Η μέθοδος γνωστή και δοκιμασμένη: «Πες πες κάτι θα μείνει». Στόχος να εδραιωθούν στερεότυπα σε δυνάμεις που «ψάχνονται», να εμποδιστεί με κάθε τρόπο ο απεγκλωβισμός λαϊκών δυνάμεων από τα κεντροαριστερά - κεντροδεξιά σχήματα, πάνω απ' όλα να χτυπηθεί το ΚΚΕ, ψυχή και καρδιά του λαϊκού ριζοσπαστικού ρεύματος της αντίστασης και της ελπίδας σήμερα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι υπογραμμίζεται από τότε η πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου ως βασικό καθήκον των κομμουνιστών και των λαϊκών κινημάτων. Τότε ορισμένες δυνάμεις, που σήμερα συμμετέχουν στο αντιπολεμικό κίνημα, έστω κάνοντας λαθεμένες αναλύσεις, στην καλύτερη περίπτωση κοιμούνταν τον ύπνο του δικαίου και στη χειρότερη κρατούσαν «ίσες αποστάσεις» ή και στήριζαν τον πόλεμο του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία.

Τον επόμενο χρόνο, στην ανακοίνωση Τύπου του ΚΚΕ για τη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων αναφέρεται: «Τονίστηκε επίσης πως οι εκδηλώσεις στο Σιάτλ, την Ουάσιγκτον, την Μπανγκόκ, όπως και οι εκδηλώσεις που οργανώνονται κατά τη διάρκεια κάθε συνόδου της ΕΕ (όπως οι πρόσφατες στην Πορτογαλία) συνιστούν ένα νέο στοιχείο της εμπειρίας των κομμουνιστών... Αναφέρθηκαν επίσης οι νέες δυνατότητες που προσφέρουν αυτές οι εκδηλώσεις και η ανάγκη για μια πιο δραστήρια και συντονισμένη συμμετοχή των κομμουνιστών». Στα διεθνή ΜΜΕ η Διεθνής Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων του 2001 καταγράφεται ως «συνάντηση που καλεί για τη διαδήλωση στη Γένοβα» (βλέπε λ.χ. «Frankfurten rundschau» κ.ά.).

Στην τοποθέτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συνάντηση αυτή υπογραμμίζεται:

«Χαιρετίζουμε τις πρόσφατες κινητοποιήσεις στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, στη Γενεύη της Ελβετίας, με την ευκαιρία της συνεδρίασης του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας. Καταγγέλλουμε τη βία της σουηδικής κυβέρνησης και της αστυνομίας. Συμμετέχουμε ενεργά στις νέες διεθνείς κινητοποιήσεις που θα γίνουν κατά τη διάρκεια της συνάντησης των "7 και της Ρωσίας" στη Γένοβα της Ιταλίας».

Υπογραμμίζει επίσης όμως πως «δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τις συστηματικές προσπάθειες που γίνονται να χειραγωγηθούν τα διεθνή κινήματα, από κυβερνήσεις, πολυεθνικές και από δυνάμεις που δρουν στο συνδικαλιστικό κίνημα, με στόχο να ενσωματώνουν τη διαμαρτυρία, ως πυροσβέστες της ταξικής πάλης».

Το πρόβλημα του ΚΚΕ είναι ακριβώς αυτές οι επιδιώξεις, γι' αυτό και το πρόβλημα αυτών των δυνάμεων είναι, αντίστοιχα, το ΚΚΕ...

Το ΚΚΕ αξιοποιεί και θα συνεχίσει να αξιοποιεί κάθε ευκαιρία και βήμα για να προβάλλει τους αγώνες, να προσφέρει διεθνιστική αλληλεγγύη, αλλά και να αντιπαρατίθεται με τη «νέα τάξη» και τις πολιτικές δυνάμεις που τη στηρίζουν. Στέλεχος του ΚΚΕ είναι ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικής Νεολαίας (ΠΟΔΝ), που θα μιλήσει σε ένα από τα κεντρικά πάνελ του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ. Ηταν το μοναδικό ελληνικό κόμμα που συμμετείχε σαν Κόμμα στην προπαρασκευή του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ (ΕΚΦ), επιβάλλοντας την παρουσία του ενάντια στις προσπάθειες αποκλεισμού. Το ΚΚΕ και η Επανίδρυση, για διαφορετικούς λόγους, υπήρξαν τα μόνα κόμματα με διακριτή παρέμβαση ως τέτοια στην προπαρασκευή του ΕΚΦ. Και να θυμίσουμε ότι στέλεχος του λεγόμενου Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμζήτησε τον αποκλεισμό του ΚΚΕ στην προπαρασκευαστική συνάντηση της Βιέννης. Ας απαντήσουν άλλοι για το ποιος αγωνιζόταν για τον αποκλεισμό της ΠΟΔΝ από το Πόρτο Αλέγκρε, μόνο και μόνο επειδή ο πρόεδρός της είναι κομμουνιστής, και δη Ελληνας κομμουνιστής, στέλεχος του ΚΚΕ...

Γιατί κινήματα, έστω με ένα θολό - αλλά διακριτό - ριζοσπαστισμό, που δε συμμετέχουν στα «κοινωνικά φόρουμ» είναι «εχθροί» των αγώνων;

Γιατί λ.χ. το «κίνημα ανυπακοής» της Ιταλίας, που «φτύνει» το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ (ΠΚΦ) και δε συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, είναι ενάντια στο κίνημα και είναι υπέρ του κινήματος απ' την άλλη μεριά ο Μάριο Σοάρες, ή το τσούρμο των Γάλλων κεντροαριστερών υπουργών που συρρέανε στο Πόρτο Αλέγκρε; Γιατί το ίδρυμα ΦΟΡΝΤ, το ίδρυμα ΤΟΓΙΟΤΑ, υπουργεία Εξωτερικών κλπ., που χρηματοδοτούν άμεσα ή έμμεσα το ΠΚΦ, είναι αυθεντικοί εκφραστές της πάλης «κατά της παγκοσμιοποίησης» και δεν είναι τέτοιοι εκφραστές, κινήσεις όπως αυτές που οργάνωσαν τις μεγάλες κινητοποιήσεις στις Βρυξέλλες, το Γκέτεμποργκ, τη Βαρκελώνη και ήταν απούσες από Φλωρεντία και Πόρτο Αλέγκρε; Από πού κι ως πού είναι «προοδευτικές» οι δυνάμεις του μονοπωλιακού συγκροτήματος της «Monde Diplomatique», που παίζουν κυρίαρχο ρόλο στο ΠΚΦ και δεν είναι προσωπικότητες όπως ο Φιντέλ και ο Τσάβες (που κύκλοι της «Monde» φρόντισαν να μην προσκληθούν πέρσι) ή οι FARC-EP της Κολομβίας που αποκλείστηκαν τελείως;

Η μεγάλη αντίθεση που ξεχείλιζε πέρσι στο Πόρτο Αλέγκρε - μεταξύ του κλίματος στους δρόμους, στις πορείες και στους διαδρόμους του Φόρουμ - δεν πέρασε άλλωστε απαρατήρητη από κανέναν... Και εν πάση περιπτώσει, πόσο θύματα του νεοσυντηρητισμού και της παγκοσμιοποίησης είναι ορισμένες πολυπληθείς αντιπροσωπείες από ευρωπαϊκές χώρες και ΜΚΟ τις οποίες σχολίασε πέρσι πικρόχολα ο τοπικός Τύπος του Πόρτο Αλέγκρε ως εξής: «... τα άτομα που μίσθωσαν τα ξενοδοχεία μας των 5 αστέρων και πήραν όλα τα διαθέσιμα πολυτελή αμάξια για λογαριασμό και στο όνομα των καταπιεσμένων και των αποκλεισμένων, πρέπει να συμφωνήσουν μαζί μου: ο κόσμος είναι πολύ σκληρός! Ερώτηση που δεν μπορεί να σωπάσει: πόσοι από όσους ήταν εδώ ξόδεψαν χρήμα από το δικό τους πορτοφόλι;». Ισως αυτή η εμπειρία να έδειξε στην ΑΔΕΔΥ πως 5 ευρώ χαράτσι από το μισθό κάθε δημόσιου υπάλληλου είναι αρκετά...

Η επιβολή «από τα πάνω» γραφειοκρατικών σχημάτων και δομών είναι μια ολοκάθαρη επιδίωξη αυτών των δυνάμεων. Ακριβώς για να μπορούν να «ελέγχουν» τα κινήματα, όπως η «Βραζιλιάνικη Επιτροπή» και το αυτόκλητο «διεθνές συμβούλιο» ελέγχει το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ.

Η απόπειρα συνένωσης του κινήματος αυτού σε μία αποκλειστική δομή ή θα ακύρωνε την πολυμορφία του κινήματος, ή θα οδηγούσε σε μια συγκόλληση στη βάση του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, ο οποίος καθορίζεταιαπό δυνάμεις του κατεστημένου (λ.χ. στην Ελλάδα ηγεσία ΓΣΕΕ-ΠΑΣΟΚ).

Εξάλλου, σχεδόν πουθενά στον κόσμο, με εξαίρεση ίσως την Κύπρο - και εκεί για συγκεκριμένους λόγους - δεν υπάρχει σχήμα τύπου «εθνικού κοινωνικού φόρουμ» σαν αυτό που επιδιώκουν ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ στη χώρα μας. Ούτε στη Βραζιλία, ούτε στην Ιταλία, ούτε στη Γαλλία, ούτε στην Αγγλία υπάρχει «εθνικό κοινωνικό φόρουμ» με τη μορφή μιας μόνιμης πλατφόρμας - δομής.

Μάλιστα, όταν ακόμα και σύμφωνα με τις «αρχές» του Πόρτο Αλέγκρε κανείς δε νομιμοποιείται να μιλά στο όνομα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ και της διαδικασίας του!

Αυτό που είναι δυνατόν, και μπορεί και πρέπει να γίνεται, είναι η συνάντηση κινημάτων και δυνάμεων που από διαφορετική σκοπιά αμφισβητούν τον ιμπεριαλισμό και τους οργανισμούς του σε συγκεκριμένες καμπάνιες - δράσεις και με περιεχόμενο που να οδηγεί τη λαϊκή πάλη βήματα μπροστά. Γι' αυτό και θα πρέπει να είναι τέτοιες προσπάθειες διακριτά οριοθετημένες από τη Σοσιαλδημοκρατία και σε αντιπαράθεση με την πολιτική της. Σε αυτή τη βάση συγκροτήθηκε και η κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» από δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στους αγώνες στα διάφορα μέτωπα πάλης τα προηγούμενα χρόνια.

Και εδώ υπάρχει μια επιπλέον ιδιομορφία του «ελληνικού κοινωνικού φόρουμ»: αν στο Πόρτο Αλέγκρε και στη Φλωρεντία βρέθηκαν - για διάφορους λόγους - και δυνάμεις που στήριξαν αγώνες, στο «ελληνικό κοινωνικό φόρουμ» συναντιούνται όλες εκείνες οι δυνάμεις που βρέθηκαν είτε αντιμέτωπες, είτε δρώντας υπονομευτικά σε αγώνες.

Γι' αυτό και η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις που επιδιώκουν την ενσωμάτωση της δυσαρέσκειας και της διαμαρτυρίας είναι όρος όχι μόνο για την προοπτική, αλλά και για την ίδια την ανάπτυξη των αγώνων σήμερα.

Και στο κάτω κάτω της γραφής, τι να πει κανείς όταν ακόμα και ο κ. Ρέππας δηλώνει ότι αν δεν ήταν υπουργός, θα ήταν διαδηλωτής, ενώ ο κ. Κωνσταντόπουλος προτίμησε μια συνάντηση κοινοβουλευτικών στο Πόρτο Αλέγκρε, από τους πονοκεφάλους της σύγκρουσης με μια ιμπεριαλιστική ΕΕ υπό την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, αναπληρωματικός του οποίου είναι ο πρόεδρος του ΣΥΝ στη «Συνέλευση για το μέλλον της Ευρώπης»!