- Οι αντίπαλοί μας δεν είναι ανίκητοι!

Διακήρυξη έγινε με τον πλέον επίσημο τρόπο. Εκατοντάδες στελέχη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας μας και μαζί τους αντιπρόσωποι από συνδικάτα 20 χωρών έκαναν καθαρό στη διάρκεια της «αντισυνόδου», που οργάνωσε το βράδυ της Πέμπτης το ΠΑΜΕ, ότι η εργατική τάξη όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να πάει άκλαφτη - πληρώνοντας το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης - αλλά, αντίθετα, διαθέτει ένα ισχυρό «οπλοστάσιο», για να αντιπαλέψει τη σύγχρονη βαρβαρότητα.

Την ώρα που στο Ναύπλιο οι «κοινωνικοί εταίροι», οι εκπρόσωποι των μεγαλοβιομηχάνων της ΕΕ, οι ξεπουλημένες ηγεσίες των ΣΕΣ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και οι υπουργοί Εργασίας της ΕΕ ξεκοκάλιζαν αστακουδάκια Νέας Ζηλανδίας (σύμφωνα με το μενού) και συναποφάσιζαν στα πλαίσια της «τρόικας», που προηγείται της επισήμου συνόδου των υπουργών, τους τρόπους που θα συμπιέσουν κι άλλο την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης και το πώς σ' αυτή την κατεύθυνση θα αφαιρέσουν σημαντικότατες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, στην «αντισύνοδο» που γινόταν στην Αθήνα η συζήτηση αφορούσε: Την ανάλυση της πραγματικότητας που βιώνει η εργατική τάξη, την εξέταση των εργαλείων που έχει στη διάθεσή της για να τα βγάλει πέρα σ' αυτόν τον εντεινόμενο ταξικό πόλεμο.

Το ΠΑΜΕ κήρυξε μέσα από την «αντισύνοδο» 24ωρη πανελλαδική - πανεργατική απεργία για τις 20 Μάρτη, μέρα κατά την οποία στην εαρινή σύνοδο της ΕΕ θα μπαίνουν οι τελικές υπογραφές για τη νέα έφοδο κατά του συνόλου των εργαζομένων της Ευρώπης. Η κήρυξη της απεργίας συνιστά τρανή απόδειξη της αποφασιστικότητας, με την οποία οι ταξικές δυνάμεις είναι διατεθειμένες να τραβήξουν μπροστά.

Οπως εντόπισε η εισήγηση που παρουσιάστηκε από το ΠΑΜΕ στην «αντισύνοδο», η παρουσία στην Αθήνα εκπροσώπων από 20 χώρες και 20 συνδικαλιστικές οργανώσεις και κινήματα φανερώνει ότι «υπάρχουν οι δυνατότητες το κίνημά μας να ενισχύσει την οργανωμένη παρέμβασή του προς όφελος της εργατικής τάξης της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου».

Το ΠΑΜΕ, παρουσιάζοντας τις θέσεις του, εντόπισε το γεγονός ότι «η Ελληνική Προεδρία συμπίπτει με μια κρίσιμη για τους εργαζόμενους και τους λαούς όλου του κόσμου περίοδο». Κι αφορούσε αυτό τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Ιράκ όσο και τις συνέπειες αυτού του πολέμου. «Δε θα σταματήσουν μόνο στο Ιράκ και στις γειτονικές χώρες. Οι απολύσεις, η μείωση μισθών, οι επιθέσεις στα συνδικαλιστικά δικαιώματα θα γίνουν αισθητά και στην Ευρώπη», ανέφερε χαρακτηριστικά η εισήγηση. Ταυτόχρονα, έγινε αναφορά συνολικά στην επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, όπως αυτή εκφράζεται με τις βρώμικες επιθέσεις στη ΛΔ της Κορέας και την παρατεταμένη αιματηρή επιχείρηση σε βάρος του Ούγο Τσάβες στη Βενεζουέλα από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.

«Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τονίστηκε, επιβάλλεται να πρωτοστατήσει για την απόκρουση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Στα πλαίσια αυτά, οι κινητοποιήσεις που γίνονται σ' ολόκληρο τον πλανήτη ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τους πολέμους τους αναγεννούν το όραμα της ανθρώπινης δουλιάς, να ζουν με ειρήνη, φιλία και αλληλεγγύη μεταξύ τους. Το ΠΑΜΕ στις 15 Φλεβάρη θα στηρίζει μαχητικά και δραστήρια τα αντιπολεμικά, αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια, που οργανώνει η ΕΕΔΥΕ σ' ολόκληρη την Ελλάδα».

Για την κατάσταση στην Ευρώπη, το ΠΑΜΕ σημειώνει: «Η Ελληνική Προεδρία, που ασκεί το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, ανέλαβε να στρώσει το δρόμο για τις 10 νέες χώρες που μπήκαν στην ΕΕ, στη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης. Με την ένταξη νέων κρατών βαθαίνει η ανισομετρία στο εσωτερικό της καπιταλιστικής ένωσης. Διαμορφώνονται πιο φανερές δορυφορικές εξαρτήσεις στο εσωτερικό της. Ενισχύονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ισχυρά κράτη - μέλη. Για τους λαούς των 10 νέων κρατών - μελών η κατάσταση θα χειροτερέψει ακόμα πιο πολύ. Θα ισχυροποιηθεί η ντόπια αστική τάξη, θα βαθύνει η καπιταλιστικοποίηση αυτών των χωρών. Ο βαθμός εκμετάλλευσης σε βάρος της εργατικής τάξης θα μεγαλώσει».

Ξεχωριστή αναφορά έγινε και στην Κύπρο: «Η ενταξιακή της διαδικασία αξιοποιείται από τον ΟΗΕ και τους Αμερικανούς σαν μοχλός πίεσης σε βάρος της ενιαίας ανεξάρτητης κρατικής υπόστασης της Κύπρου. Η ένταξη στην ΕΕ του 62% της Κύπρου οδηγεί στη διχοτόμηση, σε δυο κράτη, παραβιάζοντας έτσι όλα τα μέχρι τώρα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Ταυτόχρονα, η μη βιώσιμη λύση του Κυπριακού θα ανατροφοδοτεί τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία».

Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης αφορούσε το περιεχόμενο της γενικευμένης επίθεσης του κεφαλαίου στις εργασιακές σχέσεις, την κοινωνική ασφάλιση, συνολικά στο χώρο της οικονομίας.

Στον απολογισμό της πενταετίας που πέρασε καταγράφεται: «Η Κοινωνική Ασφάλιση, οι Μισθοί και Συντάξεις, η πλήρης σταθερή απασχόληση, οι Δημόσιες Επιχειρήσεις, οι τομείς Υγεία, Παιδεία, Περιβάλλον, Πολιτισμός δέχτηκαν μεγάλα πλήγματα και αποτέλεσαν την πρώτη επιλογή για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Τις ανατροπές αυτές, με τη συναίνεση νεοφιλελεύθερων κομμάτων, εφάρμοσαν κατά κανόνα σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, επιβεβαιώνοντας έτσι για μια ακόμα φορά τον κανόνα που λέει ότι η σοσιαλδημοκρατία μπορεί να προσποιείται το φίλο στους εργαζόμενους, αλλά στην πραγματικότητα είναι ύπουλος εχθρός τους».

«Εμείς, τονίζει το ΠΑΜΕ, με κάθε ειλικρίνεια απευθυνόμενοι στους Ελληνες και Ευρωπαίους εργαζόμενους τους λέμε:

• Δεν έχετε τίποτα θετικό να περιμένετε από την Ελληνική Προεδρία.
• Επαγρυπνείτε, αντισταθείτε, αγωνιστείτε».

Το τρίτο μέρος της συζήτησης αφορούσε στην απάντηση της εργατικής τάξης στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Και σημειώθηκε πως με δεδομένο ότι η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων συμφωνεί με όλες τις κεντρικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι ευθύνες που πέφτουν στις πλάτες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι μεγάλες. Διατυπώθηκε αναλυτικά το πλαίσιο διεκδικήσεων της εργατικής τάξης για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της.

Για την προώθηση των στόχων τονίστηκε ότι πρωτεύον ζήτημα είναι η συσπείρωση δυνάμεων. Το ΠΑΜΕ, σαν ο ταξικός πόλος του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, σταθερά επιδιώκει τη συσπείρωση όσο το δυνατόν πιο πλατιών και μαχητικών δυνάμεων στις γραμμές του. Χτίζουμε την ταξική ενότητα των εργαζομένων πάνω σε αρχές, σε πλαίσιο και στόχους που υπηρετούν και τα άμεσα και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Εργατικής Τάξης.

Για εμάς έχει μεγάλη αξία η μαζικοποίηση και η ισχυροποίηση των σωματείων κύρια με νέους εργαζόμενους, ώστε μέσα από το νέο αίμα στα συνδικάτα και η ρουτίνα να αντιμετωπίζεται και οι συσχετισμοί να βελτιώνονται υπέρ του ταξικού ρεύματος.

Στο μέτρο που ο βαθμός οργάνωσης των εργαζομένων στα Συνδικάτα τους θα μεγαλώνει, θα μεγαλώνουν και οι προοπτικές για το ΠΑΜΕ και το λαϊκό κίνημα συνολικότερα.

Οι συμμαχίες και οι συνεργασίες του ΠΑΜΕ επιβάλλεται να ενισχύουν την πλατφόρμα του ταξικού κινήματος και να έχουν έντονα τα αντιμονοπωλιακά, αντιιμπεριαλιστικά, αντινεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά.

Τέλος, ειδική αναφορά έγινε για τα ζητήματα συντονισμού στην Ευρώπη και τον κόσμο: «Στις συνθήκες που σήμερα παίρνει ο αγώνας, πιστεύουμε ότι η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (WFTU) μπορεί να παίξει αξιόλογο ρόλο στο συντονισμό των δυνάμεων του αγώνα και της ταξικής πάλης.

Η ίδρυση του Ευρωπαϊκού Περιφερειακού Γραφείου της ΠΣΟ, που δημιουργήθηκε πριν ένα περίπου χρόνο και λειτουργεί με έδρα την Αθήνα, ίσως δώσει νέες δυνατότητες συντονισμού και κοινής μας δράσης.

Το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Γραφείο της ΠΣΟ έχει 7μελές Γραφείο με συνδικαλιστές από Ελλάδα, Κύπρο, Αυστρία, Γαλλία, Ρωσία και Τσεχία. Στις 22 και 23 Μάρτη του 2003 θα διοργανώσει στις Βρυξέλλες δυο σημαντικές εκδηλώσεις που εκτιμούμε ότι θα δώσουν νέα ώθηση στον κοινό μας αγώνα.

Παράλληλα υπάρχει μια εξίσου αξιόλογη πρωτοβουλία ταξικών και αγωνιστικών συνδικάτων από 16 ευρωπαϊκές χώρες, που επίσης ανοίγει δρόμους για τους εργαζόμενους.

Μέσα λοιπόν από αυτά τα σχήματα και από την πείρα που αποκτούμε με τη συμμετοχή σ' όλες τις διεθνείς διαδηλώσεις, θα συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στο διεθνή Συντονισμό.

Θα δίνουμε το "παρών" με το δικό μας πλαίσιο, με τα δικά μας συνθήματα και με διακριτή την παρουσία μας, όπως κάναμε στη Γένοβα, στη Λισαβόνα, στο Πόρτο Αλέγκρε, στις Βρυξέλλες, στη Φλωρεντία, στη Σεβίλλη, την Πράγα κι αλλού και ταυτόχρονα θα αποκαλύπτουμε όσους επιχειρούν να χειραγωγήσουν το αντικαπιταλιστικό κίνημα και να το προσαρμόσουν σε στόχους όπως "καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο"».