Παραμονές της Εργατικής Πρωτομαγιάς, δηλαδή παραμονές της μεγάλης απεργίας που η εργατική τάξη επιθεωρεί τις δυνάμεις της, ανασυντάσσεται και προβάλλει αιτήματα για μια καλύτερη ζωή, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δίνει ρεσιτάλ εφευρετικότητας για την προώθηση εργασιακών μοντέλων που γυρνάνε τα πράγματα πίσω κι απ' την εποχή που οι εργάτες διεκδικούσαν μόνιμη και σταθερή εργασία, με όσο το δυνατόν μειωμένο χρόνο και αυξημένα μεροκάματα.

Οι διεκδικήσεις της εργατικής τάξης πατούσαν στο γεγονός των διαρκώς αυξανόμενων τεχνολογικών επιτευγμάτων, αλλά έρχονταν επίσης σε σύγκρουση με την ανάγκη του κεφαλαίου να χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερο και φτηνότερα την εργατική δύναμη. Η λύση που δινόταν στην κάθε ιστορική στιγμή ήταν θέμα συσχετισμών. Οτι το ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύεται για την προώθηση της πολιτικής του ακριβώς το γεγονός πως οι συσχετισμοί είναι σε βάρος της εργατικής τάξης, ότι οι δυνάμεις του, από κοινού με αυτές της ΝΔ και του ΣΥΝ, στο εργατικό κίνημα είναι μέρος του συστήματος για το πέρασμα της πολιτικής των επιχειρηματιών, είναι αποκαλυπτικό για το ποια συμφέροντα είναι ταγμένη να υπηρετεί η απανταχού σοσιαλδημοκρατία.

Οι «λύσεις» που προβάλλονται αυτές τις μέρες σαν φάρμακο για την ανεργία, μέσα από την πρόσληψη στο δημόσιο, όχι με όρους πρόσληψης εργαζόμενου, αλλά συνεταιρισμένων υπεργολάβων, προωθούν μια σε βάθος ανατροπή των εργασιακών σχέσεων όπως τις γνωρίσαμε και αυτό που θα μείνει από αυτήν την υπόθεση δεν είναι απλά η μερική απασχόληση. Αυτή υπάρχει. Αυτό που επιχειρείται χτυπάει τον πυρήνα της μόνιμης και σταθερής απασχόλησης, αλλά φέρνει και κάτι νέο: Από τους αυτοαπασχολούμενους ψιλικατζήδες των πρώτων προγραμμάτων του ΟΑΕΔ για τις «προβληματικές» περνάμε σε αυτοαπασχολούμενες μεγάλες ομάδες εργατών που θα δουλεύουν κανονικότατα στην παραγωγική διαδικασία, αλλά πλέον όχι 8ωρο ή και 10ωρα, αλλά όσο η εργολαβία επιβάλλει.

Η κυβέρνηση πατάει στις τρομακτικές επιπτώσεις που έχει η ανεργία στη ζωή ενός ανθρώπου και τον καλεί να μπει στο κυνήγι: Να βγει στην αγορά εργασίας σαν άγριο ζώο και να επιδιώξει να φάει τον διπλανό του. Να τρέξει, να προλάβει να στήσει μια εταιρία με δυο - τρεις άλλους και να προσφέρουν χαμηλότερη τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης τους για να πάρουν μια εργολαβία του δημοσίου, χτυπώντας ταυτόχρονα τα μεροκάματα για ολοένα φτηνότερους εργάτες. Εργολαβία όχι από αυτές που κονομάνε τα γνωστά τρωκτικά της ευρωλιγουρικής συμμορίας, αλλά εργολαβία για τη λάντζα. Θέλει φύλαξη το γυμνάσιο της γειτονιάς; Τρεις άνεργοι, όσοι χρειάζονται για τρεις βάρδιες, στήνουν μια εταιρία και ζητάνε τη δουλιά. Κι επειδή ο εργάτης δεν κατέχει από τέτοια, μεσολαβεί η εταιρία ενοικίασης εργαζόμενων, τον προσλαμβάνει, τον βάζει και υπογράφει τα χαρτιά του εταιρικού και προωθεί αυτή τη συμφωνία με το δημόσιο.

Αυτό είναι το εργασιακό μέλλον που χτίζουν γύρω μας. Κι έχουν το θράσος να το ονομάζουν αντιμετώπιση της ανεργίας, όταν αυξάνουν στο έπακρο την εκμετάλλευση, κάνοντας αβάσταχτη τη ζωή των εργατών. Αλλά αυτή την πολιτική τους απαιτεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.