«Οι επαναστάτες κάνουν την επανάσταση και η επανάσταση τους επαναστάτες». Αυτά τα σοφά - και βγαλμένα από την εμπειρία της ζωής - λόγια, ανήκουν στο φλογερό επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, που δικαίως κατέκτησε μια θέση στο πάνθεο των μεγάλων επαναστατών. Και την κατέκτησε γιατί ο Τσε, εκτός από το ότι ήταν ένας από τους ηγέτες της επανάστασης στην Κούβα, έδωσε την ίδια τη ζωή του για την επανάσταση και την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Για έναν άνθρωπο σαν τον Τσε, που έχουν γραφτεί τόσα πολλά - εκτός το ότι φέτος κλείνουν 35 χρόνια από τότε που βρέθηκε δολοφονημένος στα βουνά της Βολιβίας - πάντοτε υπάρχει λόγος σοβαρός για μια αναφορά. Πολύ περισσότερο, που αυτή την περίοδο, στην Ελλάδα - και όχι μόνο - κάποιοι προσπαθούν να ταυτίσουν την τρομοκρατία με την επανάσταση και τους επαναστάτες με τρομοκράτες.

Κοιτάζοντας κανείς, πώς ήταν ο κόσμος πριν 35 χρόνια και πώς είναι σήμερα, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί: Εχουν νόημα σήμερα όλα αυτά, όταν οι έννοιες «επανάσταση» ή «επαναστάτης» καταρρακώνονται και κατασυκοφαντούνται μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ, ως μια από τις μέθοδες υποταγής των λαών και της νεολαίας στην εκμετάλλευση, ελέω των δηλώσεων των ανθρώπων της εξουσίας και με τη βοήθεια των προπαγανδιστικών τους μηχανισμών, μη εξαιρουμένων των ΜΜΕ; Τι μπορούν να σημαίνουν πλέον η μορφή και η προσωπικότητα ενός αγωνιστή, που ενέπνευσε εκατομμύρια νέους ανά τον κόσμο και που με το πέρασμα του χρόνου έγινε θρύλος;

Πολλοί ίσως έχουν θέσει κι άλλα ερωτήματα, όπως:

• Ποια θα ήταν η δράση του Τσε σήμερα αν δεν είχε δολοφονηθεί;
• Θα ζούσε άραγε κάπου ήσυχα, αποτραβηγμένος από τα κοινά, παρατηρώντας την Αργεντινή, τη Βολιβία και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής - και όχι μόνο - να αιμορραγούν από τα υπέρογκα εξωτερικά χρέη;
• Θα καθόταν με σταυρωμένα χέρια, παρακολουθώντας τις ειδήσεις που σερβίρει το CNN και άλλα κανάλια που έχουν ταυτίσει την ύπαρξή τους με τους πολέμους και τα εγκλήματα που διαπράττουν οι ισχυροί του κόσμου (χτες στη Ρουάντα της Αφρικής, στη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν, σήμερα στην Παλαιστίνη και αύριο στο Ιράκ, και όπου αλλού επιλέξει ο πλανητάρχης και τα τσιράκια του) ή θα συνέχιζε τη δράση του ώστε να ξεσηκώνονται οι λαϊκές μάζες για αγώνες, για τη συντριβή της νέας τάξης πραγμάτων και τη διαμόρφωση ενός πλανήτη πιο ανθρώπινου, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους;
• Θα ερχόταν το 2003 να διαδηλώσει στην Αθήνα κατά της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων με τους άλλες διαδηλωτές, όπως έγινε στο Σιάτλ, στην Πράγα, στη Γένοβα τα προηγούμενα χρόνια ή μήπως θα τον είχαν συλλάβει με την κατηγορία του αρχιτρομοκράτη;

Τα παραπάνω ερωτήματα είναι ρητορικά και απάντηση δε θα μπορέσουμε να πάρουμε, καθώς ο Τσε λείπει από τη ζωή εδώ και 35 ολόκληρα χρόνια. Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να μιλάμε με υποθέσεις. Ενα όμως, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα. Οτι στις μέρες μας, που πυκνώνουν οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι, που τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες και όλες οι κατακτήσεις των λαών σφαγιάζονται με το «έτσι θέλω» - καθώς επιδιώκεται η επιβολή της θέλησης του πλανητάρχη Τζ. Μπους και της εξουσίας των ΗΠΑ την οποία εκφράζει, αλλά και των άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών που υποτάσσονται, ακόμα, στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση - η τόσο καθαρή, αγωνιστική φωνή του Τσε, η ιδεολογία του, ο μαρξισμός - λενινισμός, η πάλη για το σοσιαλισμό, είναι ολοζώντανα και επίκαιρα.

Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα - το πρώτο από τα 5 παιδιά του αντιπερονιστή αρχιτέκτονα Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς και της δραστήριας σε αριστερά κινήματα Σέλια ντε λα Σερν - γεννήθηκε το 1928 στην Αργεντινή. Επέλεξε να σπουδάσει ιατρική, γιατί ήθελε να βοηθήσει - μέσω της επιστήμης του - τους λαούς της Λατινικής Αμερικής που μαστίζονται από τη φτώχεια και τις αρρώστιες της υπανάπτυξης. Και το έπραξε, προσφέροντας αφιλοκερδώς τις ιατρικές του υπηρεσίες αρχικά σε τοπικό λεπροκομείο στο Περού και μετά στην Κολομβία, στη Βενεζουέλα κλπ. Η μεγάλη διάθεσή του, να προσφέρει τα πάντα για ένα καλύτερο κόσμο - χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους - σε συνδυασμό με τη σύνδεσή του με αριστερές οργανώσεις και τα αλλεπάλληλα πραξικοπήματα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, τον οδήγησαν σε πιο μαχητικούς δρόμους. Σταθμός στη ζωή του, στάθηκε η γνωριμία του με το Φιντέλ Κάστρο στο Μεξικό, με τον οποίο οργάνωσαν την επανάσταση στην Κούβα για την ανατροπή του φασιστικού καθεστώτος Μπατίστα.

Μετά τη νίκη της επανάστασης στην Κούβα, την πρωτοχρονιά του 1959, ο Τσε Γκεβάρα - δεξί χέρι του Κάστρο - παρελαύνει από κορυφαία κομματικά και κυβερνητικά πόστα, μέχρι το Μάρτη του 1965 που χάνεται ξαφνικά από τα φώτα της δημοσιότητας και από την Αβάνα. Το μυστήριο της 7μηνης εξαφάνισης του Τσε, το λύνει ο ίδιος ο Κάστρο, διαβάζοντας στις 3 Οκτώβρη - σε δημόσια συγκέντρωση μπροστά στη γυναίκα και τα παιδιά του Γκεβάρα - ιδιόχειρη επιστολή. Με την επιστολή του αυτή, ο Τσε, κάνοντας γνωστό ότι παραιτείται από όλα τα κρατικά και κομματικά αξιώματα, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Κοιτάζοντας τη ζωή μου ως τα τώρα, πιστεύω πως έχω δουλέψει με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για την εδραίωση της επαναστατικής νίκης». Και αποκαλύπτοντας τα μελλοντικά του σχέδια, προσθέτει, με νόημα, πως «άλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των σεμνών μου προσπαθειών. Εγώ, μπορώ να κάνω αυτό, που εσένα δε σου επιτρέπεται, λόγω των ευθυνών σου απέναντι στην Κούβα και έφτασε η ώρα να αποχαιρετιστούμε».

Από τότε, η CIA παρακολουθούσε κατά πόδας τις κινήσεις του Τσε, που βρέθηκε νεκρός - για την ακρίβεια δολοφονημένος - κατά πάσα πιθανότητα από τις σφαίρες των πρακτόρων των ΗΠΑ, καθώς αποτελούσε έναν από τους μεγάλους εχθρούς για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους κάθε είδους υπηρέτες του.

Σε ηλικία, μόλις 40 ετών, ο Τσε πλήρωσε με την ίδια τη ζωή του, την επαναστατική του δραστηριότητα, όταν - θέτοντας σε εφαρμογή την οργάνωση αντάρτικου στη Βολιβία με προοπτική την επέκταση της επανάστασης και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής - βρέθηκε και συνελήφθη από το στρατό της Βολιβίας στα βουνά, τραυματισμένος στις 8 Οκτώβρη 1967. Ομως, την επομένη, στις 9 Οκτώβρη 1967, οι δημοσιογράφοι - που είχαν μεταφερθεί στα βουνά της Βολιβίας από τις κρατικές αρχές, αντίκριζαν νεκρό - για την ακρίβεια δολοφονημένο με δυο σφαίρες στο σβέρκο - το μεγάλο αγωνιστή και επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Αν και έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά, κανείς, μέχρι σήμερα, δεν έμαθε για τις ακριβείς συνθήκες της δολοφονίας του.

Συνοψίζοντας, θα λέγαμε πως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που γίνονται από τους ισχυρούς της Γης, να ταυτίσουν την επανάσταση με την τρομοκρατία και τους επαναστάτες με τους τρομοκράτες, τα οράματα του «Τσε» για την κατάργηση της φτώχειας, της πείνας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, παραμένουν επίκαιρα και εξακολουθούν να εμπνέουν και σήμερα εκατομμύρια νέους σε κάθε γωνιά της Γης. Πολύ περισσότερο που η επανάσταση, είναι έργο των λαϊκών μαζών, που καθοδηγούνται από το Κόμμα της εργατικής τάξης και οι συνθήκες ξεσπάσματός της ωριμάζουν μέσα στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, με τις αξεπέραστες, συνυφασμένες μ' αυτό αντιθέσεις του. Η επανάσταση είναι νομοτέλεια.