ειδικά στη σοσιαλδημοκρατία.

Νυχτέρια κάνουν σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ τα επιτελεία...

Παζάρια όλων με όλους.

Αλήθεια όμως:

Πού το βρήκαν ότι «ο λαός ανησυχεί»

για την κατάσταση στην «κεντροαριστερά»

και ότι τους «έδωσε εντολή» αναμόρφωσης του χώρου;

* * *

Βγάζουν τους σκελετούς (τους) από τις ντουλάπες

για την αναπαλαίωση της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας

και θέλουν να κάνουν συνένοχο τον λαό!

Μέχρι και την ψήφο του σκοπεύουν να ζητήσουν

για την επιλογή υποψήφιου πρωθυπουργού

για να λένε μετά πως το «εγχείρημα»

έχει «λαϊκή νομιμοποίηση»...

Παλιά κόλπα, «αμεσοδημοκρατικά»,

δουλεμένα εδώ και χρόνια από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ

για τον εγκλωβισμό του λαού.

* * *

Η πραγματικότητα είναι ότι ο λαός

ούτε ξυπνάει ούτε κοιμάται

με τον νταλκά της αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος...

Δεν του κόβεται η όρεξη

εξαιτίας του ...κατακερματισμού της «κεντροαριστεράς».

Τον «καίνε» η ακρίβεια, η ενεργειακή φτώχεια,

η διάλυση της Υγείας, ο κίνδυνος του πολέμου.

Ολα αυτά που στις ευρωεκλογές εκφράστηκαν

(με τον έναν ή τον άλλον τρόπο)

και ως αποδοκιμασία της πολιτικής της ΝΔ

αλλά και της συναίνεσης των άλλων κομμάτων...

* * *

Αρα ποιοι ανησυχούν;

Οσοι πήραν το μήνυμα της λαϊκής δυσαρέσκειας

και τρέχουν και δεν φτάνουν για να την ξαναμαντρώσουν

για να μη βρει ριζοσπαστική διέξοδο.

Είναι κι αυτό το ΚΚΕ

που δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι...

* * *

Η αστική τάξη ανησυχεί

γιατί θέλει «σταθερότητα» στις στρατηγικές επιλογές της.

Θέλει ισχυρή κυβέρνηση

και «εποικοδομητική» αντιπολίτευση

που θα μαζεύει τη λαϊκή δυσαρέσκεια

και θα προετοιμάζεται για κυβερνητική εναλλακτική...

Θέλει πολεμική ομοψυχία...

Τώρα, όμως, το πράγμα δείχνει να «στομώνει»

κι αυτός είναι λόγος ανησυχίας...

* * *

Βλέπετε, τα δύσκολα είναι μπροστά

και τα περιθώρια ελιγμών στενεύουν.

Η ΕΕ περνάει σε «πολεμική οικονομία»

και τα σύννεφα μιας νέας κρίσης μαζεύονται απειλητικά.

Ούτε ...pass ούτε καλάθια καπαμά

επιτρέπει το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας

που βάζει σε επιτήρηση οικονομίες όπως της Γαλλίας και της Ιταλίας...

Οπότε;

* * *

Η ανάγκη διαμόρφωσης ενός ισχυρού σοσιαλδημοκρατικού πόλου

επείγει για την αστική τάξη, όχι για τον λαό!

Κάθε άλλο μάλιστα:

Είναι επιλογή (και ανησυχία) της αστικής τάξης

ενάντια στα πραγματικά συμφέροντα του λαού.

Και δεν είναι βέβαια ελληνική πατέντα.

Σε όλη την ΕΕ, στον έναν ή στον άλλον βαθμό

η κινητικότητα σ' αυτό το φάσμα του πολιτικού συστήματος «ανεβαίνει».

Χρειάζεται γενικό ...ρεκτιφιέ η σοσιαλδημοκρατία

για να τραβάει στην ανηφόρα.

Κι από πρόθυμους να ηγηθούν στο ρετουσάρισμα

έχει γεμίσει ο τόπος σε όλα τα κόμματα.

* * *

Δεν έχασαν λεπτό τα κανάλια και τα ραδιόφωνα

και ξεκίνησαν το «ξέπλυμα» της ακροδεξιάς - εθνικιστικής δεξιάς.

«Πατριωτική δεξιά» ο Βελόπουλος

«Κεντροδεξιά» η Λατινοπούλου

που δηλώνει θαυμάστρια της Λεπέν και της Μελόνι

την οποία θαυμάζει και η φον ντερ Λάιεν του Μητσοτάκη.

Μια ωραία παρέα...

* * *

Πάντα χρήσιμη λοιπόν (για το σύστημα)

και σε αναβαθμισμένους ρόλους η ακροδεξιά

(στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη).

Και σαν δεξαμενή συγκέντρωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας

και σαν σκιάχτρο για να επιταχύνονται διεργασίες στο πολιτικό σύστημα

και (γιατί όχι;) σαν τσόντα σε μελλοντικές κυβερνήσεις...

Ποιος δεν θυμάται τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;

Ποιος ξεχνάει ότι ο «κεντρώος» Μακρόν

πρότεινε συγκυβέρνηση με την Λεπέν;

* * *

Τώρα μάλιστα

(σε συνθήκες πολεμικής προπαρασκευής στην ΕΕ)

το ...λουλάκι στο πλυντήριο της κεντροδεξιάς

το βάζουν με τις χούφτες!

Ε, σου λέει, δεν είναι και Κασιδιάρης!

Αλλωστε, κι άλλοι μιλούσαν (σε ανύποπτο χρόνο)

για μια «σοβαρή» Χρυσή Αυγή

με την ίδια ...φυσικότητα που τώρα ψάχνουν

μια Μελόνι για την Ελλάδα.

* * *

Παρεμπιπτόντως,

αυτή η προσπάθεια της σοσιαλδημοκρατίας

να φανεί ως το «αντίπαλο δέος» στην ακροδεξιά

περισσότερο μοιάζει με νούμερο σε επιθεώρηση!

Ας τους θυμίσει κάποιος ότι στη Γαλλία

(που το κόμμα Λεπέν «βλέπει» πρωθυπουργία)

κυβερνάει ο «μεταρρυθμιστής» Μακρόν

πρώην υπουργός του (σοσιαλδημοκράτη) Ολάντ

και ότι στη Γερμανία

(όπου η AfD ενισχύθηκε σε μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση)

κυβερνάνε οι σοσιαλδημοκράτες του Σολτς.

Για να μην πιάσουμε την Ισπανία με τον Σάντσεθ και το Vox...

* * *

Η απογοήτευση και τα αδιέξοδα από τη διάψευση προσδοκιών

που σπέρνει η σοσιαλδημοκρατία

για έναν πιο «δίκαιο» και «ανθρώπινο» τάχα καπιταλισμό

είναι βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς.

Οσο για τα «αντι-ακροδεξιά» μέτωπα

που θα της βάλουν τάχα φρένο

30 χρόνια ιστορία έχουν στη Γαλλία,

σε εθνικές, βουλευτικές και προεδρικές εκλογές

με τους ίδιους πάνω - κάτω πρωταγωνιστές,

αλλά η Λεπέν βλέπει προεδρία.

* * *

Το ένα χέρι νίβει το άλλο στο αστικό πολιτικό σύστημα

«Συγκοινωνούντα δοχεία» οι πολιτικοί χώροι

ανάλογα με τις ανάγκες του συστήματος.

Γι' αυτό και όλοι τους συστημικοί μέχρι το μεδούλι...

* * *

ΥΓ: «Παρών» στις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ δηλώνει ο Δούκας

Εχει «αέρα» - όπως λέγεται -

και στον σοσιαλδημοκρατικό πόλο.

Πρέπει να νιώθουν ...προδομένοι (ή μήπως δικαιωμένοι;)

όλοι όσοι φύσηξαν τα πανιά του δημάρχου

από το ΜέΡΑ25, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή τη ΛΑΕ

στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, για να «μη βγει η δεξιά».

Τελικά, φούσκωσαν ακόμη ένα σωσίβιο για το ΠΑΣΟΚ

και τον εναλλακτικό πόλο του συστήματος.

Με τις υγείες τους...