Στο «φλομωμένο» σου αυτές τις μέρες μυαλό, με αριθμούς, ποσοστά και συγκριτικά στοιχεία (λόγω εκλογών, πρώτου και δεύτερου «γύρου»), θα μου επιτρέψεις, αγαπητέ αναγνώστη των «Διακριτικών», να «φορτώσω» σήμερα κι εγώ μερικούς ακόμα αριθμούς, που - είμαι βέβαιος - θα «σε βγάλουν απ' τα ρούχα σου».

Σύμφωνα, λοιπόν, με την έκθεση του Οργανισμού Γεωργίας και Τροφίμων, του ΟΗΕ (με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα κατά της Φτώχειας...), τα τελευταία 50 χρόνια, ο πληθυσμός της Γης αυξήθηκε περίπου 2,5 φορές. Την ίδια περίοδο, ο παγκόσμιος πλούτος αυξήθηκε κατά 9 φορές. Ετσι, θα περίμενε κανείς να μην υπάρχει σήμερα κανένας πεινασμένος πάνω στον πλανήτη μας. Και όμως, μέσα σ' ετούτη την «Εδέμ» του πλούτου και της αφθονίας, πάνω από 6 εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας κάτω των 5 ετών, πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα! Οι τρεις πλουσιότεροι «Κροίσοι» του πλανήτη μας έχουν περισσότερα εισοδήματα απ' όσα έχουν, όλοι μαζί, 600 εκατομμύρια άνθρωποι, στις χώρες του λεγομένου Τρίτου Κόσμου (!!!) (Αυτές τις υπανάπτυκτες και λιμοκτονούσες χώρες, οι χορτάτοι ιθύνοντες των πλούσιων κρατών της Δύσης, τις αποκαλούν «κομψά» ...αναπτυσσόμενες).

Πριν λίγους μήνες, είχαν οργανώσει, στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, μια Παγκόσμια Διάσκεψη, με σκοπό, λέει, την καταπολέμηση της φτώχειας, που θερίζει κυριολεκτικά ειδικά τους πληθυσμούς αυτών των «αναπτυσσόμενων» χωρών. Τους ανθρώπους που ζουν εκεί σήμερα κάτω από το φάσμα της πείνας, η Επιτροπή του ΟΗΕ τους υπολογίζει σε 840 εκατομμύρια. Τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι (ο μισός πληθυσμός της Γης) πίνουν νερό κάκιστης ποιότητας, με συνέπεια το θάνατο 130.000 ατόμων καθημερινά.

Είναι, λοιπόν, «ηλίου φαεινότερον», όπως θα έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, ότι το ανθρωποφάγο σύστημα του καπιταλισμού, που θέλει τους λίγους προνομιούχους να πνίγονται στα πλούτη, στη χλιδή και την απύθμενη διαφθορά, και τα εκατομμύρια των «απόκληρων» να πεθαίνουν σαν τις μύγες, στις τσίγκινες παράγκες, στους δρόμους και στα παγκάκια των πάρκων από το κρύο και την ασιτία, δεν μπορεί να «περπατήσει» για πολύ ακόμα. Ο ιμπεριαλισμός μπορεί να φαντάζει για την ώρα πανίσχυρος, όμως, οι ίδιοι οι επίδοξοι κοσμοκράτορες, το ξέρουν, πως τα ψωμιά τους είναι μετρημένα. Ξέρουν πολύ καλά οι ληστές αυτοί του παγκόσμιου πλούτου πως η σαρωτική καταιγίδα θα ξεσπάσει σύντομα πάνω στις άφρονες και διεστραμμένες κεφαλές τους και θα είναι εξολοθρευτική γι' αυτούς και για ολόκληρο το σάπιο και φρικτό κατασκεύασμά τους. Σαν τα νηστικά μερμηγκάκια του τραγουδιού, της Γης οι πεινασμένοι θα ξεσηκωθούν μια μέρα και θα φάνε το σκληρό και αχόρταγο βασιλιά τους.