«Ανάδοχοι» έργων τότε και τώρα | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Ανάδοχοι» έργων τότε και τώρα

Σ' ένα διήγημά του, «Τα ρόδινα ακρογιάλια», ο Παπαδιαμάντης, ο κοσμοκαλόγερος, αναφέρεται σ' έναν διαγωνισμό εργολαβίας, σ' ένα από τα μικρονήσια που τόσο αριστουργηματικά περιγράφει στα έργα του.

Αντικείμενο ήταν η στημένη δημοπρασία που έγινε, «ανοιχτά», στην πλατεία του νησιού, για την κατασκευή λοιμοκαθαρτηρίου, για τον υγειονομικό έλεγχο των καραβιών που έφταναν στην περιοχή.

Το έργο κατακυρώθηκε με πονηρές διαδικασίες σ' έναν επιτήδειο απατεώνα. Ιστορία που παραπέμπει σε εκσυγχρονισμένους αετονύχηδες της εποχής μας, που αναλαμβάνουν έργα χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς εγγυήσεις, αλλά με ισχυρούς «νονούς».

Αυτονόητο αποτέλεσμα και τότε και τώρα οι σοβαρές κακοτεχνίες, οι καθυστερήσεις, η κακή ποιότητα των υλικών, οι σημαντικές υπερβάσεις του κόστους, ή, οι προχειρότερες κατασκευές, από ανάξιους αναδόχους, που σημαίνει και «νονούς».

Ο «εργολάβος», λοιπόν, του Παπαδιαμάντη, αντί να προχωρήσει με βάση συγκεκριμένο σχέδιο και προγραμματισμό, άρχισε να στήνει μερικές σκόρπιες σανίδες σε διάφορα σημεία για να δείξει ότι πραγματοποιεί έργο και ν' αρμέγει... απολογιστικά τα πενιχρότατα κονδύλια, τότε, και τα «ευρω-πακέτα» σήμερα.

Το λοιμοκαθαρτήριο δεν έγινε ποτέ, γιατί μια νύχτα με τραμουντάνα, οι ισχυροί άνεμοι παρέσυραν τα ετοιμόρροπα σανιδώματα και τα σκόρπισαν στα κύματα.

Οταν οι νησιώτες κατάλαβαν τη συμπαιγνία, έδιωξαν νύχτα τον «εργολάβο» από το νησί και μεταχειρίστηκαν ανάλογα όσους από τις τοπικές αρχές είχαν στήσει την κομπίνα. «Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα», σχολίασαν οι γεροντότεροι και οι γυναίκες σταυροκοπήθηκαν για να ξορκίσουν το κακό!

Ας ελπίσουμε ότι σ' αυτά τα «διαβολοσκορπίσματα» δεν περιλαμβάνονται σύγχρονες «συμβάσεις έργων».

Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ