Ζητήματα που άπτονται των εργασιακών σχέσεων και των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί γενικότερα στην οικονομία, με αφορμή την περίπτωση της «ΣΙΣΣΕΡ - ΠΑΛΚΟ», έθιξε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιοφωνικό σταθμό «SKY» και στον δημοσιογράφο Λ. Κομίνη.

Η Αλέκα Παπαρήγα σχολίασε το διαμορφωμένο περιβάλλον της ελεύθερης αγοράς, λέγοντας χαρακτηριστικά πως αυτό συνιστά ένα πρόβλημα παγκόσμιο, που όμως έχει και εθνική διάσταση, αφού απαντάται παντού. Ενα πρόβλημα που αφορά την καρδιά ολόκληρου του τρόπου οργάνωσης και ανάπτυξης της κοινωνίας και το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί περιφερειακά. Οπως συμπλήρωσε, η ελευθερία κίνησης κεφαλαίων δίνει τη δυνατότητα σε έναν επιχειρηματία να πηγαίνει όπου θέλει τα κεφάλαιά του και αναφέρθηκε ειδικότερα στην Ελλάδα, όπου: «Εχουμε και εισροή κεφαλαίων, μικρότερη από αυτή που θα ήθελαν οι κυβερνώντες, έχουμε και εκροή. Η βιομηχανία δε θα φύγει από την Ελλάδα εντελώς ή δε θα φύγει από τη Γερμανία και θα πάει κάπου αλλού. Η τάση είναι οι βασικές επενδύσεις να γίνονται στις αναπτυγμένες χώρες».

Ωστόσο, όπως επισήμανε, από τη στιγμή που κάθε επένδυση καθορίζεται με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος, τότε η ανεργία και τα χαμηλά εισοδήματα είναι παρεπόμενα. «Στην Ελλάδα π.χ. η "PHILLIP MORRIS" αγοράζει την "ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ" και η "ΣΙΣΣΕΡ" φεύγει από την Ελλάδα. Εχουμε ξένες εταιρίες που έρχονται και επενδύουν στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια. Κάνουν τους εκβιασμούς και βάζουν τους όρους τους, αλλά επενδύουν. Ταυτόχρονα στην ένδυση έχουμε φυγή», τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα και επανέλαβε: «Η απάντηση στο ζήτημα είναι το κέρδος. Λίγα ΕΥΡΩ παραπάνω να κερδίζει ο επιχειρηματίας, θα σηκωθεί και θα φύγει. Αρα η απάντηση βρίσκεται στην αναμέτρηση με τη γενικότερη στρατηγική αυτής της πολιτικής σε εθνικό επίπεδο και διεθνοποιώντας την πάλη. Γιατί το να λέμε ότι είναι πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας, ενέχει τον κίνδυνο να παραιτηθούμε από την πάλη σε εθνικό επίπεδο».

Σχετικά με το πώς το ΚΚΕ βλέπει αυτή την αναμέτρηση, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε πως αυτή καθορίζεται κάθε φορά από το συσχετισμό δύναμης.

«Ενδεχομένως - υπογράμμισε - άμεσα χειροπιαστά αποτελέσματα στο θέμα της ανεργίας δεν μπορεί να έχουμε, αλλά αυτή η αναμέτρηση πρέπει να ξεκινήσει. Και να έχει καθαρό πού οφείλεται το πρόβλημα, να μην μπερδεύει τις αιτίες του.

Υπάρχουν και άλλα θέματα, τα οποία εγώ δε λέω να είναι η βασική στρατηγική του κινήματος, αλλά δεν μπορείς να τα παραλείψεις: Ο άνεργος τι κοινωνικές παροχές έχει; Τι αποζημιώσεις έχει; Γιατί σήμερα οι αποζημιώσεις είναι ελάχιστες. Ξέρετε τι θα πάρουν από τη "ΣΙΣΣΕΡ" οι απολυμένες; Ενα με ενάμισι εκατομμύριο δραχμές η κάθε μία. Ο μεγαλύτερος μισθός εκεί ήταν 800 ΕΥΡΩ. Τι θα πάρουν, λοιπόν; Ενα επίδομα ανεργίας μερικούς μήνες και από κει και πέρα τέρμα. Το πολύ πολύ να μπουν σε ένα προσωρινό πρόγραμμα επανειδίκευσης. Οι 50χρονες τι επανειδίκευση να κάνουν;».

«Πρέπει - κατέληξε επ' αυτού - να συγκρουστούμε με αυτή τη λογική, της ελεύθερης αγοράς, δηλαδή του κεφαλαίου. Να μετριάσουμε τις συνέπειες προσωρινά και να ανοίξουμε ένα δρόμο αύριο για να πετύχουμε ένα καθεστώς παροχών».

Η Αλέκα Παπαρήγα επισήμανε και τις ευθύνες της κυβέρνησης, τονίζοντας πως η «εθνική οικονομία δεν είναι ανίκανη. Οι νόμοι της απελευθέρωσης της αγοράς, πριμοδότησης μάλιστα της μετακίνησης του κεφαλαίου, ψηφίστηκαν από κυβέρνηση, από κόμματα. Δεν είναι ένα φυσικό γεγονός. Δε θα δεχτώ ότι η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση είναι ένα νομοτελειακό γεγονός. Νομοτελειακό είναι η διεθνοποίηση των σχέσεων. Αλλά τι χαρακτήρα θα έχει αυτή η διεθνοποίηση, είναι πολιτικό ζήτημα. Υπάρχει σε εθνική βάση, σε κάθε εθνική βάση και όχι μόνο στην Ελλάδα, η πάλη, ο αγώνας. Η κυβέρνηση αυτό που λέει, ότι "εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα", είναι ψέμα. Εκείνη έθεσε το θεσμικό πλαίσιο, για να μιλήσουμε για την Ελλάδα. Ετσι μπορεί ο κ. τάδε και τάδε να κλείνει τις επιχειρήσεις, να παίρνει μάλιστα και κίνητρα για να πηγαίνει στο εξωτερικό. Κανένας βιομήχανος, κανένας όμιλος δεν μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του, αν δεν έχει δίπλα του μια κυβέρνηση, η οποία διαμορφώνει το εργασιακό και το γενικότερο πολιτικό - οικονομικό πλαίσιο».

Η Αλ. Παπαρήγα επέμεινε στην ανάγκη ανάπτυξης του αγώνα εναντίον του κεφαλαίου και των κομμάτων που υπηρετούν το κεφάλαιο, σημειώνοντας πως «δεν υπάρχει άλλη λύση».

Οπως ανέφερε, «δεν αντιμετωπίζεται ριζικά το θέμα της ανεργίας δίχως έναν τέτοιο αγώνα. Σήμερα δεν μπορείς να βρεις λύσεις αποδεχόμενος μοιρολατρικά αυτό το παγκόσμιο και εθνικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο ζούμε και πρέπει να αγωνιστούμε. Δε γίνεται, από τη μια μεριά ν' αφήσουμε μια κυβέρνηση να διαμορφώνει προϋποθέσεις, το κεφάλαιο να κάνει ό,τι θέλει, να ενισχύεται και μετά να λέμε δεν μπορεί η κυβέρνηση, γιατί το κεφάλαιο κάνει ό,τι θέλει... Το κεφάλαιο έχει πολιτική έκφραση».

«Αν είχατε αυτή τη στιγμή - συμπλήρωσε - ένα εκατομμύριο ΕΥΡΩ, δέκα, τα βάζατε σ' ένα δωμάτιο και τα φυλακίζατε, θα γίνουν παλιόχαρτα. Αν όμως τα επενδύσετε κεφαλαιοκρατικά, με βάση τους νόμους που έχει διαμορφώσει μια κυβέρνηση, θα βγάλετε κέρδος. Αν αυτό το χαρτί το βάλετε σ' ένα δωμάτιο θα το πετάξετε, γιατί δεν κάνει ούτε για τουαλέτα, ούτε για τίποτα. Επομένως, το κεφάλαιο έχει και οικονομική και κοινωνική και πολιτική έκφραση. Είναι αδιαίρετο. Δεν ταυτίζεται ο βιομήχανος μ' ένα κόμμα, αλλά αλληλοσυνδέονται».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε και στο συνδικαλιστικό κίνημα και στις δικές του ιδιαίτερες ευθύνες, τονίζοντας πως είναι κι αυτός ένας παράγοντας για την ανάπτυξη των αγώνων και την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης. Οπως σημείωσε: «Για μας δεν είναι ζήτημα απλώς μια οξυμένη μορφή πάλης. Καμιά φορά μπορεί και ένοπλη πάλη να κάνεις, αλλά επί της ουσίας να μην πετύχεις τίποτα. Εδώ είναι καθαρό: Το συνδικαλιστικό κίνημα, η ηγεσία του δεν μπόρεσε να έχει αποτελέσματα - εγώ αυτό θα το καταλάβαινα να μην έχει άμεσα αποτελέσματα - γιατί δεν έδωσε τη μάχη. Οχι μόνο. Αποπροσανατόλισε τους εργαζόμενους. Ολη η μάχη είναι τα Τοπικά Προγράμματα Απασχόλησης, τα τετράωρα, κλπ. Είναι άλλο πράγμα, αν εγώ, ο εργαζόμενος, αναγκαστώ να πάω σε τετράωρο, κι άλλο πράγμα είναι να με έχουν αποπροσανατολίσει ότι αυτή είναι η απάντηση στην ανεργία. Μας έλεγαν τα προηγούμενα χρόνια ότι η απάντηση στην ανεργία είναι το 35ωρο. Δεν είναι απάντηση. Είναι ένας απ' τους παράγοντες. Είναι παράγοντας ελεύθερου χρόνου, αλλά δεν αντιμετωπίζεται η ανεργία με το να πέσεις στο 35ωρο, σε συνθήκες μερικής απασχόλησης κλπ.

Το τελικό αποτέλεσμα πρέπει να το καθορίσει το λαϊκό κίνημα. Εδώ, δηλαδή, πρέπει να υπάρχει σύγκρουση του λαού με αυτή την πολιτική. Χτες, είχαμε μια επαφή στην Ομοσπονδία Κλωστοϋφαντουργών με γυναίκες από διάφορα εργοστάσια. Θα ήταν πάρα πολύ εύκολο να πω ότι υπάρχει λύση. Είπα ότι υπάρχει λύση, αλλά αυτή απαιτεί αγώνες και θυσίες των εργαζομένων, απαιτεί σχέδιο, απαιτεί να έχεις καθαρό πού πάνε τα πράγματα. Ταυτόχρονα λέμε και το άλλο: Δε σας αφήνουμε στο δρόμο και σας λέμε αγωνιστείτε να πάρετε τη σύνταξη. Να κόψει το κεφάλι της η κυβέρνηση για να μη βρεθείτε χωρίς σύνταξη. Θα δεχτείς και ρυθμίσεις που κάπως αμβλύνουν την οξύτητα ενός προβλήματος. Αλλά η ρύθμιση δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα».

Η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε και στις μετατάξεις, λέγοντας: «Πήγα, θυμάμαι, στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας και ήρθα σε διάσταση ως Κόμμα, με το αίτημα του σωματείου και των εργαζομένων να υποστηρίξει το ΚΚΕ μετατάξεις απ' τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Τους είπα: Αυτή τη στιγμή μπορεί να υπάρχουν 5 θέσεις για να κάνετε μετατάξεις. Αύριο όταν θα υπάρχουν γενικευμένες απολύσεις, πού θα μεταταχθούν; Οταν στο δημόσιο θα υπάρχει μερική απασχόληση, όταν το εργατοτεχνικό προσωπικό του Λυκείου φεύγει απ' το Δημόσιο και πάνε σε μερική απασχόληση οι επιστήμονες, πού θα μεταταχθεί; Πού να σε μετατάξουν εσένα εργάτη των ναυπηγείων; Θα γίνεις γιατρός; Πώς θα μεταταχθείς; Για μερικά χρόνια η μετάταξη ήταν μια προσωρινή λύση και σαν Κόμμα είχαμε υποστηρίξει ορισμένες περιπτώσεις μετατάξεων. Γιατί δεν μπορείς να πεις στον άλλο κόψε το λαιμό σου, κάνε επανάσταση και λύσε το πρόβλημά σου. Από την άλλη μεριά όμως, σήμερα κι αυτές οι "ασπιρίνες", αυτές οι ρυθμίσεις, είναι ξεπερασμένες. Και ξαναγυρνάμε στα υψηλά επιδόματα ανεργίας και όχι στην επιδότηση της εργοδοσίας».

Τέλος, σε ερώτηση σχετική με το Χρηματιστήριο, η Αλ. Παπαρήγα ανέφερε:

«Το χρηματιστήριο είναι χώρος του τζόγου και τελικά θα είναι χαμένοι οι μικρομεσαίοι κι όλοι οι άλλοι που παρασύρονται και θα συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια. Αυτή είναι η φύση του χρηματιστηρίου. Είναι επενδύσεις, προβλέποντας την εξέλιξη μιας μετοχής. Περιέχει το στοιχείο της παρανομίας, δηλαδή συμφωνίες κλπ.

Ηταν και υπερτιμημένες οι μετοχές. Δηλαδή, δεν αντανακλούσαν την πραγματικότητα. Εμείς περιμέναμε ότι θα γίνει μια διόρθωση. Εδώ πια δείχνει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα κι αν δεν είχαμε άλλα προβλήματα, μία διόρθωση θα γινόταν. Δεν μπορούσε να σταθεί τόσο ψηλά η μετοχή. Από κει και πέρα υπάρχει και η συναλλαγή, η προσωπική διαφθορά, ο εθισμός στον τζόγο και οι πελατειακές, κομματικές σχέσεις. Δεν το συζητάμε αυτό.

Εξυγίανση του χρηματιστηρίου δεν πιστεύω ότι θα γίνει».