Τη δική της σφραγίδα φιλοδοξεί να βάλει η κυβέρνηση Σημίτη στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης που συντονίζουν από κοινού ευρωπαϊκό κεφάλαιο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εθνικές κυβερνήσεις. Η επίθεση αυτή, που σχεδιάστηκε να κλιμακωθεί σε διάρκεια δεκαετίας, συμφωνήθηκε από τους κυβερνήτες των χωρών - μελών της ΕΕ με τη μορφή της δεκαετούς «διαδικασίας της Λισαβόνας», αποτελεί τη βασική προτεραιότητα της ελληνικής προεδρίας το α΄ εξάμηνο του 2003, όπως τις παρουσίασε κατά τη διάρκεια χτεσινής συνέντευξης Τύπου ο αρμόδιος υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης. Νέες αντεργατικές ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, αλλά και το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό θα βρεθούν και πάλι στο προσκήνιο, καθώς το μεγαλεπήβολο σχέδιο του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, η ΕΕ να εξελιχθεί στην πρώτη οικονομική δύναμη του πλανήτη - απόφαση κορυφής της Λισαβόνας το 2000 - απαιτεί τη σύνθλιψη των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων. Η αντεργατική αυτή επέλαση, την οποία καλείται να συντονίσει η ελληνική κυβέρνηση, θα πρέπει να προωθηθεί μέσα σε ένα περιβάλλον όξυνσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας - προεξοφλείται η νέα επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ - ενώ η ευρωπαϊκή οικονομία συνεχίζει να βασανίζεται από τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και τη συνεχιζόμενη ύφεση.

Οι προτεραιότητες που θα επιδιώξει να προωθήσει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών στην περίοδο της ελληνικής προεδρίας και παρουσιάστηκαν από το Ν. Χριστοδουλάκη είναι οι ακόλουθες:

• Θέματα ΕΚΟΦΙΝ (διατήρηση και διασφάλιση των μηχανισμών λιτότητας, εμβάθυνση των ιδιωτικοποιήσεων, προετοιμασία εισόδου των 10 νέων χωρών κλπ.).
• «Διαρθρωτικές αλλαγές και πραγματική σύγκλιση - Ατζέντα Λισαβόνας».
• Περιφερειακή Πολιτική.
• Εσωτερική Αγορά.
• Εξωτερικό Εμπόριο.

Μέσα στις πέντε αυτές ενότητες υπάρχουν δεκάδες θέματα μικρής ή μεγάλης σημασίας. Οι ανατροπές όμως στις εργασιακές σχέσεις, αλλά και κατακτήσεις των εργαζομένων στα συνταξιοδοτικά - ασφαλιστικά συστήματα διαπερνούν σαν κόκκινη κλωστή όλο το κείμενο με τις προτεραιότητες.

Ετσι στο κεφάλαιο για θέματα του ΕΚΟΦΙΝ αναφέρεται ότι «στον χρηματοοικονομικό τομέα, η προσπάθεια θα επικεντρωθεί στο να υπάρξει οριστική έγκριση και από το Κοινοβούλιο της οδηγίας για τα επαγγελματικά συνταξιοδοτικά ταμεία». Επιδιώκεται επομένως συνολική ρύθμιση για την προώθηση της ιδιωτικής ασφάλισης. Νέες ανατροπές των εργασιακών σχέσεων τίθενται επί τάπητος, οι οποίες πρόκειται να συζητηθούν στο εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Στο σχετικό κείμενο αναφέρεται ότι στα πλαίσια προώθησης της «διαδικασίας της Λισαβόνας» «ο εκσυγχρονισμός του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου είναι εξίσου σημαντικός με τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις». Το... εκσυγχρονισμένο αυτό κοινωνικό μοντέλο στηρίζεται φυσικά σε «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις. Αναφέρεται συγκεκριμένα ότι η ελληνική προεδρία θα προωθήσει την «αναθεώρηση της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Απασχόλησης βάσει των αποφάσεων της Βαρκελώνης, με στόχο τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας, εξασφαλίζοντας ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και ασφάλειας».

Είναι σαφές ότι οι νέες «ευέλικτες» θέσεις εργασίας θα προέλθουν από το μοίρασμα - κομμάτιασμα των θέσεων εργασίας που χαρακτηρίζονται από... μη ελαστικότητα. Για την προώθηση των αντεργατικών αυτών ρυθμίσεων απαιτείται «κοινωνική συναίνεση» και στα πλαίσια αυτά προωθείται «η καλύτερη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στον εκσυγχρονισμό του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου με τη διοργάνωση της Κοινωνικής Συνόδου Κορυφής πριν από το εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο».

Με δριμύτητα έρχονται και πάλι στην επικαιρότητα οι σχεδιαζόμενες νέες ανατροπές στα συνταξιοδοτικά - ασφαλιστικά συστήματα, για να αποδειχθεί ότι είχαν δίκιο όσο ισχυρίζονταν ότι το ασφαλιστικό έκτρωμα που προώθησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, απλώς άνοιξε το δρόμο για αντιδραστικότερες αλλαγές. Με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Αλληλεγγύη και Ενδυνάμωση Κοινωνικής Συνοχής» στο κείμενο που ακολουθεί αναφέρεται ότι «η ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής επιτυγχάνεται με τον εκσυγχρονισμό των πολιτικών για κοινωνική προστασία, αλλά και με την ορθολογικότερη και δίκαιη αντιμετώπιση των δημογραφικών αλλαγών».

Από τη δική μας εμπειρία γνωρίζουμε πλέον ότι η επίκληση των δημογραφικών αλλαγών αποτελεί τον πολιορκητικό κριό για την προώθηση των ασφαλιστικών ανατροπών. Επί ελληνικής προεδρίας θα εξεταστεί «η έκθεση για τις συντάξεις για την εξαγωγή των κατάλληλων συμπερασμάτων για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις», θα επιδιωχθεί «ο εκσυγχρονισμός του Κανονισμού για το συντονισμό των συνταξιοδοτικών συστημάτων», «η μελέτη των επιπτώσεων της γήρανσης στα συστήματα υγείας και μέριμνας για τους ηλικιωμένους». Σαν κορωνίδα όλων αυτών των εκθέσεων και μελετών για τα συνταξιοδοτικά συστήματα, που η εμπειρία διδάσκει ότι τίποτα καλό δεν προμηνύουν για τους εργαζόμενους, η ελληνική προεδρία φιλοδοξεί επί των ημερών της «να δοθούν οι κατευθύνσεις για μελλοντική μεταρρύθμιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων».