλους καλλιτέχνες, τεχνίτες, ιστορικούς, με τις τοπικές Οργανώσεις για καθετί που επηρεάζει τη μορφή και τον βαθύτερο συμβολισμό του κάθε έργου, τη λειτουργία του, το αποτύπωμα που θα έχει στον χώρο (...)

Αυτή η συλλογικότητα αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο δρούμε, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που η δουλειά έχει διευρυνθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι για το μνημείο στη Γυάρο και στη Μακρόνησο έγιναν πανελλήνιοι διαγωνισμοί, οι μακέτες των έργων εκτέθηκαν σε ειδική έκθεση που οργάνωσε η ΚΕ. Για άλλα μνημεία έγινε κλειστός διαγωνισμός, όπως στο Επταπύργιο (Γεντί Κουλέ). (...)

Η διαμόρφωση των μνημειακών χώρων είναι μία απαιτητική δουλειά και γίνεται ως αποτέλεσμα οργάνωσης της μελέτης και της κατασκευής, του χρόνου, των εργασιών, των εργατικών χεριών και πάνω απ' όλα με τον συντονισμό όλων αυτών. Είναι χρήσιμο να σημειωθεί ότι αυτά δεν γίνονται σε έναν συγκεκριμένο χώρο εργασίας, με ωράριο, μισθό, σταθερούς συνεργάτες, οργάνωση εργοταξίου, όπως συμβαίνει σε κάθε σοβαρό έργο, από το οποίο καθόλου δεν υπολείπεται η δική μας δουλειά (...)

Μετράει λοιπόν αποφασιστικά η εθελοντική δουλειά αλλά ακόμα περισσότερο η προτεραιότητα που δίνεται από τον καθέναν σε αυτήν τη δουλειά, όχι στον ελεύθερο χρόνο που δεν υπάρχει αλλά ως σημαντικό έργο που μπαίνει σε πρώτη διάταξη. Είναι η πίστη ότι κάθε τέτοιο έργο είναι ανάγκη και χρέος μας να γίνει. Δεν ξεκινάμε από τις δυσκολίες που υπάρχουν. Ξεκινάμε από την αναγκαιότητα με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας (...)

Η πείρα έχει δείξει ότι η διαδικασία παραγωγής ενός μνημείου ή η ανάδειξη ενός ιστορικού τόπου συγκινεί, έχει την ικανότητα να βρίσκει και να πάλλει τις ευαίσθητες χορδές των ανθρώπων που είχαν κάποια σχέση με τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν εκεί, ή που έχουν γερούς δεσμούς με τον τόπο τους, οι οποίοι γίνονται εντονότεροι όταν έχει συμβεί κάτι εκεί (...) Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κόσμος της Ανάφης, για παράδειγμα, λέει με γεμάτο στόμα: "Το μνημείο μας". `Η ότι οι κάτοικοι προφυλάσσουν, φροντίζουν και συντηρούν τα μνημεία, γιατί τα θεωρούν δικά τους. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία (...)».