«Ανταγωνιστικότητα», «επιχειρηματικότητα», «πραγματική σύγκλιση» αποτελούν, σύμφωνα με τον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», τις «τρεις μεγάλες προκλήσεις του 2003». Για του λόγου το αληθές αναλαμβάνουν την εκλαΐκευσή τους οι Ν. Χριστοδουλάκης, Δ. Ρέππας, Α. Τσοχατζόπουλος, Θ. Καρατζάς, Οδ. Κυριακόπουλος, Χρ. Πολυζωγόπουλος, κ.ά... Πριν από μερικά χρόνια υπήρχαν αρκετοί που έδιναν βάση στα κηρύγματα των θιασωτών του νεοφιλελευθερισμού και έτρεφαν αυταπάτες για το «κοινωνικό πρόσωπο» της «ελεύθερης οικονομίας». Η σκληρή πραγματικότητα όμως τους προσγείωσε ανώμαλα, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα το πραγματικό περιεχόμενο των εύηχων όρων, όπως αυτοί που αναφέρθηκαν στην αρχή. Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας έχουν μάθει, με οδυνηρό τρόπο, ότι «παραγωγικότητα» σημαίνει μαζικές απολύσεις, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, κατάργηση συμβάσεων, κ.ο.κ. Ακούγοντας, λοιπόν, ξανά τα περί «ανταγωνιστικότητας» και «επιχειρηματικότητας», καταλαβαίνουν πολύ καλά ποιος θα πληρώσει και το 2003 τα «σπασμένα» της (παγκοσμιοποιημένης) καπιταλιστικής κρίσης. Συνειδητοποιούν επίσης ότι μόνο αν οργανώσουν τους δικούς τους ταξικούς αγώνες, θα μπορέσει το 2003 να αποτελέσει αφετηρία λαϊκής αντεπίθεσης.