ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).--

Την Παρασκευή «πάγωσαν» με πανευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας «μέχρι το 2013» αγρότες και εργαζόμενους «ενόψει διεύρυνσης» και τη Δευτέρα ανακοίνωσαν για πρώτη φορά στην κοινοτική ιστορία ότι προετοιμάζουν «ευρωπαϊκό σύνταγμα», που θα προβλέπει «ρήτρα εξόδου» από την Ενωση, είτε «εκουσίως» είτε με αφορμή «παραβιάσεις βασικών αρχών και αξιών».

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών (24/25 Οκτώβρη), με ηγεμονική επανεμφάνιση του γαλλο-γερμανικού «άξονα», επέβαλε κόστη και οφέλη «ενόψει διεύρυνσης», και αμέσως μετά, τη Δευτέρα ο Γάλλος πρόεδρος της «συνέλευσης» για τη «Διακυβερνητική Διάσκεψη» (ΔΔ) Ζισκάρ ντ' Εστέν παρουσίασε τις «προτάσεις για το ευρωπαϊκό σύνταγμα», έναν «σκελετό» συστάσεων που θα πρέπει να αποφασιστούν μέχρι το Δεκέμβρη του 2003, όπου για πρώτη φορά προβλέπεται πως όποιος δεν υπακούει στο ευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο θα εξορίζεται! Πρόκειται για δυο γεγονότα που αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο περιβόητος «άξονας» της γαλλικής «δεξιάς» και της γερμανικής «κεντρο-αριστεράς» επιβάλλει την ολιγαρχική του εξουσία επί της «διευρυμένης» Ευρώπης με το στανιό, μέσα σ' ένα όργιο εκβιασμών τόσο εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) όσο και προς τις δέκα υποψήφιες για ένταξη χώρες. Με τις αποφάσεις των Βρυξελλών ανοίγονται τρεις παράλληλες διαδικασίες:

1) Η καθ' αυτό «ολοκλήρωση της διαδικασίας διεύρυνσης», που αφορά στην νεοαποικιακή προσάρτηση των δέκα νέων κρατών - μελών, με οικονομική εξάρτηση και πολιτική υποτέλεια,

2) Η «προετοιμασία εντός της ΕΕ, ενόψει διεύρυνσης» για την πληρωμή του «κόστους» της διεύρυνσης από τους εργαζόμενους,

3) Η στρατιωτικοποίηση της «διευρυμένης Ευρώπης», με την έναρξη των επιχειρήσεων των «ευρωπαϊκών» Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης (ΔΤΕ) υπό εποπτεία ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ και την περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ «προς ανατολάς» όπως θα ανακοινώσουν οι ΗΠΑ στη ΝΑΤΟική Σύνοδο Κορυφής στην Πράγα (22/23 Νοέμβρη).

Ταυτόχρονα, αποφασίστηκαν και τρεις χρονικές περίοδοι:

1) Από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Κοπεγχάγης (12/13 Δεκέμβρη 2002) μέχρι «τις αρχές του 2004», οπότε θα ολοκληρωθεί η «τελευταία φάση» της διεύρυνσης για τα δέκα υποψήφια προς ένταξη κράτη, αλλά και η πολιτική αναθεώρηση της ΕΕ με την καθ' αυτό ΔΔ το δεύτερο εξάμηνο του 2003.

2) Από το 2004-2006, όταν η ΕΕ των 25 κρατών - μελών θα κινείται με κοινοτικό προϋπολογισμό που είχε υπολογιστεί το 1999 (Ατζέντα 2000-2006) στο Βερολίνο για 21 κράτη - μέλη και που, βέβαια, θα στραγγαλίσει τους εργαζόμενους, και ιδιαίτερα τους αγρότες, των 15+10 χωρών.

3) Από το 2007 - 2013, όπου τα πάντα «παγώνουν», από τα αγροτικά μέχρι τα «πακέτα» μεγάλων έργων. Οπως τονίζουν οι αποφάσεις των Βρυξελλών «η γενική προσπάθεια για δημοσιονομική πειθαρχία, που καθορίστηκε στο Βερολίνο το 1999 θα πρέπει να συνεχιστεί κατά την περίοδο που αρχίζει το 2007».

Στις Βρυξέλλες οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων προαποφάσισαν το τέλος της μεσογειακής μικρομεσαίας αγροτιάς, «παγώνοντας» τις αγροτικές πληρωμές από το 2007 «κάτω από το όριο του 2006 επαυξημένο κατά 1% ετησίως», δηλαδή μια ψευτο-ΑΤΑ που δε θα αντισταθμίζει ούτε καν τον πληθωρισμό. Η καταστροφική απόφαση τονίζεται ρητά ότι ελήφθη «χωρίς να προδικάζονται οι μελλοντικές αποφάσεις σχετικά με την ΚΑΠ και τη χρηματοδότηση της ΕΕ μετά το 2006». Εντελώς (...) συμπτωματικά όλοι ξέχασαν ότι έχει αρχίσει ήδη η «ενδιάμεση» αναθεώρηση της ΚΑΠ, ενώ τον επόμενο χρόνο αναμένονται οι φαρμακερές αναθεωρήσεις στο λάδι και τον καπνό.

Οσον αφορά τα «Διαρθρωτικά Ταμεία» (ΔΤ) το ζήτημα δεν «άνοιξε» ευθέως στις Βρυξέλλες, αλλά έρχεται αυτόματα στα πλαίσια της «δημοσιονομικής πειθαρχίας». Προβλήματα και αντιδράσεις της «επόμενης» μέρας προήλθαν και από ορισμένα από τα δέκα υποψήφια για ένταξη κράτη. Στις Βρυξέλλες αποφασίστηκε ότι οι άμεσες πληρωμές προς τους 10, θα αρχίσουν το 2004 με το 25% ως ποσοστού του επιπέδου τέτοιων πληρωμών στην ΕΕ, θα ανέλθει στο 40% το 2007 και θα εξισωθεί (100%) το 2013. Από προχτές υπάρχει έντονη αντίδραση να εξισωθούν οι πληρωμές και των 25 κρατών - μελών ήδη από το 2006, δηλαδή σε μια τριετία αντί μια δεκαετία!

Η Ισπανία αντέδρασε επίσημα στην απειλή περικοπής των ΔΤ. Και η Βρετανία αρνείται να κάνει τη χάρη της Γαλλίας, αποποιούμενη τις «επιστροφές» που δικαιούται από το 1984, γεγονός που καταγράφηκε και επίσημα με το δημόσιο χαρακτηρισμό του «ανάγωγου» στον Τ. Μπλερ από τον Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ. Με δεδομένη την πολιτική λιτότητας δεν κάνει εντύπωση η έξαρση του αυταρχισμού. Ηδη από τις αποφάσεις των Βρυξελλών, η εξουσία της Κομισιόν ενισχύεται με τρεις νέες «ρήτρες διασφάλισης και επιτήρησης», που θα ισχύουν από τώρα, και το «διάστημα μέχρι και δύο ετών μετά την προσχώρηση (...) που θα μπορεί να παραταθεί», εκ των οποίων η «γενική ρήτρα οικονομικής διασφάλισης» θα αφορά «οποιοδήποτε κράτος - μέλος».

Αλλά, βέβαια, η ολιγαρχική Ευρώπη θα «στηθεί» με τη ΔΔ, που μέχρι τον επόμενο Ιούνη «προετοιμάζεται» από τη «συνέλευση» υπό την προεδρία του Ζισκάρ ντ' Εστέν και το δεύτερο εξάμηνο του 2003 θα υπάρξει η καθ' αυτή διαπραγμάτευση μεταξύ των 15 κρατών - μελών. Ο ντ' Εστέν παρουσίασε ένα «σκελετό» του «ευρωπαϊκού συντάγματος» που δε δεσμεύει ακόμη κανένα. Αλλά προκάλεσαν αίσθηση μερικές «προτάσεις», όπως αυτή της «ρήτρας εξόδου», και μερικές (...) παραλείψεις όπως αυτή της «υπεράσπισης της ειρήνης» στο κεφάλαιο «εξωτερικές σχέσεις».