Ολα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα προσπαθούν να εμφανίσουν ένα ιδεολογικό -φιλοσοφικό υπόβαθρο, που έχουν διατυπώσει παλιότεροι διανοητές. Δεν αποτελεί εξαίρεση ο σημερινός πλανητάρχης που εκφράζει ως σύγχρονος νιτσεϊκός «υπεράνθρωπος», το σημερινό στάδιο του νεοταξίτικου καπιταλισμού.

Ενα βιβλίο του Γάλλου φιλοσόφου Cilles Deleuze που κυκλοφόρησε πρόσφατα: «Ο Νίτσε και η Φιλοσοφία» - έκδοση ΠΛΕΘΡΟΝ Μετάφραση Γιώργου Σπανού-, έρχεται να φωτίσει γνωστές και άγνωστες πτυχές του ιδιόρρυθμου φιλοσόφου, που, μεταξύ πολλών άλλων, διατύπωσε τη μεσσιανική θεωρία του υπερανθρώπου, που είναι προορισμένος να επιβληθεί στον «όχλο» και να εκφράσει την απόλυτη δύναμη.

Κατά τις σχετικές αναλύσεις - και με ερέθισμα το ενδιαφέρον αυτό βιβλίο -, από το σύνολο των πολυάριθμων έργων του Νίτσε, εκείνα που προσδιόρισαν την «ταυτότητά» του, ήταν αυτά που αξιοποίησε και ο Χίτλερ για να στηρίξει... ιδεολογικά την επιβολή του περιούσιου λαού «για χίλια χρόνια», όπως έλεγε αυτός που αυτοκτόνησε στο υπόγειο θωρακισμένο και τελευταίο καταφύγιό του.

Κατά τις κοινωνιολογικές αυτές εκτιμήσεις, ο Νίτσε - που κατέληξε με βαρύτατα ψυχιατρικά προβλήματα - με τα έργα του «Ιδε ο άνθρωπος», «Τάδε έφη Ζαρατούστρα», τις θεωρίες για τους «μικροκέφαλους» της Σαρδηνίας, την περιφρόνησή του για τους «αδύνατους» που θεωρούσε άξιους περιφρόνησης, αποτύπωσε τον αχαλίνωτο ατομικισμό των υπερανθρώπων της κυρίαρχης τάξης του κεφαλαίου, κατά την περίοδο ανόδου, αλλά και κρίσης του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.