«Αν κατορθώσαμε να συγκεντρωθούμε, παρ' όλες τις αστυνομικές διώξεις και εμπόδια, αν μέσα σε σύντομο διάστημα κατορθώσαμε χωρίς ουσιαστικές διαφωνίες να καταλήξουμε σε σπουδαίες αποφάσεις, πάνω σε όλα τα επίμαχα ζητήματα της σύγχρονης επαναστατικής εποχής, αυτό οφείλεται στο ότι οι προλεταριακές μάζες όλου του κόσμου έβαλαν πρακτικά στην ημερήσια διάταξη με τις ενέργειές τους όλα αυτά τα ζητήματα και άρχισαν να τα λύνουν στην πράξη.

Εδώ δε μας έμεινε να κάνουμε άλλο, παρά να καταχωρήσουμε εκείνο που οι μάζες έχουν ήδη κατακτήσει με την επαναστατική τους πάλη.

Οχι μόνο στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά και στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, όχι μόνο στις ηττημένες χώρες αλλά και στις νικήτριες - όπως λ.χ. στην Αγγλία - επεκτείνεται όλο και περισσότερο το κίνημα υπέρ των Σοβιέτ, και το κίνημα αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κίνημα που αποβλέπει στη δημιουργία μιας νέας προλεταριακής δημοκρατίας, κίνημα που αποτελεί το πιο σημαντικό βήμα προς τη δικτατορία του προλεταριάτου, προς την πλήρη νίκη του κομμουνισμού.

Η αστική τάξη όλου του κόσμου ας εξακολουθεί να λυσσομανά, ας καταδιώκει, ας φυλακίζει, ακόμη και ας σκοτώνει τους σπαρτακιστές και τους μπολσεβίκους - όλα αυτά δεν πρόκειται να τη βοηθήσουν. Αυτό απλώς θα συμβάλει στο φώτισμα των μαζών, στην απαλλαγή τους από τις παλιές αστικοδημοκρατικές προκαταλήψεις και στο ατσάλωμά τους στην πάλη. Η νίκη της προλεταριακής επανάστασης σε όλο τον κόσμο είναι εξασφαλισμένη. Πλησιάζει η στιγμή της θεμελίωσης της διεθνούς Σοβιετικής Δημοκρατίας».

(Απαντα Λένιν, τόμος 37, σελ. 511)