«Η πλατφόρμα ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΑ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ εκπληρώνει παραδόξως με άυλα ψηφιακά μέσα μία κρίσιμη υλική αποστολή. Επιτρέπει σε αυτήν τη μακροχρόνια και γιγαντιαία επέμβαση του ΚΚΕ που υπόσχεται να γεμίσει τη χώρα με σημαντικές κατασκευές, τιμητικές πλάκες, ανασκαφές, γλυπτά και άλλες καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις, να πάρει την πραγματική του διάσταση ως μία ολότητα και ένα πλέγμα από παρεμβάσεις που ξεπερνά πια τη μερική μνημόνευση αποσπασματικών γεγονότων. Δημιουργεί ένα τεράστιο μνημονικό τοπίο του μαχητικού και πάντοτε μάχιμου κομμουνισμού στη χώρα μας. `Η καλύτερα, τώρα και με τη συμβολή αυτής της πλατφόρμας, αναδύεται και αποκτά υπόσταση μία βίαια παραμερισμένη ιστορία της Ελλάδας, που πηγαίνει ενάντια στην κυρίαρχη αστική ιστορία. Δημιουργείται έτσι η εναλλακτική ιστορική γεωγραφία του κομμουνισμού και των αγώνων του στη χώρα μας γραμμένη με πραγματικά αντικείμενα και κατασκευές στον φυσικό χώρο. Τώρα το εγχείρημα αποκτά και τους ψηφιακούς του χάρτες (...)

Τι είδους θεατή περιμένουν αυτά τα ξαφνικά μνημεία στις σημερινές τους ερημιές; (...) Οργανωμένες επισκέψεις βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής οικονομίας της μνήμης του ΚΚΕ και η σημασία τους στην παραγωγή και αναπαραγωγή δεσμών συγκίνησης και αλήθειας, πολιτικής και βιωματικής αλήθειας, μεταξύ των μελών, δεν μπορεί να υποτιμηθεί (...) Τα μνημεία αυτά της Ιστορίας κάνουν την εμπειρία του φυσικού χώρου πυκνότερη, προσθέτουν σε αυτήν στην προκειμένη περίπτωση, προσθέτουν στον κοιμισμένο και αναίσθητο φυσικό χρόνο που βλέπει ο τουρίστας, κάτι από τον επαναστατημένο και επαναστατικό χρόνο, που μόνο του πια το ΚΚΕ εκπροσωπεί στην Ελλάδα (...)

Το εν λόγω εγχείρημα είναι, με εθνικές ακόμη και με διεθνείς προδιαγραφές, μία ιστορική εξαίρεση και πηγαίνει κόντρα τόσο στην εξαναγκαστική σιωπή και λήθη της επίσημης Ελλάδας για το θέμα όσο και ενάντια στη λυσσαλέα πολιτισμική επίθεση μαζικής μνημοκτονίας που δέχεται η κομμουνιστική ιστορία του 20ού αιώνα και σε όλη την Ευρώπη (...) Ενώ οι άλλοι επιδίδονται σε βίαια και αρνητικά εγχειρήματα, κατεδαφίζουν και αφανίζουν (σοβιετικές και αντιφασιστικές) μνήμες και μνημεία (Ουκρανία και Βαλτική) ή μεταφέρουν, αντικαθιστούν και παλινορθώνουν κτίρια και μνημεία (ειδικά στη Γερμανία και τις ΗΠΑ) ή πάλι, αναπλαισιώνουν και μετονομάζουν, φτιασιδώνοντας ντροπιαστικές στιγμές της ιστορίας τους (Βρετανία και ΗΠΑ), το ΚΚΕ δεν δουλεύει με την άρνηση ή την καταστροφή μνήμης αλλά με ανακτήσεις και προσθήκες Ιστορίας (...) Ο πολιτισμικός πόλεμος σήμερα μαίνεται. Αυτό είναι που συνειδητοποιεί το Κόμμα και η απάντηση που δίνεται σήμερα είναι καίρια και δυναμική. Η απάντηση του εγχειρήματος ΤΟΠΟΙ ΑΓΩΝΑ είναι ακόμη παραπάνω καίρια γιατί φανερώνει θαρραλέα κάτι ακόμη πιο τραγικό: Οτι αυτή η συστηματική μνημοκτονία που διεξάγεται σήμερα από την ιμπεριαλιστική βιομηχανία του πολιτισμού στην Ουκρανία και τη Βαλτική, στη Γερμανία και αλλού, είχε ήδη συντελεστεί στην Ελλάδα από την αρχή ακόμη του ψυχρού πολέμου. Αναδεικνύει δηλαδή με θεαματική συνέπεια την ντροπή και την ένοχη σιωπή και παραμέληση οποιασδήποτε μνήμης του Εμφυλίου από τις γνωστές αστικές κυβερνήσεις μεταπολεμικά».