Το βασικό ζήτημα που πρέπει να κυριαρχεί στη δράση μας, να διαπερνά ολόκληρη τη δουλιά μας, είναι η ανάδειξη της πολιτικής πρότασης διεξόδου του Κόμματος. Αυτό πρέπει να γίνεται ολοένα και περισσότερο υπόθεση της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων. Και απαιτεί την αντίστοιχη, σε καθημερινή βάση, δουλιά από ολόκληρο το Κόμμα.

Αυτή είναι η ουσία της Απόφασης της ΚΕ του ΚΚΕ για την «Πολιτική Συσπείρωσης και Συνεργασίας», η οποία δεν είναι τίποτε διαφορετικό από μια παραπέρα επεξεργασία και ανάπτυξη των μετώπων για κοινωνικοπολιτικές συσπειρώσεις, σε στόχους πάλης αντιιμπεριαλιστικούς, αντιμονοπωλιακούς, που αποφάσισε το 16ο Συνέδριο του Κόμματος. Για την ανάπτυξη της πάλης, των ταξικών αγώνων, για την αντιμετώπιση των σημερινών οξυμένων προβλημάτων της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας, της μορφωτικής και πνευματικής υποβάθμισης, των σοβαρών ελλείψεων στον τομέα της κοινωνικής προστασίας, του περιβάλλοντος, της κοινωνικής εγκληματικότητας, της διάδοσης των ναρκωτικών, των προβλημάτων δημοκρατίας.

Εχοντας πλήρη συνείδηση ότι όλα αυτά δεν αντιμετωπίζονται ουσιαστικά, αν δεν οξυνθεί η ταξική πάλη. Αν δεν περάσει στην αντεπίθεση και σε ανώτερο επίπεδο ανάπτυξης το λαϊκό κίνημα και, τελικά, αν δε δρομολογηθούν αλλαγές και εκ βάθρων ανατροπές στη γενική γραμμή πλεύσης, στην κυρίαρχη στρατηγική, στο σημερινό συσχετισμό δύναμης, στο επίπεδο της εξουσίας.

Η δράση μας πρέπει να βοηθά την εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα να διεκδικούν την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους και όχι όσες - από αυτές τις ανάγκες - νομίζουν ότι είναι εφικτό να διεκδικούν. Ταυτόχρονα, αυτή η συνολική διεκδίκηση να συνδέεται με την υπόθεση της ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας της άρχουσας τάξης, ως θεμελιακής προϋπόθεσης για να ανοίξει ο δρόμος της λαϊκής ευημερίας.

Ο προσανατολισμός της συγκεκριμένης δράσης, είναι μια σύνθετη πολιτικοϊδεολογική και οργανωτική δραστηριότητα, που απαιτεί επίσης να διαπερνά την καθοδηγητική μας δουλιά προς τις ΚΟΒ, προκειμένου ολόκληρο το Κόμμα να δρα μέσα στο λαό αποτελεσματικά, μέσα στο κίνημα που αναπτύσσεται με τη συμμετοχή εργαζομένων, με διαφορετικό επίπεδο συνείδησης, διαφορετική προσέγγιση των εξελίξεων, διαφορετική πείρα από τη δουλιά και τη ζωή, διαφορετικές προτεραιότητες ως προς τα προβλήματα που τους απασχολούν, διαφορετική ιδεολογικοπολιτική τοποθέτηση.

Πολύ περισσότερο που μέσα στο λαό, μέσα στο κίνημά του, δρουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα αυτές οι οποίες ενώ δείχνουν ότι αντιπαρατίθενται στη σημερινή πολιτική, στην πραγματικότητα προωθούν ουτοπικές αντιλήψεις στις λαϊκές μάζες από τη σκοπιά της «βελτίωσης» του συστήματος, δηλαδή μιας «πολιτικής διεξόδου» - αδιέξοδης και αποπροσανατολιστικής, που αντικειμενικά και ανεξάρτητα από προθέσεις οδηγούν στην ενσωμάτωση συνειδήσεων λαϊκών τμημάτων στην κυρίαρχη πολιτική, είναι επιζήμιες για το παρόν και το μέλλον του κινήματος. Αλλά - έτσι κι αλλιώς - αυτός είναι ο οπορτουνισμός και θέλει αντιπάλεμα.

Με τη δράση μας πρέπει να συμβάλλουμε, πολύ συγκεκριμένα και πρακτικά, στον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων, που σήμερα η αντίπαλη ύπουλη προπαγάνδα προσπαθεί να τις διοχετεύσει σε ψευδεπίγραφα «αριστερά», «κεντροαριστερά» ή «κεντροδεξιά» αναχώματα.

Επομένως, για να ανταποκριθούμε, ιδιαίτερα στο πρωταρχικό μέλημα να δρουν οι ΚΟΒ αποτελεσματικά, έτσι ώστε να αναπτύσσονται αγώνες στην κατεύθυνση που χαράζει η πολιτική του Κόμματος, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή σ' αυτούς ολοένα και περισσότερων τμημάτων του λαού, να απεγκλωβίζονται απλοί άνθρωποι του μόχθου από την κυρίαρχη πολιτική και τα κόμματά της και να συσπειρώνονται δραστήρια στις κοινωνικοπολιτικές συσπειρώσεις, για να συζητάμε για την ανάπτυξη συσπειρώσεων και συνεργασιών με αγωνιστές από τις άλλες δυνάμεις που έχουμε συναντηθεί και συνεργαστεί σε διάφορα μέτωπα πάλης ή στις μέχρι τώρα μετωπικές συσπειρώσεις στο κίνημα (ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, Αντιπολεμικό Μέτωπο, πρόσφατα στις τοπικές εκλογές), απαιτείται και ανάλογη δουλιά και με τις ΚΟΒ, μέσα στις ΚΟΒ, τα μέλη και τους οπαδούς του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα το αντιπολεμικό μέτωπο και τη δράση των κομμουνιστών στο αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα. Στόχος να γίνει παλλαϊκή υπόθεση. Κάτω από το σύνθημα «Οχι στον πόλεμο» συσπειρώνεται η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Μπορεί ένα τέτοιο κίνημα να σταματήσει τον πόλεμο; Μας αρκεί αυτό; Αρκεί να δρουν οι κομμουνιστές ως προπαγανδιστές και μόνο των εξαγγελλόμενων κινητοποιήσεων; Τι επιδιώκουμε μέσα από τη δράση μας για την ανάπτυξη του αντιπολεμικού μετώπου; Θα γίνει ένα από τα κύρια ζητήματα που θα οδηγεί στη λαϊκή συσπείρωση και πάλη ενάντια σ' αυτούς που κάνουν τον πόλεμο, δηλαδή το κεφάλαιο και η εξουσία του σ' όλες τις χώρες;

Ολ' αυτά τα ερωτήματα πρέπει να βρίσκονται καθημερινά στην ημερήσια διάταξη της δράσης των ΚΟΒ για την ανάπτυξη αυτού του μετώπου με άμεσους στόχους πάλης, διαφώτισης και ενημέρωσης του λαού όπως:

• Ενάντια στο βρώμικο πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ.
• Καμιά εμπλοκή της χώρας μας, καμιά συμμετοχή.
• Να γυρίσουν όλα τα τμήματα του ελληνικού στρατού που δρουν έξω από τα σύνορα της χώρας.
• Εξω το NATO και οι Αμερικανοί.
• Οχι στον ευρωστρατό και στις δυνάμεις ταχείας επέμβασης.

Αυτοί οι στόχοι αποτελούν βάση για τη συσπείρωση φορέων με τις κινήσεις ειρήνης της ΕΕΔΥΕ, αλλά και μ' αυτούς επιδιώκουν οι δυνάμεις μας στους διάφορους φορείς να οδηγήσουν στην κοινή τους δράση στο αντιπολεμικό κίνημα. Δρούμε λοιπόν με περιεχόμενο αυτούς τους στόχους. Προκειμένου να αναπτυχθεί ένα τέτοιο κίνημα, καλούμε δυνάμεις να συσπειρωθούν και να κινητοποιηθούν όσο γίνεται περισσότερες, χωρίς να σημαίνει ότι όποιος δε συνειδητοποιεί όλους αυτούς τους στόχους δεν επιδιώκουμε και να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις.

Εμείς οι κομμουνιστές όμως χρειάζεται να κάνουμε μια ολόκληρη δουλιά μέσα στα λαϊκά στρώματα, απαντώντας πειστικά σ' όλα τα παραπάνω ερωτήματα, που επίσης πρέπει να θέτουμε προκειμένου να παίρνει ο διάλογος με το λαό το χαρακτήρα που χρειάζεται ώστε να δημιουργούνται οι απαιτούμενες διεργασίες για τις συσπειρώσεις και τις συμμαχίες. Και σ' αυτό δίνει η Απόφαση της ΚΕ ολοκληρωμένη απάντηση.

Ετσι στην ΚΟΒ πρέπει να γίνει συζήτηση γι' αυτό το μέτωπο. Μέσα απ' αυτήν να εξοπλιστούμε προκειμένου να μπορούμε να ανοίξουμε διάλογο στο λαό. Να γίνει ανάλογη διάταξη δυνάμεων που θα έχουν την πρώτη ευθύνη για την οργάνωση αυτής της δραστηριότητας μόνιμα και σταθερά σ' αυτό το μέτωπο, χωρίς να σημαίνει ότι δε θα ασχοληθούν με τα άλλα.

Επομένως, πρέπει να συζητάμε με τον κόσμο, γιατί τα κριτήρια για τη στάση κάθε πολιτικής δύναμης είναι η στάση της απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στις επιλογές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Να εξηγούμε: Οτι ο πόλεμος και η κάθε μορφής επέμβαση γίνονται για την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, τη ληστεία του πλούτου των λαών. Οτι πρέπει να διεκδικούμε το δικαίωμα του ελληνικού λαού να αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον του, να έχει πολιτική ανεξαρτησία, να επιλέγει ποιους «συμμάχους» θα αφήσει και με ποιους θα πάει. Οτι η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει και πώς συμμετέχει στον πόλεμο. Και όλ' αυτά σε συνδυασμό με τους στόχους πάλης του αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού κινήματος. Να προβάλλουμε το ζήτημα της έμπρακτης αναγνώρισης του δικαιώματος κάθε λαού να υπερασπίζεται την ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας του, απ' όποιον και να απειλούνται, είτε από το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ είτε από τις διάφορες στημένες ενέργειες και προβοκάτσιες, προκειμένου να δικαιολογηθεί ιμπεριαλιστική επέμβαση. Οπως και μια σειρά άλλους στόχους που θέτει η Απόφαση της ΚΕ.

Ολη αυτή η δουλιά ζύμωσης, διαφώτισης, προπαγάνδας, προκειμένου να ενισχύεται αυτό το μέτωπο, πρέπει να συνδυάζεται με την αναγκαιότητα εξάλειψης των αιτιών που γεννούν πολέμους. Με την ανάδειξη, λοιπόν, του πολιτικού ζητήματος και της πολιτικής διεξόδου που προτείνει και παλεύει το ΚΚΕ. Μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργούμε όλες τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση της συμμαχίας που θα δρα στο έδαφος των αγώνων, όχι μόνο για την αποτροπή του πολέμου γενικά, αλλά για την εξάλειψη των αιτιών του, που σημαίνει διεκδίκηση άλλης πολιτικής και της λαϊκής εξουσίας. Και αυτά όλα βεβαίως όχι μόνο μπροστά στην κινητοποίηση, π.χ. για τις 15 Φλεβάρη, αλλά μόνιμα και σταθερά.

Ολόκληρη λοιπόν η δράση μας, με βάση τις δύο πρόσφατες Αποφάσεις της ΚΕ του Κόμματος, για τις «Θέσεις για την Ελληνική Προεδρία» και για την «Πολιτική Συσπείρωσης και Συνεργασίας του ΚΚΕ», που αποτελούν καθοδηγητικό μπούσουλα προκειμένου να αναπτυχθεί η πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων ενάντια στα μέτωπα που ανοίγει η κυβέρνηση με την Ελληνική Προεδρία. Ταυτόχρονα να ενισχυθούν αποφασιστικά και να πλατύνουν οι κοινωνικοπολιτικές συσπειρώσεις που ήδη έχουν συγκροτηθεί στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στην αγροτιά, αλλά και να συγκροτηθούν νέες στα μέτωπα πάλης που ανοίγονται μπροστά μας. Προκειμένου να δημιουργούνται προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου πάλης, για να αλλάξει ρότα η κοινωνικοπολιτική ζωή της χώρας.

Και μια από τις βασικότερες προϋποθέσεις, όπως τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, είναι η διαμόρφωση μιας μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής λαϊκής συμμαχίας, που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του καιρού μας, που έχει πολιτικό πρόγραμμα κατευθύνσεων, έχει προγραμματική κατεύθυνση, που εμπνέει και οργανώνει το λαό, που αναπτύσσεται στο έδαφος των αγώνων και που βάζει πλώρη για βαθιές αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης, βάζει πλώρη και στο θέμα της εξουσίας.