Τα αποτελέσματα με τη γενική βαθμολογία των μαθητών της Γ΄ Λυκείου, που είναι ταυτόχρονα και υποψήφιοι για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αντικατοπτρίζουν χωρίς αμφιβολία την αποτυχία του ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος που έφερε η γνωστή αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αυτό που επιβεβαιώθηκε είναι ότι πρόκειται για εξοντωτικό σύστημα, που με σημείο αναφοράς τις εξετάσεις αφαιρεί κάθε ίχνος παιδαγωγικής λειτουργίας από το σχολείο και κατάκτησης γνώσεων από τους μαθητές. Ολα περιστρέφονται γύρω από τους βαθμούς και όχι βέβαια την ουσιαστική μόρφωση. Αυτή η στρέβλωση του σχολείου είναι που οδηγεί στη δραματική μείωση τα τελευταία χρόνια του μορφωτικού επιπέδου της νεολαίας.

Και μόνο το στοιχείο ότι σχεδόν 38.000 μαθητές από τους 93.000, το 40% αυτών που πήραν μέρος στις εξετάσεις, έχουν γενικό βαθμό πρόσβασης κάτω από τη βάση, δείχνει το μέγεθος της ζημιάς που έχει προξενήσει η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση στους νέους. Αφού αυτοί που θα πάρουν απολυτήριο με πολύ χαμηλό βαθμό, τόσο στον ψυχολογικό τομέα όσο και στην επαγγελματική επιλογή, θα έχουν ιδιαίτερα προβλήματα. Είναι δε χαρακτηριστική η συντριπτική αποτυχία - με ποσοστά που προσεγγίζουν το 50% των υποψηφίων - στη θεωρητική και την τεχνολογική κατεύθυνση, δηλαδή στις κατευθύνσεις που οδηγούν σε κοινωνικές και παιδαγωγικές σχολές ή στην πλειοψηφία των ΤΕΙ και επιλέγονται κυρίως από παιδιά λαϊκών στρωμάτων. Η μικρότερη αποτυχία στις σχολές θετικής κατεύθυνσης σημαίνει ότι σ' αυτές προσανατολίζονται κυρίως παιδιά εύπορων οικογενειών που έχουν την οικονομική δυνατότητα και μέσω φροντιστηρίων να εξασφαλίσουν την εισαγωγή τους σ' αυτές τις σχολές. Αυτή είναι η κατάντια της απόλυτης σύνδεσης του σχολείου με την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που βέβαια πλήττει πρώτα και κύρια τα λαϊκά στρώματα.

Ταυτόχρονα με την καταγραφή αυτής της αποτυχίας ενυπάρχει το στοιχείο που οι στατιστικές του υπουργείου φροντίζουν να «θάψουν». Οτι χιλιάδες μαθητές δεν έφτασαν καν σε αυτές τις εξοντωτικές εξετάσεις, έμειναν στο δρόμο, βγήκαν στα παραπεταμένα ΤΕΕ ή εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Και όχι μόνο αυτό, τα κυβερνητικά στελέχη διατυμπανίζουν ότι τα φετινά αποτελέσματα οφείλονται στα κλιμακούμενης δυσκολίας θέματα για να γίνει η επιλογή των καλύτερων. Και έχουν με μια έννοια δίκιο. Παραδέχονται ότι οι εξετάσεις είναι ακριβώς εξετάσεις επιλογής και ταξινόμησης στα διάφορα τμήματα και σχολές και όχι εξετάσεις που έχουν ως στόχο την πιστοποίηση και αξιολόγηση των γνώσεων.

Το υπουργείο επιχειρεί να πείσει ότι το μόνο που δε φταίει για αυτή την αποτυχία είναι το ίδιο και η πολιτική του και επομένως οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί έχουν το κύριο βάρος της ευθύνης. Ενα ακόμη στοιχείο που πρέπει να «πεισμώσει» τις λαϊκές δυνάμεις ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική. Γιατί αυτό που αναδεικνύεται και από τα πρόσφατα στοιχεία είναι ότι η παιδεία πρέπει να γίνει δική τους υπόθεση. Για να μπορέσει να είναι δημόσιο αγαθό για όλο το λαό και όχι εμπόρευμα που χρυσοπληρώνεται, απαιτείται η συλλογική κοινωνικοπολιτική πάλη για την ανατροπή της σημερινής πολιτικής.