«
Είναι λυπηρό ότι το ΚΚΕ δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να κατανοήσει πώς διαρθρώνεται, πώς συντονίζεται, πώς συζητά και πώς μάχεται το διεθνές κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και του πολέμου, που αποτελεί σήμερα τον σημαντικότερο παράγοντα αντίστασης στον διεθνοποιημένο καπιταλισμό και στον ιμπεριαλισμό».
Αυτά έγραφε την Κυριακή 26 του Μάη στην εφημερίδα «Εποχή», εκ μέρους της ομάδας «Διεθνής Δράση», η Ε. Πορτάλιου. Τι να κάνουμε, λοιπόν, πήραμε το τρένο και πήγαμε Θεσσαλονίκη για να πάρουμε από κοντά ένα μάθημα, εκεί στην ίδια την πανελλαδική συνάντηση για τη σύσταση του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ.
Το ενδιαφέρον γι' αυτήν τη συνάντηση άμεσο: Είχε ήδη γίνει γνωστό ότι τη σχετική έκκληση υπέγραφαν ο Γ. Μίχας, ένας από αυτούς που πανηγυρίζει γιατί ξεπουλήθηκε επιτέλους το Ναυπηγείο του Σκαραμαγκά στο αμερικανο-γερμανικό κονσόρτσιουμ και που ως πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά καταψήφισε την απεργία που η ίδια η ΓΣΕΕ προκήρυξε για το Ασφαλιστικό, όπως επίσης και ο Παναγόπουλος, κυριολεκτικά δεξί χέρι του Πολυζωγόπουλου την ώρα που υπέγραφε την «Εθνική Συμφωνία για το Ασφαλιστικό», «λέγε με Ρέππα».
Απογοητευτήκαμε. Περιμέναμε το ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον να έχει μία πιο αξιοπρεπή παρουσία στη συνάντηση. Αντ' αυτών εμφανίστηκε ο Αλ. Καλύβης του ΣΥΝ για να δηλώσει πως εκπροσωπεί επίσημα τη ΓΣΕΕ, κι ένας από την ΟΜΕ-ΟΤΕ για να δηλώσει, όχι τη διαφωνία του με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, αλλά το παράπονό του γιατί ενώ είχε πάει και στη Γένοβα τον κατηγορούν για εργατοπατέρα. Τέλος πάντων, κάθε πικραμένος έχει κι αυτός τα δικαιώματά του. Σημασία για μας είχε να κατανοήσουμε «πώς διαρθρώνεται, πώς συζητά και πώς μάχεται» αυτό το κίνημα, όπως μας καλούσε η εκπρόσωπος της «Διεθνούς Δράσης».
Διαπιστώσεις: Ανακοινώθηκε ότι συμμετείχαν «εκπρόσωποι των κοινωνικών κινημάτων από 18 πόλεις». Με δυσκολία μπορέσαμε να διακρίνουμε ορισμένους από την Αθήνα, τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη. Ασφαλώς και υπήρχαν από διάφορες πόλεις «οπαδοί της πράσινης ντομάτας που αρνείται να κοκκινίσει υπό καθεστώς θερμοκηπίου», αλλά αυτό μάλλον αντιπροσωπεύει κάτι διαφορετικό απ' ό,τι σημαίνει ο όρος «εκπρόσωποι κοινωνικών κινημάτων». Παραδόξως η συντριπτική πλειοψηφία ήταν στελέχη του ΣΥΝ. Μετρημένοι στα δάχτυλα από την ΑΚΟΑ, ορισμένοι αρθρογράφοι της «Εποχής» και αυτονόητα παρόντες ορισμένοι από το Δίκτυο, τη ΔΕΑ και λοιπές τροτσκιστικές ομάδες. Η ονομαστική αναφορά στο τι εκπροσωπούσαν οι «εκπρόσωποι των κοινωνικών κινημάτων» δεν έχει χαρακτήρα απαξίωσης. Γνωρίζουμε πόσο σημαντικό έργο μπορούν να παραγάγουν μειοψηφικές πρωτοπορίες. Απλά ήταν λίγο απογοητευτικό να διαπιστώνουμε για μία ακόμα φορά το «εύρος» της συσπείρωσης που πέτυχαν αυτοί, που λίγες βδομάδες πριν διακήρυσσαν σε κείμενό τους ότι «έχει τελειώσει ο σταλινισμός, όπου να 'ναι τελειώνει και το ΚΚΕ»... Είναι ακριβώς οι ίδιοι που στα reports προς το υπό σύσταση Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ διαβεβαιώνουν ότι εκπροσωπούν τα κοινωνικά κινήματα της χώρας μας, δηλαδή ό,τι κινείται εντός της ομάδας «Διεθνής Δράση», άντε και κανέναν ξέμπαρκο.
Στη διάρκεια της διήμερης συζήτησης μάθαμε διάφορα ενδιαφέροντα, όπως ότι το υπό σύσταση Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ (ΕΚΦ) ζητάει από τη Συνομοσπονδία Ελεύθερων Συνδικάτων (ΣΕΣ) να μετάσχει στην ιδρυτική συνάντηση στη Φλωρεντία. Και μεις που νομίζαμε ότι η ΣΕΣ είναι αυτή που έχει υπογράψει φαρδιά- πλατιά τη «Λευκή Βίβλο» για την κατάργηση του 8ωρου, για τη μετατροπή των εργατών πλήρους απασχόλησης σε απασχολήσιμους και των δημόσιων ασφαλιστικών συστημάτων σε εταιρίες επενδύσεων κεφαλαίων... Ομολογούμε: Είμαστε εντελώς αγράμματοι. Το σπουδαίο αυτό -- περί σχέσης ΣΕΣ με ΕΚΦ -- επιχείρημα κατατέθηκε για να υποστηριχτεί η συμμετοχή της ΓΣΕΕ στο υπό ίδρυση Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ. Δε γνωρίζουμε αν στο μεταξύ η υπογραφή του Πολυζωγόπουλου στην Εθνική Συμφωνία για το Ασφαλιστικό έχει αλλάξει κάπου τα πράγματα. Εκείνη τη μέρα, πάντως, ο Αντώνης Νταβανέλος από τη ΔΕΑ υποστήριξε πως «δεν υπάρχει αποκλεισμός, υπάρχει μόνο αυτοαποκλεισμός», και βεβαίως δεν αναφερόταν στη ΓΣΕΕ αλλά στο ΚΚΕ. Αυτό που έμεινε επίσης από τη συζήτηση είναι το αίτημα του Δ. Κίτσιου από την ΕΔΟΘ, που ζήτησε «να 'ναι φαρδύ το πλαίσιο και χωρίς αστυνομικά στοιχεία για το ποιος είναι ποιος», όπως χαρακτηριστικά είπε απαντώντας σ' όσους επέμεναν να θυμίζουν ποιος είναι ο Πολυζωγόπουλος και τι εκπροσωπεί.
«
Η συγκυρία επιβάλλει μία μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία. Το Φόρουμ είναι αυτό», είπε ο Ν. Γιαννόπουλος, από το Δίκτυο, και μας βρήκε σύμφωνους ως προς την παραδοχή ότι το υπό ίδρυση «Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ» δεν έχει καμία σχέση με συντονιστικό κοινωνικών κινημάτων, αλλά είναι μία συγκεκριμένου ιδεολογικού φορτίου πολιτική πρωτοβουλία. Κατά μία εκτίμηση αυτή η πολιτική πρωτοβουλία ποδηγετείται από τον ΣΥΝ, εκτίμηση που δεν αποδέχονται οι της ΔΕΑ και του Δικτύου. Το αποτέλεσμα, πάντως, δείχνει πως το καπέλο που έχει φορέσει στην όλη διαδικασία ο ΣΥΝ δε χωράει πολλούς.
Για παράδειγμα, δε βλέπουμε πού χωράει η «Κίνηση για την επανεξέταση της ένταξης της χώρας στην ΕΕ», εκπρόσωπος της οποίας χαρακτήρισε «βαθιά αντιδραστικό ιμπεριαλιστικό μηχανισμό την ΕΕ», ή τον αμέσως επόμενο ομιλητή (δε συγκρατήσαμε το όνομά του), που ζήτησε «να διαφοροποιηθούμε από τον γενικό "αντινεοφιλελευθερισμό" γιατί σ' αυτόν χωράει ως και ο Σημίτης»!
Τα όρια της στόχευσης του ΣΥΝ σχετικά με το Φόρουμ τα προσδιόρισε μάλλον καλύτερα ο Α. Καλύβης: «Να ομογενοποιήσουμε τα διάσπαρτα κομμάτια», είπε, αφού ξεκαθάρισε πως στόχος δεν είναι μία διαμαρτυρία στη Σύνοδο Κορυφής τον Ιούνη του 2003. «Το δύσκολο, συμπλήρωσε ο ίδιος, δεν είναι να λέω "αντικαπιταλιστής" αλλά να συγκρούομαι με τον καπιταλιστή στο χώρο δουλιάς». Δε διευκρίνισε αν εννοούσε με το παράδειγμα το στέλεχος της «Αυτόνομης Παρέμβασης» Αντώνη Νταλακογιώργο, ο οποίος όχι μόνο αρνήθηκε τη συμμετοχή των ναυτών στην απεργία όπου έπεσε το ξύλο της αρκούδας, αλλά φρόντισε στη συνέχεια μαζί με τα άλλα καλά παιδιά της ΠΝΟ να αναστείλουν και την προγραμματισμένη για τις 11 του Ιούνη απεργία των ναυτεργατών.
«Να γίνεται διάλογος σε κοινό τόπο και όχι μέσα από τον Τύπο και με επιθέσεις», ζήτησε ο Γ. Μπανιάς και προς στιγμή νομίσαμε ότι έκανε κριτική στην «Εποχή» για το αντιΚΚΕ ντελίριο των τελευταίων δύο χρόνων. Τελικά δεν κοίταζε τον Λάμπρου, αλλά στα δικά μας έδρανα. Παράξενη αντίληψη για τον διάλογο ομολογούμε.
Καθώς το πράγμα ξεχείλωνε πολύ ήρθε η ώρα να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Στο βήμα ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος, μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού: «Μήπως, ρώτησε, θέλουμε το Κοινωνικό Φόρουμ για να υποδεχτούμε το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς, τους ανένταχτους;». Η ερώτηση έμεινε μετέωρη αλλά όλοι είχαμε καταλάβει. Εκλογές έρχονται... Να το «υποδεχτούμε», λοιπόν, αυτό το «κόμμα των ανένταχτων», αλλά πώς θα «δέσει» όλο αυτό; Οπως ο ίδιος είπε παρουσιάζοντας την πρόταση, οργανωτικά το Φόρουμ θα συγκροτηθεί «με χωρική και θεματική εκπροσώπηση». Ετσι, συμπληρώνουμε εμείς, που οι συσχετισμοί να διαμορφώνονται από τη φαντασία του καθενός στο πόσες σφραγίδες θα δημιουργήσει. Στο μυαλό μας ήρθε μία παλιά ιστορία με το τηλέφωνο μιας οικολογικής οργάνωσης, όπου για λογαριασμό πέντε-έξι άλλων οικολογικών οργανώσεων, απαντούσε πάντα ένας και μόνο άνθρωπος! Μιλάμε για πραγματικό κίνημα πολιτών.
Το παιχνίδι παραλίγο να χαθεί για τους οργανωτές, όταν με αρκετή σοβαρότητα ένας από τους οικολόγους έβαλε το ερώτημα, μπορεί να γίνει Κοινωνικό Φόρουμ χωρίς τις λέξεις ΝΑΤΟ και ευρωστρατός;
Ευτυχώς κρατήθηκαν οι ισορροπίες. Το κείμενο-πλαίσιο που παρουσίασε ο Ν. Γιαννόπουλος αποφεύγει πολλές κακές λέξεις. Δημιουργεί ορισμένα προβλήματα στη συμμετοχή των Πολυζωγόπουλων, αλλά, όπως δηλώνει και με επιστολή της η «Διεθνής Δράση» προς το ΕΚΦ, τα συνδικάτα (εννοεί τη ΓΣΕΕ) συμβάλλουν σε «τεχνικό επίπεδο». Και ξεπλένονται, θαρρούν, συμπληρώνουμε εμείς.
Κατανοούμε ότι με μία τέτοιου είδους περιγραφή του «πώς διαρθρώνεται, πώς συντονίζεται, πώς συζητά και πώς μάχεται» αυτό που φιλοδοξεί να γίνει το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, στεναχωρούμε ορισμένους φίλους. Τι να κάνουμε; Ολα έχουν ένα όριο. Ε;
«Η πολιτική του ΚΚΕ, όπως αποτυπώνεται στο "Ριζοσπάστη", είναι όχι μόνο έωλη ιδεολογικά και ατελέσφορη πολιτικά αλλά και αποπροσανατολίζει από το μέτωπο κατά των ισχυρότατων αντιπάλων μας», έγραφε στο άρθρο της στην «Εποχή» η φίλη από τη «Διεθνή Δράση».
Ορισμένοι θεωρούν ότι μπορούν να γράφουν ό,τι θέλουν και, προπαντός, να πράττουν ανάλογα. Ταυτόχρονα, θεωρούν αυτονόητο ότι οι κομμουνιστές θα το βουλώνουν. Κάποιο λάθος κάνουν. Κι αυτό δεν αφορά μόνο στη στιγμή που στο λιόγερμα κοιτάνε τη σκιά τους και νομίζουν πως είναι αυτό το μπόι τους. Καλώς ή κακώς, κακώς κατά τη γνώμη μας, ποτισμένοι από έναν ψυχωτικό εντέλει αντιΚΚΕδισμό, ψάχνουν σε απίθανα πράγματα να βρουν αφορμή για να τεντώσουν το δάχτυλο φωνάζοντας «να, να, το ΚΚΕ, που τα μέλη του, στο δρόμο για τη Γένοβα, κάθε λίγο και λιγάκι κατέβαιναν απ' το πούλμαν να κατουρήσουν»! (γράφτηκε κι αυτό στην «Εποχή»).
Τόσο σοβαρά είναι, λοιπόν, τα πράγματα με το «Κοινωνικό Φόρουμ», το οποίο ο ΣΥΝ (ή μήπως κατευθείαν ο Λαλιώτης; θα δείξει) επιθυμεί να αναγορεύσει σε οργανωτή-ομπρέλα, ενόψει του «2003» στην παρούσα φάση...
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Κυρίως φύλλο 
Feeds
Δραστηριότητες Κομματικών Οργανώσεων 
