Βέβαια, ίσως σκεφθεί κάποιος ότι δίνουμε υπερβολική σημασία στην κριτική της μέχρι σήμερα πορείας, ενώ την ίδια στιγμή είναι υπαρκτή η μεγάλη και επιτακτική ανάγκη της ενωμένης και αγωνιστικής απάντησης της εργατικής τάξης στην ολοένα εντεινόμενη επίθεση των βιομηχάνων και της κυβέρνησης. Οχι, δεν υπερβάλλουμε. Ούτε θεωρούμε την κριτική αυτή ως αναντικατάστατη προϋπόθεση μιας από δω και πέρα άλλης πορείας. Αλλωστε, η αυτοκριτική είναι περισσότερο κι από σπάνιο φαινόμενο στην εποχή μας.

Ποιος, όμως, μπορεί να ισχυριστεί ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ έχει πάρει διαζύγιο από τις μέχρι σήμερα απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές της; Ποιος πιστεύει ότι οι μεγάλες κουβέντες περί «σθεναρών αντιδράσεων» περιέχουν και την ελάχιστη ειλικρίνεια και δεν κρύβουν την επιδίωξη τόσο να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, όσο και να εντάξουν την αυξανόμενη συνεχώς αγανάκτηση στα κυοφορούμενα, ήδη, νέα «μεταρρυθμιστικά» και αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης, όπως έγινε πάμπολλες φορές στο παρελθόν;

Εμείς, πάντως, δεν έχουμε την παραμικρή ψευδαίσθηση. Αλλωστε, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δεν κρύβει τις σκέψεις του: «Θέλουμε να υποστηρίζεται η επιχειρηματικότητα, αλλά όχι με μείωση του εργατικού κόστους», υποστήριξε προχτές και δήλωσε έτοιμος να πάρει μέρος σε νέο «κοινωνικό διάλογο», μέσα από τη διαβόητη Επιτροπή Απασχόλησης.